Hij is getrouwd met Eleonora Petronella Anna Weber.
Zij zijn getrouwd
Kind(eren):
Onderscheiding Kruis van Verdienste.
Volgens bron boekwerk :Voorbereidingen_voor_waterstaatsherstel_Londen_1940-1945 zou dhr. Akkerman zijn overleden in Londen, 18 maart 1945, in het st.Thomas-Hospital, Londen. zie tekst.
Maar er is ook info dat hij overleden zou zijn op 18 maart 1945 te Lambeth, Canada. Bron : https://www.oorlogsgravenstichting.nl/persoon/1903/genealogieonline
file:///C:/Users/Erwin/AppData/Local/Temp/Voorbereidingen_voor_waterstaatsherstel_Londen_1940-1945_C5421.pdf-1.pdf
bladzijden 7 en 8
1.2 Ir. Jan Willem Akkerman
Ir. Jan Willem Akkerman, geboren op 1 juli 1899, emigreerde op jeugdige leeftijd in 1907 met zijn ouders naar de Verenigde Staten van Noord-Amerika. Hij studeerde aan de University of Texas en verwierf in 1926 na een studie van 4 1/2 jaar zowel de graad van bachelor of science als die van master of science in civil engineering. Na een jaar te hebben gewerkt bij de Gulf Oil Co. Tampico (Mexico), vertrok hij in 1927 naar Nederland, waar hij bij een vorig bezoek zijn aanstaande echtgenote had leren kennen. Ingeschreven in november 1927, behaalde hij het diploma van civielingenieur aan de Technische Hogeschool te Delft in juni 1928.
In november 1928 trad hij in dienst bij de Rijkswaterstaat en werd te werk gesteld bij de aanleg van de Twenthekanalen onder leiding van dr. ir. L.R. Wentholt, de latere directeur-generaal.
Akkerman was daarbij voornamelijk belast met het ontwerpen, construeren en installeren van sluisdeuren, inclusief de bewegingswerken, alsmede de installatie van een drietal gemalen. Zijn opleiding in de Verenigde Staten maakte hem voor dit werk bij uitstek geschikt; bij sommige van zijn collega's werd ten onrechte de indruk gevestigd dat hij werktuigbouwkundig ingenieur was. Vervolgens was hij van 1935 tot zijn vertrek naar Engeland in 1940 „ingenieur in bijzondere dienst" *) te Goes, waar hij o.a. was belast met de verbreding van het Kanaal door Zuid-Beveland, de aanleg van veerhavens bij Kruiningen en Perkpolder en het maken van betonwegen. In Londen (zie 1.3) werkte hij vervolgens bij het ministerie van Waterstaat, waar hij op I juli 1942 werd bevorderd tot hoofdingenieur (10).
„In my department he is very highly thought of" schrijft Albarda (minister van Waterstaat) in een aanbevelingsbrief waaraan bovenstaande gegevens zijn ontleend (1 1), eraan toevoegend: „He distinguished himself by his practical insight, theoretical knowledge and his most conscientious devotion to duty"
Later, in een brief aan de koningin (12), schreef minister Albarda:
,De ondergeteekende mag niet nalaten met grooten lof te gewagen van het vele en voortreffelijke werk, dat de heer Akkerman bij zijn departement ten behoeve van het herstel van Nederland verricht".
Akkerman moet volgens zijn medewerkers als de stuwende kracht achter de afdeling Herstel te Londen worden beschouwd (13). Hij was integer en intelligent (14) en, gezien de snelheid waarmede hij zijn studie volbracht, ongetwijfeld een harde werker. Dit laatste blijkt ook uit diverse passages in het dagboek dat hij tijdens zijn verblijf te Stockholm in 1943 bijhield. Met hart en ziel de geallieerde zaak toegewijd ontzag hij zich nimmer, hetgeen zijn zwakke gezondheid (hij was hartpatiënt) niet ten goede kwam. Zijn missie naar Stockholm in de zomer van 1943 (zie 22) heeft waarschijnlijk teveel van zijn krachten gevergd: nadien was hij veelvuldig door ziekte verhinderd zijn werkzaamheden te verrichten. Niettemin werd hij in het najaar
van 1944 wegens zijn ervaring en deskundigheid afgestaan aan het NORR (Netherlands Office for Relief and Rehabilitation; zie 4.5), daarnaast bleef hij echter ook werkzaam bij het ministerie van Waterstaat (15).
In september 1944 reisde Akkerman naar Brussel, toen zijn adviezen werden gevraagd door het geallieerde hoofdkwartier. Minister Albarda had alleen toestemming voor deze reis gegeven onder de voorwaarde dat mevrouw Akkerman haar man zou vergezellen (16). Bij deze gelegenheid, waarbij hij Zeeuwsch-Vlaanderen bezocht, heeft Akkerman voor het laatst zijn vaderland teruggezien. Na een winter met veel ziekte overleed hij op 18 maart 1945 in het St. Thomas-hospitaal te Londen.
1.3 Oprichting van de afdeling Herstel
Terstond na zijn aankomst in Londen meldde Akkerman zich bij de minister van Waterstaat, die beloofde dat hij zou zien wat hij voor hem kon doen.
Welnu, dat was niet veel. Voor zover de taken van het ministerie van Waterstaat in Londen op dat moment reeds waren uitgekristalliseerd, lagen die voornamelijk op het gebied van de scheepvaart (met name de scheepvaartinspectie) en het toezicht op de burgerlijke luchtvaart, dus de KLM (17). Voor een waterstaatsingenieur was er geen werk.
Uiteindelijk kreeg Akkerman een functie als hoofd van de Huishoudelijke Dienst („intendant") van de regeringslokaliteiten in Stratton House. Dat dit niet met zijn ambities strookte laat zich gemakkelijk raden. Weliswaar kreeg hij zijn Hollandse salaris uitgekeerd (£ 12 per week) doch voor een verblijfsvergoeding kwam hij niet in aanmerking „omdat hij niet was meegevraagd" (18). Dit alles vormde voor Akkerman een bittere teleurstelling. Hij ondernam dan ook verschillende (vergeefse) pogingen om een functie te verwerven die meer met zijn capaciteiten overeenkwam (19), zoals bijvoorbeeld bij de Engelse kanalenbouw.
Na de „Battle of Britain" in het najaar van 1940 werd het aan de Nederlandse ministers duidelijk dat een spoedige „compromisvrede" met Duitsland uitgesloten was (20). Men ging zich bezinnen op de kwalijke gevolgen die de Duitse bezetting op de Nederlandse samenleving zou kunnen hebben en op de taken die daaruit voor de diverse ministeries zouden voortvloeien.
Bij de vorming van het eerste kabinet-Gerbrandy (september 1940) had de koningin erop aangedrongen dat het kabinet een nieuwe regeringstaak zou aanvaarden en bekendmaken: de voorbereiding van de materiële voorziening van Nederland na de bevrijding, de „relief" (21) (zie 4.1). De eerste neerslag van deze gedachte bij het ministerie van Waterstaat vinden we (zij het slechts globaal) terug in brief Dv24 dd. 24 april 1941 van de minister van Waterstaat aan de minister-president. De slotzin van deze brief, waarin naast de hierboven reeds genoemde taken van het ministerie ook de Buitengewone Raad voor de Scheepvaart en het afnemen van examens ter verkrijging van diploma's op het gebied van de zeevaart en de luchtvaart worden genoemd, luidt als volgt: „Het Departement van Waterstaat bereidt zooveel mogelijk de maatregelen voor, die na de bevrijding van Nederland, daar zullen moeten worden genomen op de gebieden van het binnenlandsch en internationaal verkeer, van het mijnwezen, van de electriciteitsvoorziening, van de zorg voor waterstaatswerken. enz. enz.".
Blijkbaar echter achtte men deze taak niet zo urgent want eerst bijna een half jaar later, nl. op 15 september 1941, werd ir. Akkerman benoemd tot hoofd van de afdeling „Herstel" van het ministerie van Waterstaat.
Akkerman ging met enthousiasme aan het werk. Op 17 september 1941 (22) stelde hij de minister voor om over te gaan tot het bestelIen van tropisch hout, bestendig tegen de paalworm, te gebruiken in de zeeweringen. Deze plannen stuitten op kritiek van de minister van Handel, Nijverheid en Scheepvaart, die van mening was dat er allereerst voor voedsel, kleding en transport moest worden gezorgd (23). Albarda weerlegde deze kritiek door erop te wijzen dat Het tweede kabinet Gerbrandy het hout onontbeerlijk zou zijn bij het herstel van de havens waar de genoemde goederen moesten worden aangevoerd (24). De Japanse bezetting van Nederlands Oost-Indië verhinderde deze plannen echter al in een heel vroeg stadium.
Ook zond Akkerman op 19 september 1941 een nota (25) aan de minister over het verzamelen van gegevens omtrent de waterstaatkundige toestand in Nederland.
Het bleef echter alles bij vage plannen en het werk schonk aanvankelijk slechts weinig bevrediging. De informatie die men
uit bezet gebied ontving was nog uitermate schaars (26) en de terugkeer naar Nederland leek, einde 1941. nog lang niet in zicht.
Nog eenmaal heeft Akkerman een (overigens vergeefse) poging gedaan om in een meer direct-technische functie bij de oorlogsinspanning te worden ingeschakeld (27). In de volgende paragrafen zal blijken dat Akkerman pas in 1943 zijn grote kans kreeg om zich te ontplooien.
Omtrent de vorderingen van de afdeling Herstel in het jaar 1942 staan ons weinig gegevens ter beschikking; het geringe aantal geregistreerde brieven (± 80) vormt een aanwijzing voor de zeer beperkte activiteit.
Akkerman vertegenwoordigde het ministerie in verschillende interdepartementale en internationale commissies (28) en hij werd ingeschakeld bij een militaire aanvullingscursus onder leiding van luitenant-kolonel Van der Plassche (29). Eerst tegen het einde van 1942 zou er werkelijk voortgang in de afdeling Herstel worden geboekt.
Jan Willem Akkerman | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Eleonora Petronella Anna Weber | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.