(1) Hij is getrouwd met Wilhelmina Diderica VRIESENDORP.Bron 2
Zij zijn getrouwd op 18 juni 1919 te Dordrecht , hij was toen 26 jaar oud.Bron 3
Kind(eren):
Het echtpaar is gescheiden 15 mei 1935 te Dordrecht .Bron 4
(2) Hij is getrouwd met Aaltje BELTMAN.Bron 5
Zij zijn getrouwd op 13 januari 1936 te Londen, hij was toen 42 jaar oud.
Zij zijn getrouwd op 30 januari 1936 te Rotterdam , hij was toen 42 jaar oud.Bron 6huwelijksakte is de Engelsche taal
Karel Johannes Julianus Lotsy was de oudste zoon van Johannes Paulus Lotsy en Catharina Christina Goossen. Hij was botanicus, adjunct-directeur (1917) respectievelijk directeur van de N.V. Brandverzekering Maatschappij "Holland van 1859" te Dordrecht, sportleider bij de Olympische Spelen (1924), voorzitter van de regelingscommissie voor voetbal (1928), bestuurslid van de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond (1930), bestuurslid van het Olympisch Comité en vice-president van de Federation Internationald de Football Association, adviseur voor sportaangelenheden aan het Departement van Opvoeding en Wetenschap en Kultuurbescherming (1940), voorzitter van de K.N.V.B. (1942), leider van de Nederlandse Sport Federatie (1959).
Karel Johannes Julianus Lotsij, bekend onder de naam Lotsy (Baltimore, 3 maart 1893 â Koog aan de Zaan, 29 augustus 1959) was een Nederlandse sportbestuurder.
Van 1917 tot 1919 was Lotsy voorzitter van H.F.C.. In 1921 werd hij coach van het eerste elftal. In deze tijd ontwikkelde hij de concentratie- en mentaltraining methode waarmee hij beroemd werd.
In 1924 ging hij mee naar de Olympische Spelen in Parijs waar hij ervaring opdeed als sportleider.
Ook werd Karel Lotsy actief als bestuurder in de KNVB en werd hij voorzitter van de keuzecommissie van het Nederlands Elftal. Onder zijn leiding begon het succes van het Nederlands elftal opmerkelijk toe te nemen.
Hij was driemaal bij de Olympische Spelen chef de mission (Berlijn 1936, Londen 1948, en Helsinki 1952). In 1959 was hij de eerste voorzitter van de Nederlandse Sport Federatie.
Karel Lotsy, die ook in andere sporttakken dan voetbal grote invloed heeft gehad, stond bekend als een zeer dynamische en charmante figuur, die voortreffelijk kon organiseren. Zijn idealisme heeft zeer inspirerend gewerkt op anderen. Wegens zijn grote verdiensten werd hij talloze malen onderscheiden.
Lotsy staat op plaats 6 op de lijst van Grootste Drechtstedeling Aller Tijden.
De val van een volksheld
Karel Lotsy tot kapitein benoemd, met de opdracht de sportorganisatie van het leger ter hand te nemen (1939)
Karel Lotsy reikt de Nederlandse voetbalbeker van 1944 uit.
Eind jaren zeventig, ruim na zijn dood, veranderde het beeld over Lotsy. Journalisten Frits Barend en Henk van Dorp maakten voor Vrij Nederland een serie over sport in de Tweede Wereldoorlog, waarbij ze kanttekeningen bij de rol van Lotsy plaatsten. Van oktober 1940 tot najaar 1941 was hij namelijk verbonden aan het departement van Opvoeding, Wetenschap en Kultuurbescherming. En midden in de oorlog, in 1942, werd hij voorzitter van de Nederlandse Voetbalbond. Velen, waaronder zijn achterneef Dirk Lotsij, vonden dat hij veel te meegaand was jegens de Duitse bezetter.
Hoewel de zuiveringscommissie voor de sport hem in 1945 had vrijgesproken van collaboratie, trokken oud-scheidsrechter Leo Horn en oud-voetballer Bram Appel van leer tegen de âboboâ. Volgens Appel was Lotsy in 1944 in Berlijn als toeschouwer aanwezig bij een wedstrijd tussen dwangarbeiderselftallen van Nederland en Tsjechië. Zeven andere spelers weerspraken dit verhaal. ,,De 85-jarige Bierings (de enige nog levende speler in 2008) zegt dat hij Lotsy in Berlijn niet heeft zien zitten en dat hij Appel daar juist als een âHaagse praatjesmakerâ heeft leren kennen.ââ
De kritiek hield aan: historicus André Swijtink schreef in 1992 een proefschrift over sportbeoefening in de Tweede Wereldoorlog. Daarin werd Lotsy aangeduid als âuitvoerder van anti-Joodse politiek van de bezetterâ. Er kwam een actie om naar Lotsy vernoemde straten van naam te veranderen. Amsterdam doopte de Karel Lotsylaan om tot Gustav Mahlerlaan. Het Karel Lotsypad, de Karel Lotsyweg in Dordrecht èn in Waalwijk en de Karel Lotsystraat in Gouda bleven.
In 2009 verscheen een biografie:"De Dordtse magiër - de val van een volksheld" (uitgeverij Nieuw Amsterdam), door Frank van Kolfschooten waarin beargumenteerd werd dat Karel Lotsy niet 'fout' zou zijn geweest. Lotsy zou het slachtoffer zijn geworden van journalistieke, wetenschappelijke en politieke dwalingen. In de biografie zou uit nieuwe bronnen blijken dat Barend en Van Dorp, Swijtink en Vis zich hadden gebaseerd op onbetrouwbare getuigenissen en onzorgvuldig bronnenonderzoek. De auteur maakte gebruik van omvangrijk bronnenonderzoek en documenteerde en redeneerde dat Lotsy niet van collaboratie met of sympathie jegens de Duitse bezetter kon worden beticht. Van Kolfschooten ontdekte verder dat sportkoepel NOC*NSF de herinneringstekens voor Lotsy op Sportcentrum Papendal (dat op initiatief van Lotsy was opgericht) stilzwijgend had weggehaald. Zowel het borstbeeld van Lotsy als een plaquette bij de naar hem vernoemde hal waren verdwenen na berichten over zijn vermeende misstappen tijdens de bezettingsperiode. Zowel NOC*NSF als de KNVB, waarvan Lotsy voorzitter en keuzeheer van het Nederlands elftal was geweest, weigerden de presentatie van het boek op 9 mei 2009 bij te wonen, om niet betrokken te raken in een debat over zijn oorlogsverleden. Hierop kwam echter ook kritiek van de zijde van Swijtink, die in 1992 een proefschrift aan Lotsy had gewijd: de voorgestelde rehabilitatie zou volgens hem volslagen onterecht zijn.
"Karel" Johannes Julianus LOTSY | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) 1919 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wilhelmina Diderica VRIESENDORP | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) 1936 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aaltje BELTMAN |