Voornaeme Geslachte en Eenvoudige Luyde » Sybold van RAVESTEYN (1889-1983)

Persoonlijke gegevens Sybold van RAVESTEYN 

• Hij is geboren op 18 februari 1889 in Rotterdam.
• Titel: Ir
• Beroep: Civiel ingenieur (1915) Architect.
• Hij is overleden op 23 november 1983 in Laren, het Rosa Spierhuis, hij was toen 94 jaar oud.
• Een kind van Adrianus Justinus Hendricus van RAVESTEYN en Josephine Aletta MOENS

Gezin van Sybold van RAVESTEYN

Hij is getrouwd met Dora HINTZEN.Bron 2

Zij zijn getrouwd op 10 augustus 1915 te Groesbeek, hij was toen 26 jaar oud.Bron 3

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)

Het echtpaar is gescheiden 11 februari 1931 te Utrecht.

Notities over Sybold van RAVESTEYN

Sybold van Ravesteyn was een eigenzinnig architect die voor Dordrecht van grote betekenis is geweest. Twee van zijn belangrijkste ontwerpen staan hier: het gebouw De Holland aan de Burgemeester De Raadtsingel en Schouwburg Kunstmin. Beide gebouwen staan weer volop in de belangstelling. Vorig jaar heeft de gemeente De Holland aangekocht om het behoorlijk gehavende gebouw weer te kunnen herstellen. En Schouwburg Kunstmin zal binnenkort niet meer de grote stadsschouwburg van Dordrecht zijn als het nieuwe theather op de Stadswerven af is. Ook zijn twee grote Rotterdamse ontwerpen staan volop in de belangstelling.

Van Ravesteyn beschouwde Diergaarde Blijdorp als zijn levenswerk. De diergaarde is volop bezig het park te moderniseren en reorganiseren, maar tracht daarbij wel de ontwerpen van Van Ravestein, de Rivierahal, het roofdierenverblijf, in ere te houden. Er bestaan zelfs plannen om de in 1972 wegens bouwval afgebroken uitzichttoren op de Rivièrahal weer te herbouwen, maar daarvoor ontbreekt het voorlopig nog aan geld. En tenslotte zal het Centraal Station Rotterdam de komende jaren een volledige transformatie ondergaan. Sybold van Ravesteyn werd geboren in Rotterdam als enig kind uit een protestants, liberaal gezin. Zijn vader was wijnhandelaar. Van huis uit kreeg hij belangstelling voor kunst en cultuur mee. Zijn moeder was zeer muzikaal. Hij studeerde civiele techniek in Delft en behaalde in 1912 zijn diploma. Direct daarna begon hij zijn loopbaan bij de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen in Utrecht. Hij werk vanaf dat jaar maar liefst 45 jaar, tot 1957 voor de spoorwegen, eerst als civiel ingenieur maar vanaf 1921 als architect. Van zijn hand zijn naast veel stations (o.a. Nijmegen, Gouda, Utrecht, Rotterdam) dan ook veel seinhuisjes en een aantal goederenloodsen. Daarvan staan er ook nog enkele in Dordrecht. Maar naast zijn werk bij de spoorwegen had hij ook een eigen architectenbureau, van waaruit hij een groot aantal zeer spraakmakende gebouwen ontwiep. Met zijn eerste architectonische ontwerpen voor de Nederlandsche Spoorwegen leek Van Ravesteyn een plaats te hebben gevonden binnen het 'Nieuwe Bouwen', een zuiver op de functionaliteit gebaseerde bouwkunst met gebruikmaking van in die tijd moderne materialen als glas, staal en beton. De architectuurstroom is strak en rechtlijnig, zonder enige vorm van ornamenten. Maar vooral in zijn eigen ontwerpbureau begint hij al snel te expirimenteren met ontwerpen die buiten het funtionalise vielen en hij gaat juist met gebogen lijnen en golvende wanden en daken werken. Grandeur, monumentaliteit en ornament beginnen voor Van Ravesteyn juist een wezenlijk onderdeel van zijn werk te vormen. "De moderne architectuur is niet vierkant, zij leeft", schreef hij in 1935. Toch blijven zijn ontwerpen, ondanks de gebogen lijnen en barokke ornamenten, over een verbazingwekkende functionaliteit te beschikken. Met het gebouw De Holland, een verzekeringsmaatschappij, chocqueerde hij zijn functionalistiche collega's buitengewoon. Het gebouw uit 1937-1939 lijkt buiten de realiteit te staan. De nautische sfeer krijgt vorm door een collage van bizarre details en ornamenten zoals patrijspoosten, halfronde pilasters, deegachtig rolwerk en een monumentale entreepartij. Zelfs vandaag de dag doet het gebouw de bezoeker schrikken. Voor zijn tijdgenoten was het een regelrecht schandaal. Het gebouw is helaas in 1985 door een verbouwing behoorlijk gehavend, maar dit is te herstellen. Het gebouw wordt sinds 1987 grotendeels ingesloten door twee nieuwe hight-tech kantoorvleugels en het lijkt wel of het rationalisme is teruggekeerd om de beschamende ketterij van Van Ravesteyn aan het oog te onttrekken. Zelf vond Van Ravesteyn de verbouwing van Theater Kunstmin in 1938-1940 zijn meest geslaagde poging om tot een versmelting te komen van het functionele met het barokke, van constructie met decoratie. Kunstmin was een massief maar onopvallend gebouw uit 1889. Van Ravesteyn richtte het interieur opnieuw in en hij bouwde er een nieuwe vleugel bij met daarin de foyer en een cafe. Met gebruik van beton, glas en roestvrij staal, maar ook met veel natuursteen en stucwerk, ontstond een glamourachtige ambiance. In 1936 was Van Ravesteyn op bezoek in Rome geweest. Hij maakte geregeld gebruik van de mogelijkheid tot vrij reizen die zijn baan bij de Nederlandse Spoorwegen hem bood. Rome werd een openbaring voor hem. Niet alleen het klassieke Rome, maar ook de monumentale stedebouwkundige werken van het fascistische regime van dictator Benito Mussolini bewonderde hij enorm. Tijdens de Duitse bezetting bleef Van Ravesteyn, zoals zoveel van zijn collega's, lid van de inmiddels binnen de Kultuurkamer ondergebrachte Bond van Nederlandse Architecten (BNA). Hij ontwierp in 1940 ook in opdacht van de NS de inrichting van het salonrijtuig van Rijkscommissaris Seyss-Inquart. Drie jaar daarvoor had hij nog de inrichting verzorgd van het koninklijke jacht 'Piet Hein'. Zelf omschreef hij zich altijd als politiek neutraal, maar na de oorlog werd hij vanwege zijn aangehouden lidmaadschap van de BNA officieel berispt, overigens zonder consequenties. Na de bevrijding bouwde en verbouwde hij een groot aantal spoorwegstations waasonder dat van Roosendaal, Vlissingen, 's Hertogenbosch en Nijmegen.Hier paste hij een meer traditionele baksteenstijl toe, verwant aan de op dat moment populaire Delftse School. Bij de bouw van het Centraal Station in Rotterdam (1950-1957) greep Van Ravesteynn uiteindelijk - op aandringen van de gemeente Rotterdam, die een moders station verlangde - terug op het functionalisme. Zijn laatste uitgevoerde werk was het stationspostkantoor in Nijmegen (1964). In 1981 verhuisde hij met zijn vrouw naar het Rosa-Spierhuis in Laren, waar hij twee jaar later op 94-jarige leeftijd overleed. Sybolt van Ravesteyn was gedurende zijn hele loopbaan een controversieel figuur. Zijn ondogmatische houding maakte hem uniek binnen de Nederlandse architectuur. Hoewel zijn ontwerpen wel bijdroegen aan het architectuurdebat van die tijd, bleef een blijvende invloed uit. Zijn stijl bleef daardoor uniek.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Sybold van RAVESTEYN?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Sybold van RAVESTEYN

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen