Genealogie Monster » Pippijn de KORTE (± 715-768)

Persoonlijke gegevens Pippijn de KORTE 

• Alternatieve naam: Pippijn III
• Hij is geboren rond 715 in Jupille aan de Maas.Bron 2
• Hij is gedoopt in Utrecht.
• Titel: Patricius Romanorum
• Titel: hofmeier
• Titel: koning, van het Frankische rijk
• Titel: koning, der Franken
• Hij is overleden geraamd rond 24 september 768 in Saint-Dénis.
• Een kind van Karel Martel en Rotrudis van Trier

Gezin van Pippijn de KORTE

Hij is getrouwd met Bertrada van Laon.Bron 3

Zij zijn getrouwd rond 744.

Kind(eren):

1. Karel de Grote  748-814 
2. Carloman van Alamannië, Bourgondië, Provence, Gothië en van Aquitanië  ± 751-771
3. Redburga der Franken  ± 768-± 845

Notities over Pippijn de KORTE

Pepijn de Korte, geb. ca. 714, gest. St. Dénis, 18 of 24 september 768, koning van Frankrijk van 751-768. Hij werd gedoopt in Utrecht door St. Willibrand, aartsbisschop van Utrecht.

PIPPIJN III,
sedert de 11de eeuw bijgenaamd de Korte (ca. 715 – Saint-Dénis 24 sept. 768), Frankisch hofmeier en koning, was de tweede zoon van Karel Martel en diens echtgenote Rotrudis. Bij de dood van zijn vader (741) nam hij samen met zijn oudere broer Karloman I het gezag over en verkreeg als te beheren gebieden de westelijke gedeelten van het Frankische Rijk. In 743 werd op hun initiatief weer een Merovingische koning, Childerik III, op de troon geplaatst. Gedurende jaren moest er door beide hofmeiers gestreden worden. Ook de toestanden in de kerk werden in ruime mate gesaneerd, dankzij de hervormingsactie die Bonifatius, in opdracht van de twee hofmeiers, sedert 742 voerde.
Pippijn regeerde sedert 747 alleen. Met de morele steun van het pausdom deed hij in 751 een staatsgreep. Hij liet zich door zijn partijgangers onder de aristocratie tot koning verkiezen en om aan zijn aangematigd gezag een schijn van legitimiteit te geven, liet hij zich, een ritus uit het Oude Testament weer tot leven roepend, door Bonifatius en andere bisschoppen tot koning der Franken wijden; de laatste Meroving werd in de abdij Sint-Bertijns opgesloten. Kort daarop deed paus Stefanus II, door de Longobarden in het nauw gebracht, een beroep op Pippijn. Hij trok naar Francia, sloot met Pippijn een bondgenootschap, voltrok aan hem nogmaals de koninklijke wijding en verleende hem de titel van patricius Romanorum. Pippijn ondernam twee krijgstochten naar Italië tegen de Longobardische koning Aistulf (754, 756) en dwong hem de gebieden rondom Ravenna die hij op Constantinopel had veroverd, aan de paus over te dragen (de Schenking van Pippijn). Aldus werd, door de vereniging van deze gebieden met Rome en omgeving, waar de paus effectief meester was, de basis gelegd voor de Kerkelijke Staat. De laatste jaren van Pippijns regering werden grotendeels in beslag genomen door de herovering van Septimanië op de Arabieren (752–759) en de onderwerping van Aquitanië (760–768); aldus werd het zuiden van Gallië weer rechtstreeks in de Frankische monarchie geïntegreerd. Pippijn de Korte verdeelde bij zijn overlijden zijn rijk onder de zonen van hem en zijn echtgenote Bertrada, Karel (de Grote) en Karloman.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Pippijn de KORTE?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Pippijn de KORTE

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen