Genealogie John Muijsers » Jan "(Jan zonder genade)" van Beieren (1374-1425)

Persoonlijke gegevens Jan "(Jan zonder genade)" van Beieren 

• Roepnaam is (Jan zonder genade).
• Hij is geboren in het jaar 1374 in Le Quesnoy.
• Beroep: prins-bisschop van Luik, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen, hertog van Beieren-Straubing en Luxemburg.
• Hij is overleden op 6 januari 1425 in Den Haag, hij was toen 51 jaar oud.
• Een kind van Albrecht van Beieren en Margaretha van Brieg

Gezin van Jan "(Jan zonder genade)" van Beieren

Hij is getrouwd met Elisabeth van Görlitz.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1418, hij was toen 44 jaar oud.

Notities over Jan "(Jan zonder genade)" van Beieren

Jan van Beieren (Le Quesnoy, 1374 - Den Haag, 6 januari 1425), bijgenaamd Jan zonder Genade, was prins-bisschop van Luik, later ook graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen en hertog van Beieren-Straubing en Luxemburg. Als hertog van Beieren en graaf van Holland werd hij Jan III genoemd, als niet-gewijde bisschop van Luik was hij Jan VI. In Luik speelde hij een grote rol bij diverse gewapende conflicten met de burgerbevolking en in Holland bij de Hoekse en Kabeljauwse twisten.

Jan van Beieren was de jongste zoon van Albrecht van Beieren (uit het Huis Wittelsbach) en Margaretha van Brieg. Zijn vader was behalve hertog van Straubing tevens graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen. Jan werd geboren op het kasteel van Le Quesnoy in Henegouwen. Omdat zijn twee oudere broers, Willem en Albrecht, Beieren-Straubing met Holland, Zeeland en Henegouwen zouden erven, werd hij voorbestemd voor een geestelijke loopbaan. Al op jeugdige leeftijd was hij onder andere kanunnik van het domkapittel van Cambrai en domproost in Keulen.

In 1389, op 15-jarige leeftijd, volgde hij Arnold van Horne op als prins-bisschop van Luik. Hoewel hij bijna 30 jaar lang bisschop was, liet hij zich nooit tot priester wijden, daarmee de mogelijkheid openhoudende om op latere leeftijd een wereldlijke carrière te vervolgen. In 1406 moest hij zijn residentie te Luik ontvluchten vanwege conflicten met de burgers van die stad. Hij verbleef enige tijd in de Commanderij Nieuwen Biesen van de ridders van de Duitse Orde in Maastricht, waar hij de staten van Luik bijeen riep. In 1407 en 1408 werd Maastricht belegerd door burgermilities van onder andere Luik, Hoei, Dinant en Hasselt. Jan van Beieren had een ruiterleger van 1200-1600 Beierse ruiters tot zijn beschikking, die vanuit Maastricht uitvallen deden. Met hulp van hertog Jan zonder Vrees van Bourgondië versloeg hij de opstandige Luikenaren bij Tongeren in de slag bij Othée. Na het opbreken van het beleg, trad hij hard op tegen de opstandelingen. Zo liet hij gevangenen op de Maastrichtse wallen ophangen en werd de Luikse burgemeester op het Vrijthof onthoofd en gevierendeeld.

Na de dood van zijn broer graaf Willem VI in 1417 erfde diens dochter Jacoba van Beieren aanvankelijk diens gebieden. Jan trachtte in Holland en Zeeland steun te werven voor zijn eigen kandidatuur bij de ridderschap en de steden. Die steun kreeg hij ook van de Rooms koning Sigismund. Deze kende de graafschappen Holland, Zeeland en Henegouwen toe aan Jan van Beieren. Deze gaf zijn Luikse bisschopszetel in 1418 op, om nog in hetzelfde jaar te trouwen met Elisabeth van Görlitz, waardoor hij tevens hertog van Luxemburg werd. Het huwelijk bleef kinderloos. De strijd die ontstond tussen Jan van Beieren (Kabeljauwen) en zijn nicht Jacoba van Beieren (Hoeken) betekende een nieuwe fase in de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Jacoba zocht steun bij haar machtige oom Jan I van Bourgondië en probeerde haar positie te versterken door een huwelijk met haar neef Jan IV van Brabant. Na het mislukte Beleg van Dordrecht en het verlies van Rotterdam, was haar positie dusdanig verzwakt dat zij begin 1419 gedwongen was zich met Jan van Beieren te verzoenen (Zoen van Woudrichem). Laatsgenoemde verkreeg daarmee in feite de zeggenschap over de Hollandse gewesten.

Jan van Beieren speelde ook een prominente rol in de Grote Friese Oorlog, waar hij de kant van de Schieringers koos, echter met als doel zelf de Friese gebieden voor zichzelf op te eisen.

Jan “zonder Genade” was geen geliefd vorst. Uiteindelijk zou hij door zijn hofmaarschalk Jan van Vliet in 1424 worden vergiftigd (volgens de overlevering zou deze de pagina's van zijn getijdenboek met gif hebben bestreken), aan de gevolgen waarvan hij begin 1425 overleed. Hij werd begraven in de Kloosterkerk in Den Haag.

In 1410 liet Jan van Beieren, die tevens heer van Woerden was, het Kasteel van Woerden bouwen. Rond 1420 werd onder zijn bewind de stadstoren van Straubing gebouwd. In het koor van de Karmelietenkerk van Straubing had hij eerder een praalgraf voor zijn jong gestorven broer Albrecht II laten oprichten. Hendrik XVI van Beieren verwierf Beieren-Straubing na zijn dood.

Jan van Beieren geldt tevens als degene die de schilder Jan van Eyck naar het Hollandse hof in Den Haag haalde. Waarschijnlijk had hij de schilder in zijn Luikse tijd leren kennen. Maaseik, de vermoedelijke geboorteplaats van de gebroeders Van Eyck, lag in het prinsbisdom Luik.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Jan "(Jan zonder genade)" van Beieren?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Jan "(Jan zonder genade)" van Beieren

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen