Genealogie John Muijsers » Hendrik de Leeuw (± 1129-1195)

Persoonlijke gegevens Hendrik de Leeuw 

• Hij is geboren rond 1129 in Ravensburg.
• Beroep: hertog van Saksen.
• Hij is overleden op 6 augustus 1195 in Brunswijk.
• Een kind van Heinrich ii van Saksen en Gertrude van Süpplingenburg

Gezin van Hendrik de Leeuw

(1) Hij is getrouwd met Clementia van Zähringen.

Zij zijn getrouwd rond 1154.

Kind(eren):

1. Gertrude van Beieren  ± 1155-1197
2. Henry van Welf  
3. Richenza van Welf  1157-1167

Het echtpaar is in 1162 gescheiden.Bron 2

(2) Hij is getrouwd met Mathilde Plantagenet.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1168.

Kind(eren):

1. Matilda van Sachsen  1172-± 1209 
2. Hendrik v van Brunswijk  ± 1173-1227 
3. Lothar van Beieren  ± 1174-1190
4. Otto Iv van Duitsland  1175-1218
5. William van Winchester  1184-1213 

(3) Hij is getrouwd met Ida van Blieskastel.

Zij zijn getrouwd.

Kind(eren):

1. Mathilde van Blieskastel  1155-1219 

Notities over Hendrik de Leeuw

Hendrik de Leeuw (verm. in of nabij Ravensburg, 1129/1130 – Brunswijk, 6 augustus 1195), uit het Huis der Welfen, was als Hendrik III hertog van Saksen (1142-1180) en als Hendrik XII hertog van Beieren (1156-1180). Hendrik was door erfenis en behendige politiek veruit de machtigste man van Duitsland, na de keizer Frederik I Barbarossa. Zijn ambities brachten hem echter uiteindelijk in conflict met andere edelen en met de keizer, hij verloor zijn belangrijke functies en moest zelfs drie jaar in ballingschap gaan. Maar Hendrik wist zijn positie voor een deel weer te herstellen en zijn nakomelingen bleven een belangrijke rol spelen in de Duitse politiek.
Hendrik was de zoon van een politiek huwelijk: zijn vader hertog Hendrik de Trotse van Beieren had de beslissende stem in de koningskeuze van 1125. Hendrik de Trotse steunde uiteindelijk de kandidatuur van hertog Lotharius van Saksen, in ruil voor een huwelijk met Lotharius' dochter en erfgename Gertrude van Saksen. Hendrik de Trotse verwierf grote macht en bezittingen onder het bestuur van zijn schoonvader, hij was hertog van Saksen en Beieren, markgraaf van Toscane, en graaf van een aantal graafschappen door heel Noord-Italië. Daarnaast had hij in Saksen, Beieren en Italië grote eigen bezittingen. Bij zijn dood gaf Lotharius de regalia aan Hendrik de Trotse, die hoopte koning te worden. Maar Hendrik de Trotse had niet veel vrienden onder de Duitse adel en uiteindelijk werd Koenraad III tot koning gekozen. Hendrik de Trotse droeg de regalia aan Koenraad over maar die eiste ook dat hij een van zijn hertogdommen zou opgeven. Hendrik de Trotse weigerde, en Koenraad nam hem toen beide hertogdommen af. Hendrik de Trotse overleed een half jaar later in oktober 1139.
Hendrik had zijn vrouw Clementia verstoten (Konstanz, 23 november 1162), na veertien jaar huwelijk. Het formele argument was te nauwe bloedverwantschap (huwelijken met een verwantschap tot in de zevende graad waren verboden). Het praktische argument was dat Hendrik en Clementia alleen dochters hadden gekregen. Daarnaast was Hendrik met Clementia getrouwd tijdens de regering van keizer Koenraad en toen was een verbondenheid met haar machtige familie uit Zwaben en Bourgondië van strategische waarde. Door zijn goede verstandhouding met Frederik Barbarossa vond Hendrik deze relatie blijkbaar minder belangrijk.

Toen paus Alexander in het conflict tussen koning Hendrik II van Engeland en Thomas Becket de kant van de laatste koos, probeerde Frederik Barbarossa een bondgenootschap met Hendrik II te sluiten - want Frederik steunde de tegenpaus en was door Alexander geëxcommuniceerd. Frederik stelde Hendrik van Engeland een dubbelhuwelijk voor: zowel één van de zonen van Frederik als Hendrik de Leeuw zouden met een dochter van Hendrik van Engeland trouwen. Frederiks zoon Frederik V van Zwaben werd verloofd met Hendriks dochter Eleonora van Engeland. Beide verloofden waren nog peuters en de verloving werd in 1169 verbroken omdat Frederik tegen de zin van Hendrik van Engeland een verdrag met Frankrijk sloot.

De andere verloving tussen Hendrik de Leeuw en Mathilde, dochter van Hendrik van Engeland, ging wel door. Ze trouwden op 1 februari 1168 in de Dom van Minden. Het huwelijk werd aansluitend in Brunswijk gevierd. De dom kreeg als dank een hoeve van Hendrik. Ten tijde van het huwelijk was Mathilde nog maar elf jaar oud (Hendrik was ongeveer 38). Hoewel ze getrouwd waren, diende de voltrekking van het huwelijk te wachten totdat Mathilde volgens de normen van die tijd volwassen werd verklaard. Ze kreeg haar eerste kind enkele maanden na haar zestiende verjaardag. Mathilde bracht een bruidsschat mee van £ 5102. Er waren twintig zakken en kisten nodig om dit bedrag te vervoeren. Het huwelijk met Mathilde bracht Hendrik ook status: in feite beschouwden Frederik Barbarossa en Hendrik van Engeland hem als de-facto medekoning van Duitsland.
Hendrik overleed een jaar later, op 6 augustus 1195 in Brunswijk. Hij werd naast Mathilde begraven in de dom van Brunswijk. Hun graf is het oudste dubbelgraf van een echtpaar in Duitsland. Hun beelden daarop zijn nog de originelen, vervaardigd in de eerste helft van de dertiende eeuw.

Drie van Hendriks zoons werden volwassen:

Hendrik werd paltsgraaf aan de Rijn, en verwierf daarmee een hoge functie;
Otto werd keizer Otto IV;
Willem trouwde met een dochter van Waldemar I van Denemarken. Zijn zoon Otto het Kind erfde de eigen bezittingen van zijn vader en zijn ooms en verenigde daarmee weer het eigen bezit van Hendrik de Leeuw in Saksen. Hij werd verheven tot hertog van Brunswijk-Lüneburg.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Hendrik de Leeuw?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Hendrik de Leeuw

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen