In de zomer van 1938 nam Groosman ontslag bij Op ten Noort en vertrok hij samen met MTS-vrienden Arno Nicolaï en Bataaf Westerhuis naar Italië.
Adres: Angelsloerdijk 104, Emmen, Nederland
Hij is getrouwd met Coralie CHAILLET.Bron 2
Zij zijn getrouwd op 28 oktober 1946, hij was toen 31 jaar oud.
Adrianus Carolus Nicolaï werd op 5 november 1914 in Breda geboren. Hij was de zoon van de hoofdinspecteur van de Verzekeringsmaatschappij Holland van 1856 C.J. Nicolaï en A.W. Hertog. Hij bracht zijn jeugd door in Apeldoorn, Hilversum, Haarlem en Zeist. In Utrecht bezocht hij de HBS en behaalde vervolgens zijn diploma aan de MTS Bouwkunde. Tijdens zijn opleiding aan de MTS (1934-1936) kwam hij in contact met Ernest Groosman, Batavus Westerhuis, Kees Baart de la Faille en Ab Schöne. Met Groosman en Westerhuis maakte Nicolaï in 1938 een memorabele studiereis in een oude DKW. Zij reisden door Noord Italië, Genua, Pisa, Florence, Ravenna, Padua, Venetië en terug door Zwitserland en Duitsland.
Nicolaï deed zijn eerste werkervaring op als tekenaar bij het architectenbureau van Leo G. Visser te Zeist. Deze adviseerde hem naar Amsterdam te gaan, waar Nicolaï vanaf 1939 ruim zeven jaar werkte (ook tijdens de Tweede Wereldoorlog) als tekenaar en opzichter bij het architectenbureau van P. Zanstra, G.H.L. Giesen en K.L. Sijmons.
Nicolaï bleef studeren. Tot aan het uitbreken van de oorlog volgde hij met onder meer Groosman en Westerhuis lessen aan een privé-opleiding die was opgericht door A. Boeken, Mastenbroek en P. Zanstra. Dit drietal werd lid van Groep '32. Met de in 1938 opgerichte privé-opleiding nam Groep '32 stelling tegen de in hun ogen behoudende HBO opleiding. Nicolaï maakte deel uit van de 'Studiegroep 1939-1940'.
Op het bureau van Zanstra werkte Nicolaï onder andere mee aan een bankgebouw en flatgebouw aan de Sloterkade te Amsterdam, een psychiatrische inrichting in Warmsveld, aan particuliere woningbouw, de Hofpleinprijsvraag te Rotterdam en aan het boek 'Van woning tot stad' van Groep '32. Verder werden er studies verricht naar naoorlogse woningplattegronden.
Op advies van de docenten van de aan het begin van de bezetting opgeheven privé-opleiding begon Nicolaï in 1940 aan de opleiding voor architect aan het HBO te Amsterdam. Medestudenten waren onder meer Groosman en Lotte Stam-Beese.
Nicolaï nam deel aan studieprijsvragen en was, als bestuurslid van de Amsterdamse studentenvereniging De Poorters, actief betrokken bij een prijsvraag voor het opmeten van de gevels aan de Herengracht te Amsterdam. Deze prijsvraag was uitgeschreven door het Genootschap Amstelodamum, ter historische documentatie én om een betere, nauwkeurige methode voor het tekenen van grachtengevels te vinden dan de tekenwijze die Caspar Philips (1732-1789) in zijn Grachtenboek uit 1768-1771 had toegepast. De Poorters won de prijsvraag en werd verzocht om met financiële hulp de hele gracht in twee fasen op te meten. Nicolaï had bij de tweede fase de leiding over de organisatie van de opmetingen.
Nicolaï nam in de oorlogsjaren deel aan de Doornse Leergangen. De discussiebijeenkomsten te Doorn moesten leiden tot meer begrip tussen architecten met uiteenlopende opvattingen; tussen de functionalisten en de traditionalisten.
Het vierde cursusjaar aan het H.B.O. werd door Nicolaï in 1944 voltooid maar de diploma-uitreiking vond pas na de bevrijding, op 13 oktober 1945 plaats. Hij studeerde af bij Van Tijen op een studieontwerp van een studentenclubgebouw aan de Doelenstraat te Amsterdam. Nicolaï had dit gebouw op de plaats van het Doelenhotel bedacht. Stam-Beese studeerde af op dezelfde opdracht en ontving gelijktijdig met Nicolaï, Groosman, H. Brouwer en G. Bruins haar diploma.
In 1946 trouwde Nicolaï met interieurarchitecte Cora Chaillet. Zij hadden elkaar op het HBO leren kennen en werkten later samen op het architectenbureau van Zanstra, Giesen en Sijmons. Nog datzelfde jaar vertrokken ze naar Zuidoost Drenthe nadat Nicolaï via Cora's vader de opdracht verkreeg om op contractbasis plannen te maken voor het Winningsbedrijf 'Nederland' van de Bataafse Petroleum Maatschappij, de latere Nederlandse Aardolie Maatschappij. De meeste bouwwerken werden gerealiseerd in de periode 1947-1951 in Schoonebeek, Coevorden en Emmen.
In die jaren na de oorlog maakte Nicolaï een lange reis die voortvloeide uit zijn deelname aan de Prix de Rome voor Schone Bouwkunst. Twaalf deelneme rs hadden in de oorlogsjaren voor deze prijsvraag het voorexamen afgelegd maar de uiteindelijke wedstrijd was tot na de oorlog uitgesteld. In 1947 werd de uitslag bekend gemaakt: Jaap Schipper won de gouden erepenning en Nicolaï's ontwerp voor een religieus centrum werd bekroond met het zilver. De jury had nog geprobeerd beiden architecten een gouden erepenning toe te kennen. Ze vond dat dit tot de mogelijkheden zou moeten behoren omdat er tijdens de oorlog geen Prix de Rome was georganiseerd. Uiteindelijk werd anders beslist. Schipper kreeg goud, Nicolaï zilver en beiden ontvingen jaargeld voor het maken van een studiereis.
De heren verkeerden in vergelijking met hun voorgangers in een luxe positie omdat ze zelf mochten beslissen waarheen ze wilden reizen. De mogelijkheden waren echter beperkt aangezien het jaargeld in 1870 op 1.200 gulden was vastgesteld en het bedrag was sindsdien niet meer verhoogd. In 1948-1949 reisden zij samen met Cora Nicolaï-Chaillet in een oude oorlogsjeep met aanhanger vijf en een halve maand door Frankrijk, Spanje, Noord-Afrika en Italië. De tocht werd vastgelegd in dagboeken, schetsen, foto's en dia's. Het was de bedoeling dat beide heren ook het derde jaar samen een reis zouden maken, maar dat is er nooit van gekomen.
Het tweede jaar diende besteed te worden aan een studie in Nederland. Schipper maakte in dit kader een ontwerp voor de Zaanse Schans, het ontwerp van Nicolaï is niet bekend.
Na terugkomst van de reis begon Nicolaï een architectenbureau, eerst gevestigd te Oldenzaal, en van 1949 tot 1983 te Emmen. Het architectenbureau ontving opdrachten uit de regio maar ook van ver daarbuiten. Nicolaï ontwierp scholen, kerken, bejaardentehuizen, woningen en bedrijfsgebouwen in gemeentes over het hele land. Na 1960 ontwierp hij ook winkelcentra, bibliotheken en kantoorgebouwen.
Van 1965 tot ongeveer 1982 werkte hij samen met architect J.J. Sterenberg in Architectengroep Emmerhout. Ook architect A.A. Oosterman was tot 1970 verbonden aan dit bureau, dat de nieuwe woonwijk Emmerhout te Emmen ontwierp en vervolgens ook aan andere woningbouwprojecten in het noorden en oosten van Nederland werkte.
Naast zijn werkzaamheden als architect gaf Nicolaï in de jaren vijftig les aan het VBO te Groningen, en was hij redactielid van het tijdschrift Bouw, (corresponderend) lid van Forum, bestuurslid van Architectura et Amicitia (1956-1960), bestuurslid van de Nederlandse afdeling van de Union Internationale des Architectes, lid van de provinciale Drentse schoonheidscommissie en van vele andere commissies met name op het gebied van de scholenbouw.
Op 14 november 2001 overleed Nicolaï in het Verzorgingshuis Zuidermarke in de Wilhelminastraat in Emmen.
De zoon van A.C. Nicolaï, Atzo Nicolaï, was staatssecretaris van Buitenlandse Zaken voor de VVD.