Genealogie Boeschoten » Jan Gerrit "Jan" Boeschoten (1917-2000)

Persoonlijke gegevens Jan Gerrit "Jan" Boeschoten 

• Roepnaam is Jan.
• Hij is geboren op 11 oktober 1917 in Doorn, Utrecht.
• Beroepen:
• klusjesman.
• zelfstandig ondernemer.

  World Car Sales

• Geloof: Nederlands hervormd.
• Woonachtig: Doorn, Utrecht.

  Wildsachsen, Duitsland

• Hij is overleden op 1 oktober 2000 in Wildsachsen, Duitsland, hij was toen 82 jaar oud.
• Hij is begraven op 5 oktober 2000 in Wildsachsen, Duitsland.
• Een kind van Gerrit Jan Boeschoten en Dina de Man
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 6 september 2021.

Gezin van Jan Gerrit "Jan" Boeschoten

(1) Hij is getrouwd met Greetje van den Berg.

Toestemming voor het huwelijk is 6 januari 1944 verkregen te Rotterdam, Zuid-Holland.

kbh266.jpg
Kerkelijk objRelatie (kerk): Nederlands Hervormd
Het huwelijk is ingezegend om 12:30 in de Nederlands Hervormde kerk te Doorn, (UT)
kbh266.jpg

Kind(eren):

1. Harryet Corneli Dini Boeschoten  1944-2020 
2. (Niet openbaar)
3. Gerrit Jan Boeschoten  1947-2015
4. (Niet openbaar)

Het echtpaar is op 19 september 1962 gescheiden.

(2) Hij is getrouwd met (Niet openbaar).

Zij zijn getrouwd op 5 augustus 1975, hij was toen 57 jaar oud.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)

Notities over Jan Gerrit "Jan" Boeschoten

Doorn - *; Wildsachsen - + 2000 begraafplaats

De oorlog was voorbij en hij mocht niet mopperen; hij was er lekker doorheen gerold.
Wel was hij tijdens de bezetting als zoveel jongelui van in de twintig bij een razzia opgepakt en naar Duitsland gevoerd als dwangarbeider, maar hij was daar niet lang geweest.
Hij kwam als buschauffeur in de buurt van Lubeck terecht, dreef opgewekt zwarte handel in chocolade die uit de rodekruispakketten van Franse krijgsgevangenen kwam, en in tabak die niet te roken was, en hij had waarachtig nog wel schik in zijn leven.

Door hem kwamen verscheidene Franse krijgsgevangenen aan Duits geld, waarmee ze zich een burgerpakje konden verschaffen om te vluchten, en dat deed hem machtig veel plezier.
Het deed hem ook plezier dat de geallieerden zo kwistig met bommen strooiden in het gebied waar hij met zijn bus arbeiders vervoerde, ofschoon hij hoopte dat er geen bom op zijn hoofd terecht zou komen.
Nou ja, dat is niet gebeurd, want anders zou hij hier niet zitten, in de loggia van zijn kapitale villa in Doorn.

Jan Boeschoten, 42 jaar, vader van twee jongens en twee meisjes, directeur van een bloeiend garage bedrijf en van de firma World Car Sales, die tot de grootste op haar terrein in Europa behoort.
Hij zit te dubben over dat contract, waarvoor al zoveel in de dagbladen heeft gestaan.
Het contract met die grote Amerikaanse zaak, waardoor hij dit jaar maar even 5000 nieuwe auto's zal gaan leveren aan toeristen uit de Verenigde staten, boven zijn normale omzet, die ook al in de miljoenen loopt.

Jan Boeschoten is nu boven Jan.
Wilt u eens even kijken in zijn bedrijf in Doorn?
In de nieuwe (maar al weer veel te kleine) hal schuin tegenover de garage staan vele tientallen gloednieuwe glanzende Europese wagens: een voorraad ter waarde van om en de bij vier ton, en alles gekocht en betaald.
Het is nu 1960.
Toen hij in Duitsland zat, als een niet al te tragisch slachtoffer van de Arbeitseinsatz stond er 1943 op de kalender.
Die bombardementen destijds, ja, dat loog er niet om.
Op een goeie dag moest hij met zijn bus, die reed op een houtgasgenerator, mensen evacueren uit het goeddeels in puin gesmeten Hamburg.
De mensen smeekten om mee te mogen.
De wagen was al propvol, maar hij luisterde toch nog even naar dat handenwringende mannetje, dat er ook nog zo graag bij wou met zijn gezin.
''Ik ben dokter,'' zei dat mannetje.
''Dan moet ik jou net hebben, dacht ik'', verteld Jan Boeschoten.
Ik was in de mobilisatie net voor de oorlog uitbrak voor millitaire dienst afgekeurd omdat ik een scheurtje in mijn long had.
Helemaal niks ergs, en ik heb er nooit last van gehad, maar ik was eruit - anders had ik in de meidagen van '40 aan de Grebbe gelegen.
Nou had ik dat papiertje van mijn afkeuring bij me en die Duitse dokter was wel tot wederdienst bereid.
Ik nam hem mee, op voorwaarde dat hij me een attest zou geven.
Die man kon natuurlijk geen Nederlands lezen, maar het woord long begreep hij.
Ik kreeg van hem een Duits papiertje, waarop stond dat hij ''Longenkrankheit'' bij mij geconstateerd had, en met dat papiertje was ik zo weer thuis in Doorn.
Daarna heb ik nooit meer last gehad met de moffen...

''Zo is de handel...''

Ja, hij mag zeggen dat hij de oorlog mooi is door gekomen.
Maar toen de bevrijding kwam was hij zo arm als een kerkrat, want hoe ging het in die tijd?
Wat je met scharrelen verdiende zette je om in voedsel en dat at je op.
Met de bevrijding was er nog niet direct werk voor busschauffeur Jan Boeschoten, die tot 1941 op een lijndienst van de N.B.M. had gereden.
Niet dat hij een zwaar hoofd had in de toekomst, verre van dat.
Hij had zichzelf altijd fijn weten te redden.
Toen hij in 1941 zonder werk kwam, was hij moterzijspannetjes gaan maken van oude gasbuizen, en die dingen hadden waarachtig nog succes ook.
Maar toen de bevrijding kwam was er niets meer, ook geen oude gasbuizen.
In die periode viel de dag, die beslissend was voor de cariere van Jan Boeschoten.
Hij moest een plaats vinden in het maatschappelijk bestel van het ontredderde Nederland en hij besefte de verantwoordelijkheid voor zijn jonge gezin.
Zijn vrouw zei in de vroege ochtend van die dag: Jan ga er op uit.
Je moet weer aan de slag.
En Jan ging.
Hij toog op zijn fiets met antiplofbanden op weg naar Wijk bij Duurstede, waar de autobusonderneming Wabo hem misschien zou kunnen gebruiken.
Onderweg kwam hij langs een bevriende relatie, die sip stond te kijken naar z'n wagentje.
Het kon niet rijden.
Er ontbrak een wiel.
Nou wist ik toevallig ergens zo'n Fordwieltje te zitten, zegt Jan.
Ik ging 't halen en ik had zeven en een halve gulden verdiend.
Ik wist ook nog een afnemer voor een band, die iemand over had.
Ik kocht 'm voor vijftig, verkocht 'm voor hondertien.
Heb ik 'n tientje winst zei ik.
Zo is de handel.
Maar 't was zestig en met die drie rijksdaalders voor dat Fordwieltje maakte ik dus zevenenzestig half.
En ik kwam niet in Wijk bij de Wabo...

Hij werd geen busschauffeur meer.
Hij ging handel drijven.
In autospullen, want daar had hij kijk op, maar ook in camera's die de Canadezen graag wilden hebben.
Lou Bandy, indertijd een voornaam ingezetene van Doorn, kwam bij hem: Jan, ik heb veel geld verdiend.
Ga 't land in en koop voor mij de mooiste auto die je vinden kan.
Jan Boeschoten zocht en vond een Fiat 1500, die achtduizend gulden kostte en waarvoor de grote liedjeszanger grif meer dan tienduizend betaalde.
Er kwam een sergeant van de dump in Deelen.
Daar stonden dertien Studebakers, die hij ineens kon afnemen voor zesentwintigduizend gulden.
Jan Boeschoten had dat geld niet en er was nog geen bank die hem zou willen helpen, maar een relatie die vertrouwen in hem had sprong bij en Jan verdiende op die Studebakers zestienduizend zevenhonderd gulden.

Zijn zaakje bloeide.
In '48 was hij een bekend, maar niet erkend tweedehands-autohandelaar met een eigen werkplaatsje, dat met wat goede wil ''garage'' kon worden genoemd.
Er waren mensen die er iets in zagen.
Onder andere de Amersfoortse auto-importeur Molenaar.
Die liet hem komen en zei: ''Boeschoten, wil jij Morris-dealer worden?''
Ik, meneer?
Met dat kleine hokkie voor vier auto's dat ik heb, en zonder BOVAG diploma?
Als je wilt help ik je, Boeschoten.
Hij wou.
Na introductie bij de Bovagsecretaris mocht hij zijn eerste contributie als aspirant-lid van de officiele garagehouders bond betalen.
Met de kwitantie toog hij onverwijld naar de Caltex.
Of hij een bezinepomp kon krijgen?
Zo iets wordt een Bovag lid niet licht geweigerd.
De pomp kwam er.
De enige pomp in Doorn waar je dag en nacht terecht kon.
Maar de garagehouders in de buurt waren niet blij.
Er kwam een massa weerstand....
Toen moest ik als de weerlicht dat diploma gaan halen.
Een hele kluif voor iemand met alleen maar lagere school.
Maar mijn vrouw heeft me almaar opgejut.
En ik slaagde.
Toen kon me niks meer gebeuren.
Ik was erkend garagehouder, met een dealerschap.

Jan Boeschoten, ex-krantenjongen, ex-klusjesman, ex-buschauffeur, werd in de eerste helft van het vorige decennium een fiere zelfstandige ondernemer, eigenaar van een florerende garage in Doorn.
Maar er is nog altijd een enorm verschil tussen een behoorlijke dorpsgarage en een bedrijf dat jaarlijks voor miljoenen aan nieuwe automobielen omzet.
Zo'n bedrijf heeft Jan Boeschoten er nu bij.
World Car Sales is een zaak met een hoofdletter, een begrip aan beide kanten van de oceaan.
Bron[panorama no 3. 1959].
PHOT
UGPC 19171011gb

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Jan Gerrit "Jan" Boeschoten?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Jan Gerrit "Jan" Boeschoten

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen