West-Europese adel » Lodewijk XIV (de Zonnekoning) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk (1638-1715)

Données personnelles Lodewijk XIV (de Zonnekoning) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk 

• Il est né le 5 septembre 1638 dans St. Germain-en-Laye, Ile-de-France.
• Titre: Koning van Frankrijk en Navarra Graaf van Barcelona
• Il est décédé le 1 septembre 1715 dans Versailles, Ile-de-France, il avait 76 ans.
• Il est enterré dans Kathedraal St. Denis, Parijs.
• Un enfant de Lodewijk XIII (de Rechtvaardige) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk et Anna Maria Mauricia van Habsburg Infante van Spanje
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 25 février 2019.

Famille de Lodewijk XIV (de Zonnekoning) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk

(1) Il avait une relation avec Maria Rosalie van Brouilly de Piennes.

(2) Il a/avait une relation avec Francesca Athenaise van Rochechouart.

Enfant(s):

1. Lodewijk Frans de Bourbon  1669-1672
2. Lodewijk August de Bourbon Prins van Dombes  1670-1736 
3. Lodewijk Cesar de Bourbon Graaf van Vexin  1672-1683
4. Louise Francesca de Bourbon  1673-1743 
5. Louise Maria Anna de Bourbon  1674-1681
6. Francesca Maria de Bourbon  1677-1749 
7. Lodewijk Alexander de Bourbon Hertog van Penthièvre  1678-1737 

(3) Il a/avait une relation avec Catharina Charlotte van Gramont.

(4) Il a/avait une relation avec Olympia Mancini.

(5) Il a/avait une relation avec Louise Francesca van la Baume le Blanc Hertogin van La Vallière.

Enfant(s):

1. Karel Lodewijk van Frankrijk  1663-1665
2. Philips van Frankrijk  1665-1666
3. Maria Anna de Bourbon Hertogin van La Vallière  1666-1739
4. Lodewijk de Bourbon Graaf van Vermandois  1667-1683

(6) Il a/avait une relation avec Claudia de Vin Mademoiselle des OEillets.

Enfant(s):

1. Louise van Maisonblanche  1676-1718

(7) Il a/avait une relation avec Gabriëlle van Rochechouart.

(8) Il a/avait une relation avec Elisabeth Markgravin van Ludres.

(9) Il a/avait une relation avec Bonne van Pons.

(10) Il est marié avec Maria Therese van Habsburg Infante van Spanje.

Ils se sont mariés le 9 juin 1660 à St. Jean-de-Luz, Frans Baskenland, Aquitainië, il avait 21 ans.

Enfant(s):

1. Lodewijk (de Grote) de Bourbon Hertog van Bourgondië  1661-1711 
2. Anna Elisabeth de Bourbon Dauphine van Frankrijk  1662-1662
3. Maria Anna de Bourbon Dauphine van Frankrijk  1664-1664
4. Maria Therese de Bourbon Prinses van Frankrijk  1667-1672
5. Philips Karel de Bourbon Hertog van Anjou  1668-1671
6. Lodewijk Frans de Bourbon Hertog van Anjou  1672-1672

(11) Il est marié avec Francesca van Aubigné Markgravin van Maintenon.

Ils se sont mariés le 12 juin 1684 à Versailles, Ile-de-France, il avait 45 ans.

Notes par Lodewijk XIV (de Zonnekoning) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk

Lodewijk XIV, bijgenaamd de Zonnekoning of ook wel de Grote (Saint-Germain-en-Laye, 5 september 1638 – kasteel van Versailles, 1 september 1715), (Frans: Louis XIV, le Roi Soleil, le Grand), werd reeds als kind, op 14 mei 1643, formeel koning van Frankrijk; in 1661 nam hij de macht over van zijn moeder die zolang regentes was geweest. Tot zijn dood zette hij 54 jaar lang een sterk persoonlijk stempel op de Franse binnen- en buitenlandse politiek. Lodewijk verstond de kunst van het imponeren, niet alleen met militaire middelen, maar ook met een indrukwekkende hofhouding in het door hem enorm uitgebreide Paleis van Versailles. Zijn eetlust en zijn behoefte aan maîtresses waren legendarisch. Daarnaast stimuleerde hij kunsten en wetenschappen. Als machtspoliticus was hij zeer bekwaam. De absolute monarchie bereikte tijdens zijn regeerperiode een hoogtepunt. In de geest van Machiavelli liet hij zich weinig gelegen liggen aan morele overwegingen. Tijdens zijn bewind verminderde de rol van godsdienstige tegenstellingen in de Europese machtsverhoudingen. De combinatie van Lodewijks tomeloze ambitie en de grote menselijke en natuurlijke hulpbronnen van zijn land dreven zowel zijn protestantse als katholieke rivalen bijeen om de Franse hegemonie te beteugelen.

Biografie
Lodewijks geboorte kwam als een verrassing omdat zijn ouders, Lodewijk XIII en Anna van Oostenrijk, al drieëntwintig jaar getrouwd waren en tot dan toe geen kinderen hadden gekregen. Toen zijn vader overleed, was Lodewijk nauwelijks vijf jaar oud. Lodewijks moeder was regentes, maar Frankrijk werd feitelijk geregeerd door Kardinaal Mazarin tot diens dood in 1661. De jonge Lodewijk had zeer veel respect voor Mazarin, vooral omdat deze erin slaagde tussen 1648-1653 een opstand van de Franse adel, bekend als La Fronde, te onderdrukken.
Lodewijk was intellectueel niet bijzonder begaafd ("un élève médiocre") en men leerde hem nauwelijks schrijven en lezen, maar hij bleek wel uitzonderlijk veel energie en charisma te hebben. Lodewijk groeide op samen met Jean-Baptiste Lully, die in 1646 naar het hof was gehaald om aan Anne Maria Louise d'Orleans Italiaans te doceren.
Na een heftige, maar platonische affaire te hebben gehad met Maria Mancini, een mooi nichtje van Kardinaal Mazarin, huwde Lodewijk XIV in 1660 toch maar Maria-Theresia van Spanje. Het was een typisch politiek huwelijk, dat tot stand kwam als onderdeel van het Verdrag van de Pyreneeën, dat de vrede met Spanje na de Dertigjarige Oorlog moest bezegelen. Het paar zag elkaar voor het eerst op een klein eilandje midden in de Bidasoa in 1659. Ze trouwden een jaar later in Saint-Jean-de-Luz, een havenstadje aan de Golf van Biskaje.
Omdat uitbetaling van de bijbehorende bruidsschat achterwege bleef, eiste Lodewijk de Spaanse Nederlanden op als genoegdoening. Dit leidde tot zijn eerste grote oorlog, de Devolutieoorlog, die duurde van mei 1667 tot mei 1668, waarbij uiteindelijk maar een klein deel van de beoogde veroveringen gerealiseerd werd.
Aan Maria Theresia heeft hij zelden persoonlijke aandacht geschonken. Niettemin baarde zij hem zes kinderen. Behalve de kroonprins overleden deze allemaal al op jonge leeftijd. Zij droeg haar lot waardig, hoewel Lodewijk voortdurend kortere en langere relaties had met vele andere vrouwen, onder andere met Henriëtte (de dochter van Karel I van Engeland), met Louise de La Vallière en met Madame de Montespan, die hem maar liefst zeven kinderen schonk.
Na zijn breuk in 1680 met Montespan kreeg de koning een relatie met Madame de Maintenon, een vrome katholieke en intelligente vrouw, die aan het hof was gekomen als het kindermeisje voor Lodewijks onwettige kinderen bij Montespan. Zij zorgde voor toenadering tot zijn echtgenote en liet hem het katholieke geloof serieuzer nemen. De toenemende devotie van de koning leidde tot de herroeping van het Edict van Nantes en hernieuwde religieuze intolerantie tegenover de Hugenoten. Madame de Maintenon werd aan het hof de spil van een kliekje, waartoe ook de Dauphin (kroonprins) behoorde. Deze vrome katholieken kregen steeds meer invloed op de ouder wordende koning. Na de dood van Maria-Theresia in 1683 trouwde Lodewijk met Maintenon. Het geheime morganatisch huwelijk werd wellicht door de biechtvader, Père la Chaise ingezegend.
De Zonnekoning is voor zijn tijd heel oud geworden, bijna 77 jaar, maar werd geplaagd door ziektes (nierstenen en jicht). Bij het trekken van een kies kwam een groot deel van de bovenkaak mee, waarbij even voor zijn leven werd gevreesd. Deze en andere pijnlijke ingrepen doorstond hij echter moedig. Fysieke moed kon hem niet ontzegd worden; tot zijn vijftigste ging hij zelf mee op veldtochten. Daarna kreeg hij veel last van zwaarlijvigheid.

In 1685 keek Lodewijk nog vanaf de zilveren troon van Versailles neer op de vernederde doge van de Republiek Genua. Vier jaar later moest hij die troon wegens geldgebrek laten omsmelten. Hij zag zijn zoon Lodewijk van Frankrijk, en kleinzoon Lodewijk, hertog van Bourgondië en diens geliefde vrouw Maria Adelheid van Savoye en twee van hun kinderen snel na elkaar sterven. Na het overlijden van de tweede kleinzoon Karel van Frankrijk, hertog van Berry hing het voortbestaan van de dynastie af van één enkel achterkleinkind, de latere Lodewijk XV. Er dreigde een machtsstrijd tussen de Orléans-tak en de bastaarden (gesteund door Madame de Maintenon), ingeval ook de jonge erfgenaam zou sterven. Dat gebeurde niet, wellicht door toedoen van diens gouvernante, madame de Ventadour, die niet toeliet dat de koninklijke dokters de kleine behandelden (medische behandeling was in die tijd een belangrijke doodsoorzaak). Lodewijk XIV overleed vier dagen voor zijn 77e verjaardag. Zijn laatste woorden zijn legendarisch; hij zou tegen de treurende hovelingen rondom hem hebben gezegd: Dacht je dat ik onsterfelijk ben?
Het koninklijke testament werd niet gerespecteerd. Lodewijk XIV was nauwelijks gestorven of Filips van Orléan, de Regent, haastte zich om het testament door het Parlement van Parijs nietig te laten verklaren. Hij liet de Hertog van Maine, een bastaard van Lodewijk, de officiële functies die hij krachtens het testament had gekregen (met macht over de jonge koning) afnemen, en liet Madame de Maintenon naar het klooster van Saint-Cyr vertrekken.
Lodewijk werd bijgezet in de familiegrafkelder in de kathedraal van Saint-Denis bij Parijs. Lang heeft hij daar niet gerust: tijdens de Franse Revolutie werd de grafkelder opengebroken en de lichamen van de Franse koningen werden uit hun kisten gehaald en tentoongesteld voor het volk. De mummie van Lodewijk werd vernield en uiteindelijk buiten de kerk in een massagraf op het kerkhof gegooid. Na de Restauratie werden de resten van de Franse koningen opgegraven en in een verzamelgraf in de kerk opnieuw ingemetseld.

Politiek
Toen Lodewijk XIV in 1661 zelf ging regeren, riep hij zichzelf uit tot koning bij de gratie van God, plaatsvervanger van God op aarde; dit is het zogenaamde droit divin. Lodewijk meende dat de koning boven de wet stond. Om dit te verklaren gebruikte hij ideeën van het Romeinse recht, waarin dat vorstelijk absolutisme religieus verantwoord werd. De theoloog Bossuet goot deze absolutistische theorie in theologische vormen, en werd beloond met een schitterende carrière als bisschop.
Voor een eerste minister à la Mazarin was geen plaats. De surintendant van Financiën, Nicolas Fouquet, die op die post gehoopt had, werd in de plaats daarvan met hulp van Jean-Baptiste Colbert beschuldigd van verduistering, waarna hij werd veroordeeld en verbannen werd. De koning regeerde alleen.
Onder de absolute vorst hadden de Franse Parlementen (geen volksvertegenwoordigingen, maar een (adellijke) rechtbank waarin de onderdanen konden protesteren tegen koninklijke beslissingen), en de Staten-Generaal, in feite geen macht en ook de ministers stonden volledig onder zijn gezag. Hij slaagde erin het Remonstratierecht van de Parlementen op te schorten: de Parlementen konden nog wél protesteren, maar pas ná de registratie van de koninklijke edicten. Vermoedelijk heeft de traumatische ervaring van la Fronde, die deels in de Parlementen begonnen was, hierin een belangrijke rol gespeeld: Lodewijk wilde voorkomen dat anderen ooit zo veel macht zou kunnen krijgen dat zij de rust in het koninkrijk konden bedreigen. Om zijn absolute macht in veiligheid te stellen probeerde Lodewijk de adel, zijn voornaamste machtsconcurrent, uit te schakelen. De adel diende voortdurend aan het hof aanwezig te zijn; de belangrijksten kregen er appartementen. Hovelingen moesten optreden als figuranten in ingewikkelde rituelen waarvan de koning het centrum was. Zij moesten zich rond zijn persoon verdringen om titels, eerbewijzen, functies en geld te te ontvangen. Wegblijven kon het koninklijk ongenoegen opwekken. De zonen en dochters van de beruchte "frondeurs" kibbelden wie het Koninklijk Ontwaken mocht bijwonen, wie het Koninklijke Hemd mocht aanreiken en wie voorrang had, d.w.z wie vóór wie in de stoet mocht lopen. (Hierover werden processen gevoerd, door Saint-Simon tegen de hertog van Luxemburg.)
Aan Lodewijk XIV wordt wel de uitspraak "L'état, c'est Moi" ("De Staat, dat ben Ik") toegeschreven, maar dat is historisch niet juist. Historici denken dat het hoogstwaarschijnlijk een uitspraak is van politieke tegenstanders om de situatie van absolute heerschappij goed weer te geven.
Om zijn macht te versterken en de rust te bewaren gingen Lodewijk XIV en minister Colbert per Edict van 1667 over tot een hervorming van de politie. Onder Luitenant-Generaal van Politie La Reynie werden de vier concurrerende politiemachten onder controle gebracht. Een netwerk van spionnen (mouches en moutons) voorzag sindsdien de Franse koningen van informatie. La Reynie controleerde met harde hand de drukpers en voerde de Lettres de cachet uit.
Het eerste deel van zijn regeerperiode werd Lodewijk XIV gezien als een heel goede koning, die Frankrijk vooruit hielp op allerlei vlakken. Tijdens de Hollandse Oorlog, die begon in 1672, bereikte hij het hoogtepunt van zijn macht, mede dankzij zijn bekwame ministers Jean-Baptiste Colbert (financiën en handel) en de markies de Louvois (defensie). Aan het eind van deze oorlog in 1678 lijfde hij de Franche-Comté in en speelde hij voor scheidsrechter tussen andere Europese mogendheden bij de Vrede van Nijmegen in 1678. Rond 1681 veroverde hij de Elzas en in 1683 en 1684 had hij succes met de veroveringen van een deel van de Spaanse Nederlanden. Lodewijk had zich ondertussen in heel Europa wel de status van de grote boeman verworven, waartegen steeds succesvollere coalities gesmeed zouden worden. Een hoofdrol hierin speelde Stadhouder Willem III, die aan de macht was gekomen in 1672, dat vooral wegens de Franse invasie als Rampjaar voor de Nederlandse Republiek de geschiedenis ingegaan was.
De laatste 25 jaar van zijn regering liepen de zaken daarom heel wat minder. De Negenjarige Oorlog (1688-1697) barstte los, 'alleen maar' omdat Lodewijk zich bemoeide met de opvolging van de bisschop van Keulen, die ook keurvorst van het Heilige Roomse Rijk was. De Liga van Augsburg tegen Frankrijk kreeg hierdoor vaste vorm; deze bestond uit maar liefst zeven mogendheden, waarvan drie protestants en vier katholiek. Hieruit blijkt dat het beteugelen van de Franse hegemonie in Europa de hoogste prioriteit had gekregen. Er werden vooral in de Zuidelijke Nederlanden en in het Duitse Rijnland geweldige verwoestingen aangericht. De afloop, vastgelegd als de Vrede van Rijswijk, werd als een gelijkspel beschouwd, dat zowel volgens Frankrijk als haar vijanden een vervolg eiste. Dat vervolg kwam er dan ook, toen Lodewijk probeerde een van zijn kleinzonen op de in 1700 vacant geworden Spaanse troon geplaatst te krijgen. Frankrijks tegenstanders, zowel protestanten als katholieken, vreesden dat vereniging van Frankrijk en Spanje zou leiden tot een geheel onbeheersbare hegemonie van Frankrijk, waarmee de Spaanse Successieoorlog (1701-1713) onvermijdelijk werd. De inmiddels ook koning van Engeland geworden stadhouder Willem III speelde hierin tot zijn dood in 1702 weer de rol van tegenspeler van Lodewijk. In deze oorlog leed Frankrijk vanaf 1704 een aantal zware nederlagen in veldslagen, wat het sinds 1643 niet meer gewend was. Frankrijks hoofddoel in die oorlog, het verenigen van de Spaanse en Franse kroon, werd niet bereikt al kwam Lodewijks kleinzoon, en daarmee een tak van het Huis Bourbon, wel op de Spaanse troon als Filips V van Spanje. Alle oorlogvoerenden raakten uitgeput, maar Frankrijk was nog steeds het machtigste land van Europa. Het in 1707 verenigde Koninkrijk Groot-Brittannië was nog het minst tevreden; het had zich tot belangrijkste rivaal van Frankrijk ontwikkeld, mede door het voortschrijdende verval van Spanje en het beginnende verval van de Nederlandse Republiek.
Op religieus gebied probeerde de koning de kerk in zijn macht te krijgen, en hij versterkte het Gallicanisme, een doctrine die de Franse katholieke Kerk onafhankelijker van de paus probeerde te maken. Hij bestreed afwijkingen zoals het Jansenisme en hij draaide de (relatieve) religieuze tolerantie voor een groot deel terug. Een belangrijke stap in dit verband was het herroepen van het Edict van Nantes in 1685, wat gepaard ging met pesterijen (dragonnades van afwijkende stromingen en kerkgenootschappen. Veel Hugenoten vluchtten naar de Nederlandse Republiek, Pruisen en de Palts. Om een eind te maken aan de Jansenistische controverses in de Franse katholieke kerk, drong de op zijn eigen manier steeds vromer wordende koning bij paus Clemens XI aan het Jansenisme te veroordelen, waarbij echter al te veel inmenging in de interne aangelegenheden van de Gallicaanse kerk vermeden diende te worden. Dit leidde in 1713 tot de bul Unigenitus. Deze zaaide niettemin grote verdeeldheid in de Franse katholieke kerk en verstoorde de relatie met het Vaticaan. De aartsbisschop van Parijs, kardinaal Louis Antoine de Noailles, werd zelfs met afzetting bedreigd en ook de relatie tussen Lodewijk en de Parlementen werd verstoord. Ten tijde van Lodewijks dood in 1715 was de kwestie nog niet opgelost.
Lodewijks minister Colbert slaagde er door middel van zijn politiek van het mercantilisme in de economische slagkracht van Frankrijk aanzienlijk te verbeteren ten opzichte van de twee belangrijkste concurrenten, Groot-Brittannië en de Nederlanden, destijds een machtige handelsnatie. Desalniettemin leidden de dure hofhouding (zie onder) en de vele oorlogen tot grote financiële problemen, zeker na Colberts dood in 1683.
Lodewijk liet bij zijn dood zijn land achter in een desastreuze toestand. De vele oorlogen hadden aanvankelijk wel terreinwinst opgeleverd, maar er zat duidelijk een neerwaartse trend in en het land was met een enorme schuld opgezadeld. De belastingheffing was gebrekkig en onrechtvaardig: de adel en geestelijkheid betaalden vrijwel niets. Het corrupte systeem belette goed bestuur, en bracht het volk soms op de rand van de hongerdood. Een reeks van hongerwinters (onder meer in 1709) had de bevolking gedecimeerd. Ondanks vierenvijftig jaar autoritair bestuur was Lodewijk er niet in geslaagd de saboterende en vaak opstandige Parlementen te hervormen.
De luxe van Versailles stak schril af tegen de situatie van het volk, waardoor aan het eind van zijn bewind het gevoel overheerste dat Lodewijk te ver was gegaan in het gebruiken van land en volk voor zijn persoonlijke eerzucht.
Samenvattend kan gesteld worden dat Lodewijks absolutistische manier van regeren niet alleen maar negatieve gevolgen had. De hoge belastingdruk en de militaire nederlagen waren voor Frankrijk toen nog wel overkomelijk. Frankrijk was nog niet zo uitgeput als Spanje aan het eind van het bewind van Filips II. Het had een grotere veerkracht en zou nog tot ver in de 19e eeuw een voortdurende bron van zorg voor andere Europese mogendheden blijven. De kansen die Lodewijk XIV had laten liggen om de situatie recht te trekken, beter te besturen en de Parlementen te verpletteren deden zich na zijn dood nog steeds voor. Op zijn sterfbed biechtte hij toch nog één grote zonde op: "J'aimais trop la guerre" (dat hij teveel van oorlog had gehouden). Lodewijk werd opgevolgd door zijn oomzegger Filips van Orléans (1674-1723) als regent, omdat zijn achterkleinzoon Lodewijk XV nog maar 5 jaar oud was.

Kunst
Lodewijk meende als absolute monarch dat hij zich ook intensief en inhoudelijk met cultuur moest bemoeien. In dit kader richtte hij de Koninklijke Academie voor Beeldhouw- en Schilderkunst op. Hij was zelf een geschoold danser en trad op als Mars en de Zon in de balletten, behorende bij de opera, geschreven door Francesco Cavalli, dat ter gelegenheid van zijn huwelijk in de palais des Tuileries werd opgevoerd. In die jaren zijn de uitdraai en de vijf basisposities van het klassieke ballet ontwikkeld. Dit zijn onnatuurlijke houdingen. Behalve dat het lenigheid vereist om de benen hoog op te tillen, staat dit ook symbool voor iets diepers: men wilde laten zien dat men de natuur naar eigen hand kon zetten.
Alles moest dienen tot meerdere glorie van hemzelf; hij duldde geen tegenspraak op het gebied van kunst en cultuur. Hij drukte een groot cultureel stempel op het Europa van de 17de eeuw, dat van de Lodewijk XIV-stijl in het bijzonder en van de Franse Barok in het algemeen; het was de gouden eeuw van Frankrijk. Hij profiteerde van de opsluiting van minister van financiën Nicolas Fouquet om diens kunstverzameling én kunstenaars in te pikken. Vele talenten liet hij naar Versailles komen, o.a. André le Nôtre, Charles Le Brun, Jules Hardouin-Mansart, Molière, Jean-Baptiste Lully, Hyacinthe Rigaud, Jean Racine.
De somberte, de financiële problemen, devotie en ziekte die de laatste jaren kenmerkten, kenden ook hun weerklank in de kunst. De schitterende opera's en balletten van Lully waren voorbij. Aan het hof werd bescheidener gemusiceerd, kenmerkend zijn bv. de melancholische Concerts Royaux rond 1713 van François Couperin.

Kinderen

Wettige nakomelingen
In 1660 trouwde Lodewijk XIV met Maria-Theresia van Spanje (1638-1683), bij wie hij zes kinderen kreeg:
Lodewijk (1 november 1661 - 14 april 1711), beter bekend als le Grand Dauphin.
Anne-Élisabeth (18 november 1662 - 30 december 1662).
Marie-Anne (16 november 1664 - 26 december 1664).
Marie-Thérèse (2 januari 1667 - 1 maart 1672), la Petite Madame.
Filips-Karel (5 augustus 1668 - 10 juli 1671), hertog van Anjou.
Lodewijk-Frans (14 juni 1672 - 4 november 1672), hertog van Anjou.

Buitenechtelijke kinderen
Lodewijk XIV had ook vele verschillende kinderen bij meerdere maîtresses, waaronder vier bij Louise de La Vallière:
Karel (19 november 1663 - 1665)
Filips (7 januari 1665 - 1666)
Marie Anne (2 oktober 1666 - 3 mei 1739), mademoiselle de Blois, huwde Lodewijk Armand de Bourbon, Prins van Condé.
Lodewijk (3 oktober 1667 - 1683), comte de Vermandois.

Zeven kinderen bij Madame de Montespan:
Louise Françoise (1669 - 1672)
Lodewijk Auguste (31 maart 1670 - 14 mei 1736), graaf van Eu en hertog van Maine.
Lodewijk César (1672 - 10 januari 1683), graaf van Vexin
Louise Françoise (1 juni 1673 - 16 juni 1743), gehuwd met Lodewijk III, prins van Condé.
Louise Marie Anne (12 november 1674 - 15 september 1681)
Françoise Marie (25 mei 1677 – 1 februari 1749), gehuwd met Filips II, hertog van Orléans en zoon van Filips I van Orléans.
Lodewijk Alexander (6 juni 1678 - 1 december 1737), hertog van Toulouse
Lodewijk had ook een kind bij Marie Angélique de Scoraille de Roussille:
Een zoon (1679).

In 1684 hertrouwde Lodewijk na de dood van koningin Maria Theresia met Françoise de Maintenon. Uit dit huwelijk kwamen geen kinderen voort.

Bron: http://gw5.geneanet.org/index.php3?b=wailly⟨=nl;p=louis;n=de+bourbon;oc=5

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Lodewijk XIV (de Zonnekoning) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Lodewijk XIV (de Zonnekoning) de Bourbon-Vendôme Koning van Frankrijk

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants