Elisabeth Zernike (Amsterdam, 8 juli 1891 - Laren, 12 maart 1982) was een Nederlandse schrijfster. Ze was een zuster van Anne Zernike en Frits Zernike. Haar vader was schoolhoofd en pedagoog en haar moeder onderwijzeres.
Ze ging naar de meisjes-HBS in Amsterdam en later naar de Muziekschool voor Toonkunst, waarna ze ging schrijven. Elisabeth Zernike was de eerste vrouw in Nederland die werd bekroond met een literaire prijs. In 1921 kreeg ze de Haagsche Postprijs voor haar boek Een vrouw als zij. Ze overleed in verpleeghuis De Stichtse Hof in Laren en werd begraven in het graf van haar broer Frits op Begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam. Haar naam staat niet op de steen.
Bibliografie[bewerken]
Het schamele deel (1919)
Een vrouw als zij (1920)
Kinderspel (1921)
Het goede huis (1923)
De overgave. Een korte roman (1925)
Zondebok (1925)
Een sprookje (1927)
De loop der dingen (1929)
Het buurmeisje (1934)
Morgen weer licht (1938)
Bevrijding uit de jeugd (1938)
Dralend afscheid — gedichten (1951) (als Elizabeth Zernike)
Het uur der stilte — gedichten (1953)
Kleine drieklank - gedichten (1956)
Het harde paradijs (1964)
Elisabeth ZERNIKE |