Arbre généalogique Van Elderen en Van der Speld » Bertha II (met de Grote Voeten) de Laon (720-783)

Ook wel Bertha met de Grote Voeten, gravin van Laon.
Zij was een Bretonse prinses die door koning Pippijn als vrouw werd begeerd.
Hij stuurde zijn hofmaarschalk om haar te halen, maar deze schurk gaf bevel Bertha in een duister Beiers woud te doden, om zo zijn eigen dochter te kunnen onderschuiven.
Bertha ontkwam echter aan de moordenaars en vluchten naar een eenzame molen.
Daar leefde zij bij de molenaarsfamilie en verdiende haar brood met spinnen.
Toen de koning jaren later tijdens de jacht verdwaald was, kwam hij in de molen terecht, waar hij met zijn gevolg gastvrij werd opgenomen.
Intussen ging zijn sterrenwichelaar naar buiten om zijn behoefte te doen en keek onderwijl naar de sterren.
Daar nam hij waar dat zijn heer die nacht bij zijn wettige gemalin zou liggen.
Zij zou zwanger van hem worden en hem een wolk van een kind baren. Hij ging weer naar binnen en vertelde het aan zijn heer. Deze vroeg toen aan de molenaar of er een vreemde vrouw bij hem in huis woonde.
De molenaar loochende het en zei, dat er geen was.
Toen zij Pippijn: "leg dan een van je dochters bij mij".
De molenaar deed dat zonder tegenspraak.
Maar de sterrewichelaar zag dat dat meisje niet de echtgenote van Pippijn zou worden.
Toen legde men een jongere dochter bij de koning, maar dat was ook niet de goede.
Toen moest de jonkvrouw wel te voorschijn komen.
Ze was erg bang, maar de heer zei: "Wees toch niet zo angstig".
Hij legde zich bij haar neer, de sterrewichelaar ging naar buiten, kwam gauw weer terug en sprak: "Een koningskind ligt in de armen des konings".
Zij was pas 15 jaar toen zij Pippijn huwde.
====================================================================
Bertrada van Laon, ook wel bekend als Bertha met de Grote Voet (mei 720 – 12 juli 783) was een Frankische koningin. Ze kreeg haar bijnaam omdat ze een klompvoet had. Bertrada was een dochter van Charibert van Laon.
Pepijn de Korte
In 740 trouwde ze met Pepijn de Korte, als zijn tweede vrouw. Door te nauwe verwantschap waren er jaren nodig voordat de kerk het huwelijk erkende. In 762 wilde Pepijn haar verstoten, maar dat mislukte door verzet van de paus. Bertrada was een belangrijke adviseur van haar man en volgde hem op zijn veldtochten. Na zijn dood woonde Bertrada aanvankelijk bij haar zoon Karel.
Arrangementen
Ze probeerde de vrede tussen haar zoons Karel en Carloman te bewaren. Zo arrangeerde ze in 770 het eerste huwelijk van Karel als onderdeel van een politiek evenwicht dat ze trachtte te scheppen tussen de broers, de Longobarden, Beieren en de paus. In dat kader werd ook haar dochter verloofd met een Longobardische prins, maar dat huwelijk ging niet door. Uiteindelijk vestigde Bertrada zich in Aken, waar ze zich in het klooster van Choisy-au-Bac terugtrok.