Hij was van 1974 tot 1983 algemeen secretaris van het Interkerkelijk Vormingswerk Ontwikkelingssamenwerking (Ikvos) in Den Haag. Ook in 1974 volgde hij Jan ter Laak op als algemeen secretaris van het Interkerkelijk Vredesberaad. Hij wist het secretariaat daarvan snel uit te breiden tot het centrum van een nieuwe vredesbeweging. In 1977 startte het IKV de landelijke campagne Help de kernwapens de wereld uit, om te beginnen uit Nederland, bedacht door IKV-voorzitter Ben ter Veer als drijvende kracht. Faber werd de politieke strateeg en het boegbeeld van de beweging, bijgestaan door een snel groeiende staf op het Haagse IKV-kantoor en door minstens honderd lokale IKV-kernen.
In de jaren tachtig werd Faber bekend als een van de leiders van de internationale vredesbeweging. Deze organiseerde in West-Europa en de Verenigde Staten grote massademonstraties tegen kernwapens met honderdduizenden deelnemers. In Nederland vonden deze plaats in Amsterdam (1981) en Den Haag (1983). Hij verbond de strijd tegen de wapenwedloop nadrukkelijk met de strijd voor democratie en mensenrechten in Oost-Europa. Hij en andere IKV-medewerkers werden door de Oost-Europese inlichtingendiensten voortdurend gevolgd en tegengewerkt. Hij werd enkele malen opgepakt en Oostbloklanden uitgezet. Ook Westerse inlichtingendiensten toonden hun grote belangstelling.
Mient Jan Faber |
Les données affichées n'ont aucune source.