Begraven op Bilthoven Den en Rust (Ut)
Oorzaak: Onbekend
Begraafplaats Den en Rust
(Research):Wie Wat Waar is een rubriek die de lezer wil laten kennismaken met bijzondere, opvallende of markante huizen, tuinen, gebouwen of plekken in de gemeente Moerdijk.
En vooral met de mensen die daar wonen of werken. Even wat reacties uitlokken: cafâ© Ons Genoegen is de oudste uitspanning in de gemeente Moerdijk. Of zijn er nog moet overeind gebleven etablissementen, waar reeds in 1610 neringdoenden huisden.
Heemkundigen beschouwen de Benedenkade als het vroegste stukje Willemstad. En het witte schipperskwartier ooit bekend onder de naam Het Tonneke is daar de laatste exponent van.
Sinds twee jaar zwaait de nog jonge Marlisah Wigant de scepter over het populaire cafeetje waarvan het lijkt of het elk moment kan instorten. In de keuken treffen we Mikel van Maastrigt, tot voor kort haar partner. Niet alleen goed in het werpen van pijltjes, ook heel handig met potten en pannen. De liefde is over, zakelijk kan het tweetal het prima vinden. "Hij kookt, ik regel de bar. Dat werkte goed, dus dat houden we zo. Het was in het begin niet makkelijk om elkaar zo te blijven zien, maar het went."
Mikel van Maastrigt is vooral bekend als een landelijke dartstopper met uitzicht op deelname aan de Embassy in Engeland. Samen met Marlisah reisde hij de hele wereld af toen het tweetal zich nog bekwaamde in de soft tip dartssport. Naar Chicago, naar Hong-Kong. De variant op het steeldarts is veel mondialer dan waar Barney c.s. in uitblinken, maar heeft minder uitstraling.
Terug naar Ons Genoegen. De naam is bedacht door Cornelis van Sprundel, kastelein van 1954 tot 1979. In dat laatste jaar kocht Nico Stufkens het havententje, maar dat was voor Willemstad geen echte horecaman. Hij is weliswaar nog eigenaar, maar droeg een jaar later de tapkraan over aan Cor van der Hooft. Stufkens woont in Zaltbommel. Cor is nog altijd bereid bij te springen als Marlisah of Mikel eens niet kunnen of als het erg druk is.
Dat is het regelmatig. Biljartvereniging Ons Genoegen resideert al weer 45 jaar in het cafâ©, de klaverjasclub kaart elke twee weken op vrijdag, dartsclub de Lievekus, die aanvankelijk alleen uit vrouwen bestond, gooit pijltjes en dan zijn er nog de Stadse Blaozers die regelmatig uit komen blazen na weer een titel. En dan zijn er nog de vele schippers die hun borreltje meepakken. "Zodra we om elf uur open gaan, begint de toeloop." zegt Marlisah. Ze is pas 23 jaar, maar niemand gaat met haar kuieren. "Horeca heb ik van huis uit meegekregen en ik heb goede steun aan vrienden, die meehelpen en aan Cor." Voor de echte anekdotes moeten we bij hem zijn. Hij vertelt dat 'dit kleine cafâ© aan de haven' ook regelmatig bezocht is door de schrijver van het gelijknamige liedje, Pierre Kartner. Maar hij niet alleen. Regelmatig vallen er beroemdheden binnen. Gerard Cox was een echte stamgast, Andrâ© van Duijn viel meermaals op de klep en ook Frits Wester en Manuela Kemp drinken er wel eens een biertje. "Alles in ongedwongen sfeer. Aan nastaren doen we niet. Wij zijn â©â©n grote familie. Iedereen kan terecht voor een pint of een lekker biefstukje met frites."
Cor van der Hooft, waar hebben we die naam meer gehoord? "De oude burgemeester is mijn naamgenoot", brengt Cor licht in de duisternis. "En een verre oom." Die Cor van der Hooft is legendarisch geworden. Eerst als verzetsman in Breda, later als â©â©n der weinige alerte burgemeesters bij de watersnood. Dankzij zijn ingrijpen bleef het aantal slachtoffers in Willemstad tot twee beperkt. Ene Janus van der Hooft, illuster straatveger van wie kunstenaar Gerard van Steenbergen nog een beeldje maakte, is ook familie.
Vierhonderd jaar wordt er al getapt. Cornelis Laurensz de Vuyst woonde in 1716 in het pand, destijds Het Tonneke genaamd. Volgens de akten kocht Franâßois Schilmans acht jaar later de herberg, die seer bequaam is om tapneering daarin te excerceren. En in de transactie van 1746 staat een hegt, sterk en weldoortimmert en ter neering staande huyzinge, schuur en erve, waarin een meenigte van jaaren herwaarts, de tapneeringe is geexcerceert geworden, genaamt de herberge Het Tonne.
Het was gebruikelijk bij cafâ©s om een bierton als uithangbord buiten te hangen. Na Schilmans volgden vele herbergiers. In 1811, het jaar waarin belasting moest worden betaald over ramen en deuren, telde het taphuis zeven ramen en deuren. Cornelis van Tilburg noemt zich van 1899 tot 1905 herbergier over Het Tonne. Daarna volgen Gerardus en zoon Cornelis van Sprundel tot eind jaren zeventig. De oerbruine kroeg is trouwens Rijksmonument met een typisch schilddak. In de bruine doorbuigende balken van dat dak is ooit met sierlijke letters de tekst Hier is de klant zelfs keizer, mits hij zich koninklijk gedraagt aangebracht. Cor voegt daar lachend aan toe: "Maar ik blijf de baas." Die 'baas' begon zijn loopbaan ooit als ijscoman voor Willemstad en omgeving. "Het vanille softijs werd door Jan Blom bereid, ik verkocht het als schepijs. Na eerst de cafetaria heb ik daarna Ons Genoegen overgenomen. Dit is mijn thuis, ik ben aan de Bovenkade geboren." Ouwe Willem, een stadsfiguur, gaf de doorgang tussen de kades zelfs een naam: de Hooftweg. Cor lachend: "Er staat nog net geen PC
(Medical):Opgenomen geweest in inrichting de 'Sterrenberg' te Zeist. Nicolaas was verstandelijk gehandicapt.