Arbre généalogique Schilt-Paans » Pippijn II 'de Dikke' van Herstal (± 645-714)

Données personnelles Pippijn II 'de Dikke' van Herstal 

• Il est né environ 645 dans Herstal, Beligië.
• Titre: hofmeier van Austrasië, Neustrië
• Titre: Hertog van Herstal
• (Bijzonderheden) .

  Pippijn I I (de Dikke) .
  Frankisch hofmeier van Austrasie, hertog 680, major domus van geheel Frankrijk 688, hertog van Heristal

• Il est décédé le 16 décembre 714 dans Jupille-sur-Meuse, Frankrijk.
• Un enfant de Ansegiesel van Austracië et Begga van Landen
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 3 août 2011.

Famille de Pippijn II 'de Dikke' van Herstal

(1) Il est marié avec Chalpais van Bruyeres.

Ils se sont mariés

Enfant(s):

1. Childebrand van Herstal  
2. Karel Martel 'de Hamer' van Herstal  676-741 

(2) Il est marié avec Chalpaida.

Ils se sont mariés.

Enfant(s):

1. Grimoald II van Herstal  ± 662-714

(3) Il est marié avec Plectrude de Laon.

Ils se sont mariés environ 691.

Enfant(s):

1. Drogo van Herstal  ????-> 705
2. Childebrand  ± 662-714

Notes par Pippijn II 'de Dikke' van Herstal

Pippijn van Herstal, bijgenaamd 'de dikke' wordt omstreeks 635 geboren als zoon van Ansegisel en Begga van Landen. De ouders van Pippijn behoren tot de top van de Frankische aristocratie: Ansegisel is de zoon van Bisschop Arnulf van Metz en stamvader van de dynastie der Karolingen, zijn moeder Begga is een dochter van de Austrasische hofmeier Pippijn van Landen. Na de dood van haar man Ansegisel stichtte Begga in 692 het klooster Andenne, waar ze op 17 december 694 (79 jaar oud) overleed. Begga is na haar dood heilig verklaard (feestdag 17 december). Ten onrechte wordt ze vaak gezien als de stichteres van de kloosterorde der Begijnen. De naam "Begijnen" is echter niet afgeleid van "Begga" maar van de beige kleur van de habijten vande nonnen.
Als in 662 Grimoald I, de oom van Pippijn, en diens zoon Childebert III worden vermoord, werpt Pippijn van Herstal zich op als de nieuwe hofmeier van Austrasië. Zijn militaire en politieke macht maken van hem een man die je niet gemakkelijk passeert, dus is de benoeming al snel een feit. Als in 679 de Merovingische koning Dagobert II overlijdt (Pippijn zorgt ervoor dat hij een lans door zijn oog krijgt), wordt Pippijn de machtigste man in het Frankische rijk. Het rijk is dan nog verdeeld in drieën: Austrasië, Neustrië en Bourgondië. In 687 behaalt Pippijn in de slag bij Tertry een grote militaire zege op de hofmeier van Neustrië. Daarna is de macht over het Frankische Rijk weer in handen van één persoon, namelijk Pippijn van Herstal.
Pippijn verbleef in het oosten (Austrasië) en vertrouwde de hogere politieke en kerkelijke functies in het westen toe aan loyale edelen uit de Austrasische aristocratie. Op die manier vestigde hij de hegemonie van de oostelijke, hoofdzakelijk Germaanse gebieden over de andere delen van het Frankische Rijk. Hij kon echter niet beletten dat de hertogen van Beieren en Aquitanië zich in feite als onafhankelijke vorsten gedroegen. In het noorden ondernam hij de verovering van Friesland en slaagde erin dit gewest tot aan de Rijn te onderwerpen. Wat volgde was de bekering van de Friezen. In 690 kwam de monnik Willibrord vanuit Engeland naar het Frankische hof. Pippijn zag het politieke voordeel van het bekeren van de Friezen in: hij zou daardoor,net zoals Clovis dat gedaan had in Gallië, zijn macht kunnen vergroten. Willibrord werd dan ook met open armen ontvangen. Hij kreeg toestemming om het geloof te verkondigen in het pas veroverde Friese gebied. Willibrord mocht zich gaan vestigen in Trecht (Utrecht), Trecht werd hiermee het geestelijke centrum van deze streken. Willibrord werd de eerste bisschop van Utrecht. Hij liet de kerk, die koning Dagobert I gesticht had, herbouwen en liet ook nog een tweede kerk, de St.Salvator kerk bouwen. De twee kerken vormden samen zijn kathedraal.
Pippijn van Herstal overlijdt op 16 december 714 te Jupille aan de Maas. Na zijn dood gaat het Frankische rijk, dat dan geregeerd wordt door Pippijn's weduwe Plectrudis, door een diepe crisis. De Friese koning Radboud komt in opstand en verovert de gebieden weer terug op de Merovingen. Willibrord vlucht uit Trecht en vestigt zich in Echternach. De Neustriërs komen in opstand tegen de Austrasiërs. Uiteindelijk wordt de orde hersteld door Karel Martel, de onechte zoon van Pippijn van Herstal en zijn concubine Chalpaida (Alpaïs). Karel verovert de gebieden weer terug en Willibrord keert terug naar Trecht waar hij vanaf 716 hulp krijgt bij het bekeringswerk van Bonifatius.
Bron: http://home-l2.tiscali.nl/~mgelten/Start.htm

Pepijn II van Herstal, bekend met de bijnamen de Jonge, de Middelste of de Dikke, (Herstal, ca. 645 - Jupille-sur-Meuse, 16 december 714) was een Frankische hofmeier. Hij was de zoon van de hofmeier Ansegisel en van (de heilige) Begga, een dochter van de hofmeier Pepijn van Landen. Hij werd begraven in de abdij van Sint Arnulf (zijn grootvader)
Leven
Door de mislukte staatsgreep van zijn oom Grimoald verkeerde zijn familie in politieke ongenade, waarbij veel prominente familieleden, waaronder zijn vader, gedood waren. Pepijn had nog wel de omvangrijke familiebezittingen langs de Maas en de Moezel. Door zijn huwelijk met Plectrudis (rond 670) verwierf hij nog meer bezittingen aan de Moezel en in de Eifel. Ook wist hij veel prestige terug te winnen door Gundewin te doden, de moordenaar van zijn vader.
In 679 was Pepijn een van de leidende edelen in Austrasië. Samen met Martin van Laon leidde hij het verzet tegen de hofmeier Ebroin van Neustrië en Bourgondië die ook de macht in Austrasië wilde verwerven. De Austrasiërs werden bij Laon verslagen, Martin werd gedood en Pepijn moest vluchten. In 680 werd hij hofmeier van Austrasië. Een jaar later werd Ebroin vermoord en Pepijn sloot een verdrag met diens opvolger Waratton. In 687 kwam hij echter in conflict met Berthar, de nieuwe hofmeier van Neustrië en Bourgondië. Pepijn versloeg hem in de Slag bij Tertry. Koning Theuderik III benoemde Pepijn tot hofmeier van het gehele rijk en Pepijn erkende Theuderik als enige koning. Verder liet Pepijn zijn zoon Drogo trouwen met een dochter van Berthar.
In 689 versloeg hij de Friezen in de Slag bij Dorestad en veroverde alle gebieden ten zuiden van de Rijn. Aan de missionaris Willibrord gaf hij een oud Romeins fort, nu de stad Utrecht, als steunpunt voor zijn zending onder de Friezen. Ook onderwierp hij de Alemannen. In 691 deed hij een schenking aan de abdij van Sint Arnulf te Metz. In 695 benoemde hij zijn zoon Grimoald II tot hofmeier in Neustrië en zijn zoon Drogo tot hofmeier in Bourgondië.
Huwelijken en kinderen
Getrouwd met Plectrudis rond 670 (= Pepiniden):
* Drogo (rond 670-708)
* Grimoald II, hofmeier in Neustrië, (rond 680 - vermoord in 714)
Met zijn tweede vrouw (in bigamie getrouwd) Alpaida (= Karolingen):
* Karel Martel (23 augustus 686 - 22 oktober 741)
* Childebrand (vermoedelijk rond 690 - 751) (het is niet helemaal zeker dat Childebrand een kind was van Alpaida)
Opvolging
Nadat zijn zoons Drogo (708) en Grimoald (714) nog tijdens zijn leven waren overleden benoemde Pepijn op aandringen van Plectrudis zijn minderjarige kleinzoon Theudoald, de zoon van Grimoald, tot zijn opvolger. Theudoald was echter nog te jong om zelf te regeren. Toen Pepijn van Herstal op 16 december 714, bijna tachtig jaar oud, plotseling in Jupille (nu een deel van de Luikse agglomeratie in het moderne België) overleed, zou Plectrudis voorlopig het regentschap uitoefenen. Zijn rechtmatige kleinkinderen riepen zichzelf inderdaad uit tot Pepijn van Herstals ware opvolgers en probeerden met de hulp van Plectrudis hun positie als hofmeier van het paleis in stand te houden. Karel Martel, de oudste zoon van zijn tweede vrouw, had echter de gunst van de Austrasische adel gewonnen. Hij had zich bewezen als een krachtig militair, die zijn volgelingen door succesvolle plundertochten van omvangrijke buit kon voorzien. Ondanks de inspanningen van Plectrudis, die hem enige tijd gevangen liet zetten, slaagde Karel er in de enige hofmeier van het paleis en de de facto heerser van het Frankische rijk te worden. Hier ging echter wel een meer dan drie jaar durende machtsstrijd, de zogenaamde Frankische Burgeroorlog (715-718), aan vooraf.
Karel Martel wordt de eerste van de Karolingen genoemd en de kinderen en kleinkinderen van Plectrudis de laatsten van de Pepiniden.

Frankisch hofmeier
Zoals de Frankische cultuur zich geleidelijk uit de laat-romeinse ontwikkelde, zo ging zij op haar beurt in de Karolingische over.
De late periode van de Frankische cultuur, die men naar het toenmaals heersende vorstengeslacht de Merovingische noemde, werd gekenmerkt door het uitgroeien naar een meer centraal en autoritair gezag.
Dit werd nog bevorderd door het feit dat de macht van de koningen in de afzonderlijke deelstaten van het Frankische rijk geleidelijk, met of zonder geweld, overging op de hofmeiers, hoge staatsbeambten die in feite de regering voerden en de ware autoriteit vertegenwoordigden.
In Austrasie, het gebied tussen de Maas en Rijn, kwam deze waardigheid, na de dood van koning Dagobert I, in 639 aan het geslacht der Arnulfingers of Pippiniden, de voorzaten van Karel de Grote, waarna het erfelijk werd.
De strijd tussen de hofmeiers van Austrasie en Neustrie, het gewest ten westen van de Maas en in een gedeelte van Noord-Frankrijk, werd in 687 door de slag van Tertry beslist in het voordeel van eerstgenoemde, de Arnulfinger Pippijn.
Deze versloeg de Friese koning Radboud in 689 bij Dorestad.
Dit leidde tot het ontstaan van een eenheidsstaat, waardoor de weg geopend werd voor de kerstening van het nog heidense noorden door de Angelsaksers Willibrord (overleden 739) en Bonifatius (overleden 754).
Hofmeier van Austrasië, Neustrië en Bourgondië, noemde zich "dux Austrasiorum", versloeg in 687 bij Tetry in Picardië de hofmeier van Neustrië. Tegen het einde van de 7de eeuw trokken de Franken opnieuw tegen de Friezen op. Hun leider was Pippijn II, een hofmeier, maar in feite de eerste machthebber in het Frankische rijk. Kort na 690 veroverde hij Utrecht op de Friese koning Redbad die iets voor 688 Aldgillis was opgevolgd. De slag vond plaats bij het toen zeer belangrijke handelscentrum Dorestad (gelegen bij het huidige Wijk bij Duurstede). Pippijns veldtocht vond plaats tussen 688 en 695 en men neemt aan dat hij daarbij het midden en zuidwesten van ons land veroverde. Hij drong dus niet door tot het noordelijke deel van het Friese rijkwaarvan de heersers in de Frankische geschriften steeds dux, dat is hertog worden genoemd maar in het Angelsaksische rex: is koning. Zo zou Pippijn wel Zeeland en het gebied ten zuiden van de Rijn hebben veroverd, maar niet de Vechtstreek, althans niet in haar geheel. Op zichzelf lijkt de vraag hoever Pippijns machtsbereik zich na 695 uitstrekte, minder. Toen in 714 Pippijn stierf, ontstond er in het Frankische rijk een periode van regeringsloosheid, zoals vaker wanneer de opvolging niet door duidelijke regels van erfrecht is verzekerd. Daar kwam bij Pippijns zoon pas in Luik door een Fries was vermoord. Aan de grenzen benutten de Saksen in het oosten en Friezen in het noorden hun kans. Redbad heroverde Utrecht en nam wraak voor de rond 690 geleden nederlaag. In 716 bedreigde hij zelfs met zijn vloot de stad Keulen. Even leek het alsof het grote Friese rijk weer in zijn volle vroegere omvang zou opbloeien, maar in het Frankische rijk stond een nieuwe heerser op, niet minder geducht dan zijn voorganger; de bastaardzoon van Pippijn, Karel., x(geen huwelijk maar een buitenechtelijke relatie) :
Hofmeier van Bourgondië (687)
Hertog van Austrasië; Hertog van Herstal
Hofmeier van Neustrië en Austrsië
vanaf 687: Hofmeier va het hele Frankische Rijk

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Pippijn II 'de Dikke' van Herstal?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Pippijn II 'de Dikke' van Herstal

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants