geslaagd ingenieur elektrotechniek
Zat bij het Algemeen Vernietigings Corps - door verraad in Jappenkamp terecht gekomen.
Weigerde zijn werkzaamheden als elektrotechnicus onder de Japanse bezetting voort te zetten. Was verbonden aan ANIEM (Alg.Ned.Ind.Elektriciteits Mij).
In het hoofdgebouw van ANIEM Amsterdam werd in 1957? een herdenkingsplaquette onthuld ter herdenking van de gevallen personeelsleden.
Vestigt zich in september 1927 voor studie Elektrotechniek in Delft, waar hij 3 juli 1928
wordt ingeschreven.Zijn broers Riki en Teddy studeren op dat moment ook nog in Leiden maar verhuizen
daarna naar Oegstgeest.Als zijn nicht Desiree Tan, die dan al als advocaat praktizeert (zij was de jongste en
eerste vrouwelijke advocaat in Ned. Indie) naar Zwitserland, Davos komt om te kuren voor tbc, begeleidt hij
haar daarna op haar reis door Europa. Ze doen Wenen, Boedapest en Italie aan en Desiree keert alleen terug
per KLM. Dit speelt in de jaren 1933-34. Hij werkt bij de ANIEM (Algemeen Nederlands Indische Elektriciteits
Maatschappij).
Tijdens de Japanse bezetting van Ned.Indie wordt zijn vader H.H. Kan, gedelegeerde van de Volksraad,
gedetineerd. Op 3/7/2603=Japanse jaartelling, d.i. 3-7-1943 stuurt hij nog een briefkaart naar zijn vader H.H.
Kan die gedetineerd zit in Djatinegara (de speciale gevangenis in Batavia) vanuit Poerwokerto. Kort daarop
raakt hij zelf in gevangenschap door aktiviteiten bij de organisatie die wordt vergeleken met de Irene Brigade,
maar genoemd werd Algemeen Vernietigings Corps. Hij zou betrokken zijn geweest bij het opblazen van een
elektriciteitscentrale bij Batavia. Ook werd verteld door nicht Bie Giok Erni-Tan dat hij door de Japanners werd
verzocht, omdat hij bekend was met de situatie in Balikpapan, te helpen bij het opblazen van die haven. Dat
heeft hij geweigerd en daarom werd hij gedetineerd in Ambarawa.
In die kampperiode is zijn gezondheid sterk achteruit gegaan. Het verhaal gaat dat vooral de Indonesiers hem
slecht behandelden. Ze deden gemalen bamboesplinters en zand door het voedsel en gaven ongedorste rijst
te eten waar de kafjes nog aan zitten. Dary zou een jaar lang eenzaam opgesloten zijn geweest in een wc.
In 1945 ? komt er een briefkaart gericht aan zijn oudste broer Riki van iemand die hem extra voedsel brengt
met de vraag om meer geld om dat te kunnen volhouden.Kort na de oorlog is Dary overgebracht naar
Nederland voor behandeling. Hij is opgenomen in het Haagse Bronovo ziekenhuis, alwaar hij in circa 4 weken
twee buikoperaties krijgt en die niet overleeft. Er werd een gezwel ter grootte van een kinderhoofd uit zijn
buik gelicht. De kanker was echter te ver doorgegroeid. Zijn club- en jaargenoten bezoeken hem regelmatig in
het ziekenhuis en besluiten bij zijn overlijden een kaart ter kennisgeving van zijn overlijden te laten drukken.
Zijn lichaam wordt gebalsemd en geconserveerd in een loden kist, met de bedoeling die over te brengen naar
Djakarta. Dat gebeurt uiteindelijk op 5-7-1954. Van de aankomst van zijn kist in Tandjong Priok worden foto’s
gemaakt.Hij wordt opnieuw begraven naast het graf van zijn vader in Djakarta.
Zijn broer Louis werkt voor een periode in Nederland (1954-1957) als bijzonder zaakgelastigde Republik
Indonesia belast met de financiele afwikkeling van het verdrag van de Ronde Tafel Conferentie. Hij woont de
plechtigheid bij als in
1957? in het toenmalige hoofdgebouw van de ANIEM, Keizersgracht 369 in Amsterdam een plaquette wordt
onthuld voor de gevallenen van de oorlog 1942-1945, waar ook Dary op vermeld staat
http://www.kanhantan.nl/06algemeenvernietigingscorps.html