In de herfst van 1842 zal er op 't erve Hobers 's avonds rond het vuur geregeld gesproken zijn over de zorgen die boer Jan Hobers heeft over zijn zuster Jennegien. Jennegien Hobers is weduwe van Gerrit Martens en woont met twee minderjarige kinderen in Gramsbergen. Het gaat niet goed met tante. Er zal in de kleine dorpsgemeenschap "geroddeld' zijn over gekke Jennegien.
Blijkbaar wordt het de diaconie teveel: de dominee dient een klacht in bij de burgemeester. Die doet onderzoek, waarna hij een brief schrijft aan "de President der Arrondissements Regtbank te Deventer" met het verzoek haar op te nemen in het Krankzinnigen Gesticht.
Jennegien zal de rest van haar leven daar doorbrengen.
Lees HIER haar verhaal.