Il est marié avec Jantina Helder.Source 1
Ils se sont mariés le 11 mars 1922 à Hoogkerk , il avait 31 ans.
Enfant(s):
Corrie Foppes-Arendz (1923) schrijft over haar oom: EMO, het tweede kind van L.P.P. en C.d.B, was zwak van gezondheid. Hij leed in hevige mate aan asthma,vermoedelijk een erfelijke aanleg van Moederszijde. Omoe zelf liep altijd te kuchelen en wij mochten haar niet zoenen, wat natuurlijk wel sneu voor haar geweest moet zijn. Dat ook mijn Moeders en mijn longen niet onze sterksten waren en zijn en ook mijn dochter niet vrij is van bronchitis, zal wel op dezelfde gronden zijn terug te voeren.
Beide na het overlijden van hun oudste broer, Johann Heinrich overgebleven kinderen, Emo en Geertje, waren geen bollebozen op school. De toekomstverwachtingen voor Emo zullen zijn ouders wel zorgen hebben gegeven. Toen onze Grootvader als gevolg van een verkeerd uitgevallen borgstelling aan de boerderij "Oosterampt" even buiten het dorp bleef hangen werd Emo daarop als boer geplaatst onder supervisie van een broer van Cornelia : DERK DE BOER.
Uit het eerder genoemde notitieboekje van Opa Pentermann blijkt dat wat de suikerbieten-afzet betreft men zaken deed met een bedrijf in Vierverlaten,(onder Hoogkerk)waarvan ene J.HELDER directeur was, en uit dit zakelijk contact ontstond een meer persoonlijke relatie: Emo huwde:JANTINA HELDER,* 20 / 3 / 1897, +27 / 6 / 1929. Tine Helder was de enig overlevende van een drieling. Het leven op de boerderij onder de rook van Warffum onder de invloed van haar m.n. nogal dominante schoonvader zal wel niet altijd even gemakkelijk zijn geweest, maar het grote verdriet in dit huwelijk was het risico dat aan het krijgen van kinderen verbonden bleek (Rhesus factor). Het eerste kindje, een meisje: LUBERTA JACOBA leefde slechts van 20/4 / 28 tot 18 / 5 / 1928, dus net een maand. Het tweede kind, een jongetje werd levensloos geboren.
En met de de zwangerschap en geboorte van het derde kind, LUBBERTUS PATROCLUS, *2 / 6 / 1929, was haar eigen leven gemoeid.Zij overleed een maand na de geboorte van het jongetje. Daarmee bleef Emo, wiens gezondheid meer en meer te wensen overliet, op 39-jarige leeftijd als weduwnaar met een baby achter. Wij, mijn broer en ik hebben veel op de boerderij gelogeerd en bewaren veel goede herinneringen aan de gastvrijheid van Oom Emo. Ik was 12 toen dit hoofdstuk werd afgsloten, maar mijn broer, die toen 15 was heeft meer volwassen ervaringen,ook al omdat hij bij het“echte”boerenwerk werd betrokken. Hoe het neef Bertus Pentermann verging, moet hijzelf, als ie dat wil, maar invullen.