Arbre généalogique Baten » M.(Leon) Van der Spurt (1899-1960)

Données personnelles M.(Leon) Van der Spurt 

• Il est né le 23 février 1899 dans Borgerhout.
• Il est décédé le 27 février 1960 dans Antwerpen, il avait 61 ans.

  Van een neef (Georges van der Spurt) komt de volgende anecdote:" Leon is gestorven aan de B griep. Hij was ziek, maar moest absoluut zijn duiven voederen en dan is die griep omgeslagen in longontsteking met fatale gevolgen".

• Les parents biologiques sont Petrus Augustinus Van der Spurt et Julia Elodia De Beule
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 12 novembre 2018.

Famille de M.(Leon) Van der Spurt

(1) Il avait une relation avec Irma Leontina Cornelia Metsu.

Les époux ont divorcé en 1945.

(2) Il est marié avec Maria Catharina de Jong.

Ils se sont mariés le 24 juin 1947 à Antwerpen, il avait 48 ans.Source 1

Notes par M.(Leon) Van der Spurt

Mieke de Waal:
zondag, november 11, 2018
Voor mijn grote held, mijn opa, Belgisch oud-strijder WO I

Opa
Op deze bijzondere dag ( 11 november 2018) wil ik graag het verhaal schrijven over mijn zeer geliefde opa.
Hij was geboren op 23 februari 1899 in Borgerhout, bij Antwerpen en hij is 27 februari 1960 overleden. De doodsoorzaak was longontsteking met complicaties. Hij had tijdens de Eerste Wereldoorlog tijdens een gasaanval in de loopgraven een longbeschadiging opgelopen.
Bij het begin van de oorlog was mijn opa als 15-jarige, met zijn ouders vanuit België naar Londen gevlucht. Ze waren welgesteld en hadden de middelen om te vluchten. Mijn opa had in Londen een comfortabel leven kunnen leiden.
In die tijd hing Londen vol met posters om jonge mannen op te roepen dienst te nemen in het leger: “The army wants you!”
Omdat mijn opa nogal lang was voor zijn leeftijd, werd hij veelvuldig aangesproken en werd hem verweten dat hij anderen voor zijn land liet vechten. Opa vond dit erg vervelend en voelde zich schuldig. Hij ging naar een inschrijvingsbureau en loog over zijn leeftijd en zei dat hij 18 was. Aldus werd hij opgenomen in het leger en kwam bij de cavalerie. Hij had namelijk als niet onbemiddelde jongere al eerder leren paardrijden.

Als 16 jarige werd hij uitgezonden naar België en hij werd naar het front gestuurd. Bij zijn eerste opdracht werd hij verschrikkelijk bang en hij stuurde zijn paard de andere kant op, ver weg van het strijdgewoel. Dat kwam hem duur te staan. Hij werd aan de grondtroepen toegevoegd en moest in de loopgraven gaan vechten. Het was dit, of de kogel.
In de loopgraven overleefde hij een gasaanval. Zijn longen waren wel ernstig beschadigd en hij bleef daarvan zijn hele leven last hebben.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in België de oud-strijders van de Eerste Wereldoorlog opgepakt en naar werkkampen gestuurd. Mijn opa had geluk. Hij werd te werk gesteld in een hotel in Duitsland. Er waren hier veel luchtaanvallen en tijdens deze aanvallen schuilden de Duitsers in de schuilkelders. De gevangenen mochten er niet in. Mijn opa had het vertrouwen weten te winnen van de oude eigenares van het hotel. Zijn nam elke aanval haar geldkistje met geld, juwelen en waardepapieren mee. Ze was slecht ter been en moest ondersteund worden. Mij opa wierp zich op als galante ridder. Ze wilde hem ook in de schuilkelder hebben. En zo overleefde hij de luchtaanvallen op een veilige plek.
Na de tweede Wereldoorlog ontmoette opa mijn oma (opoe). Ze was weduwe en had een zwaar huwelijk achter de rug. Mijn “echte”opa was vaak depressief en werd tijdens de Tweede Wereldoorlog erg ziek. Hij overleed aan darmkanker. Na de oorlog ontmoette ze mijn Belgische opa en ze werden heel erg verliefd. Ze trouwden in 1947. Ze hadden een goed leven. Ze reisden door Europa en genoten van het destijds swingende, stadse leven in Antwerpen. Een jaar na hun huwelijk trouwden mijn ouders en ik werd in 1949 geboren.
Mijn opa was niet eerder getrouwd en had ook geen kinderen. Hij was echter dol op kinderen.Ik was zijn eerste kleinkind en hij verwende me mateloos. Voor mij was hij mijn grote held en ik aanbad hem. Hij speelde met ons, kocht leuke cadeautjes en leerde me een beetje Frans en Engels. Hij zong ook Franse en Engelse liedjes voor me, die ik moest leren.
In februari 1960 gingen we in het weekend naar Antwerpen, omdat mijn opa de 23ejarig was. Het was een zalig weekend. We speelden verstoppertje in de tuin. Mijn grootouders hadden midden in het centrum van Antwerpen een grote tuin met eenden, duiven en konijnen.
Op zondagavond gingen we terug naar Nederland. Dinsdags (op zijn verjaardag) kwam er een akelig telefoontje. Opa was heel ziek. Zaterdags overleed hij tengevolge van longontsteking met complicaties. De zwakke longen konden dat niet hebben.
Mijn oma verhuisde terug naar Nederland. Ze werd nooit meer de oude. Ik zal over haar een ander keertje schrijven, want zij was een bijzondere, sterke vrouw.
In de periode na de dood van mijn opa, moest ik een tijdje bij haar logeren, omdat ze nogal last had van haar suikerziekte en niet alleen gelaten mocht worden. Ze heeft me toen heel veel over haar leven verteld. Genoeg om daar een mooi verhaal over te schrijven.
Maar vandaag is voor mijn opa, mijn held en oud-strijder van de oorlog die vandaag honderd jaar geleden is beëindigd.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant M.(Leon) Van der Spurt?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique M.(Leon) Van der Spurt

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants