Il est marié avec Elsabeth Maria Theresia Willems.
Ils se sont mariés le 12 mai 1960 à Waalre , il avait 25 ans.
Enfant(s):
Twee uitvaarten in plaats van diamanten huwelijk: alleen corona kon Frans en Lies uit Groesbeek scheiden
GROESBEEK - Frans en Lies Kapteijns waren vandaag 60 jaar getrouwd, als het coronavirus niet had toegeslagen. Ze keken uit naar het feest maar zijn er niet meer.
Joost Ariaans 22-04-20, 17:09 Laatste update: 17:25
Twee uitvaarten in één week in plaats van een diamanten huwelijksfeest.
Kort na elkaar overlijden Frans en Lies Kapteijns uit Groesbeek, allebei 85 jaar. Relatief gezond, al kampte hij met Parkinson. Frans, een man met 'ondeugende twinkelende ogen en een positieve instelling', zeggen zijn dochters Annelies Loeffen en Marie José Hendriks. Muzikaal ook. En handig. ,,Wij gooien de Senseo weg als die kapot is. Hij maakte het apparaat", zegt Annelies.
En dan Lies. ,,Een zorgzame liefdevolle vrouw die niet om hulp vroeg. Ze wilde alles zelf doen, tot op de laatste dag", zegt Marie José. De laatste dag. Die er ineens was. Voor allebei. ,,De kaarten voor het feest hadden we al in huis, die waren alleen nog niet verstuurd.
Spieren reageren niet meer
Eind februari gaat er al iets mis. Frans krijgt een freeze, de spieren reageren niet meer als hij wil lopen. ,,Wij moesten hem verzorgen, zegt Annelies. ,,Wij sliepen daar, het bed stond beneden. Hij had veel pijn, later op de dag ging het wat beter. We moesten toch de thuiszorg inschakelen.
Half maart wordt Marie José positief getest op corona. ,,Ik kon niet meer naar mijn ouders toe. Korte tijd later blijkt ook haar vader het virus te hebben. ,,Op zijn verjaardag zei hij: 'weet je waar ik zin in heb?', zegt Annelies. ,,Een alcoholvrij biertje. Zat hij daar aan het ontbijt met een biertje. Hij pakte zijn mondharmonica erbij en begon een dranklied te spelen: de fles. 's Middags kwam de uitslag. Positief. Toen mocht ik ook niet meer komen.
Heftig, zo omschrijven de twee de scheiding. ,,Ik vond het heel erg voor mijn vader maar óók voor mijn moeder", zegt Annelies. ,,Ik kon haar niet meer bijstaan. Dat probeerde ze toch. ,,Ik deed een regenpak en handschoenen aan, sloffen over mijn schoenen, een snoetje voor. Toch even praten, toch even de was doen. Maar ook zij ging hoesten en werd kortademig. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind komen dagelijks zwaaien. ,,Dat zien we nu als heel waardevol, zegt Marie José.
Frans en Lies slapen nog één nacht samen, in de woonkamer. ,,Ons mam moest de volgende dag naar het ziekenhuis. Ik heb nog buiten op het raam staan bonzen tegen de mensen die binnen waren: 'laat ze afscheid nemen van elkaar'. Hun vader wordt opgenomen in verpleeghuis Joachim en Anna.
Marie José ligt dan al in het ziekenhuis. ,,Zij was erg ziek, mocht ook niet weten dat mijn moeder er lag. We waren bang voor een terugslag. Toch komt het tot een laatste ontmoeting. ,,Ze hebben afscheid van elkaar kunnen nemen.
,,Ik heb haar hand vast kunnen houden", zegt Marie José. ,,Ons mam zei dat ik maar beter moest worden."
Moeder Lies overlijdt als eerste. Toen moest Annelies naar Joachim en Anna om het haar vader te vertellen. ,,'Is er iemand overleden, vroeg hij'. Hij dacht niet eens dat het ons mam zou kunnen zijn. En toen zei hij: 'dan ben ik de volgende'.
De uitvaart van Lies Kapteijns is in gang gezet als het bergafwaarts gaat met Frans. Korte tijd later overlijdt ook hij. In een gesloten kist is Frans bij de uitvaart van zijn vrouw, een week later is zijn eigen eredienst. ,,Hoe groot het gemis ook is, we zijn dankbaar dat ze zo snel na elkaar zijn gegaan. Ze waren altijd samen. Tot het eind.
Franciscus Albertus Kapteijns | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
1960 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elsabeth Maria Theresia Willems |
Les données affichées n'ont aucune source.