Mijn oma Mina Krikke deed niet echt lief tegen ons. Mijn moeder vond het wel heel goed van mijn oma dat deze eerst mijn moeder en vader in huis had genomen, na hun huwelijk, omdat er na de oorlog moeilijk aan huizen te komen was. En daarna hebben Gerrit en Tiny nog bij haar in huis gewoond op de van Rootselaarstraat 26 te Amersfoort en zij hebben daar zelfs kinderen gekregen. Mijn oma heeft hier nooit over gemopperd. Mijn moeder en waarschijnlijk haar zusters ook moesten veel doen in het huishouden. Mijn moeder vroeg zich wel eens af wat mijn oma zelf in huis deed. Mijn oma was wel op mooie spullen. Volgens mijn moeder had ze best wel poeha ze verbeelde zich nogal wat. Echt veel gepraat werd er vroeger niet in ieder geval niet over het verleden. Mijn moeder wist niet eens zeker of mijn oma's familie echt uit Friesland kwam. Ze dacht dat mijn oma daar alleen maar over opschepte. Mijn vader dacht dat de familie Krikke uit Zaandam kwam. Later bij het uitzoeken van de stamboom ontdekte ik dat haar familie wel een flinke periode in Friesland heeft gewoond.
Het graf is er nog.
Ik herinner mij oma nog goed. Het was een klein vrouwtje. Een rond gezicht. Dun grijzend haar achterovergekamd in een knotje. Ze had bruine ogen en een brilletje op. Haar handen waren knokkelig en krom van de reuma. Ik herinner mij nog dat haar huis in de van Rootselaarstraat leeggehaald werd. Ik moet een meisje van een jaar of 6 zijn geweest. Ik herinner mij een wastafel op een slaapkamer met een spiegel erboven. Op het plankje onder de spiegel stond een wit porseleinen toiletje met een bruine toiletbril erop geschilderd. Op het potje stond; alleen voor heren. Ik mocht het hebben. Ik heb het nog. Later bezocht ik haar wel eens in Nijenstede, het bejaardenhuis waar ze verbleef op de Heiligenbergerweg. Ze had een kamertje net naast de ingang, ze keek uit over het Randenbroekerbos. Het kamertje was klein. Op de gele deur hing een bordje: Mevr. Bouman- Krikke. Die naam Krikke boeide mij toen al heel erg. Als je binnenkwam stond er links een buffetkast.(is aanwezig bij neef Dick de Wit) Echt zo een uit grootmoederstijd. Van eiken met figuurtjes erin gesneden en gebogen ruitjes waarachter ze sierkopjes had. Ook stond er een theekastje met Chinese theeserviesje. Die heeft mijn moeder georven omdat zij er altijd zo voorzichtig mee omging als jong meisje. Hij staat nu bij Bert mijn broer. Verder herinner ik mij een aantal stoeltjes en een ronde tafel in het midden met een
velours karpet met veel bordeaux rood op de tafel. Oma zat op een stoel waarop ze naar buiten kon kijken. Oma had op iedereen die de trap af of op kwam commentaar. Moet je dat ouwe mens zien…. Ze deed meestal ook mopperig tegen mij. Echt hartelijk was ze niet. Ze zag je liever gaan als komen. Als haar vriendinnen kwamen theedrinken wat wel een aantal keren per week gebeurde dan moest je verdwijnen. Daar wilde ze je niet bij hebben. Ik herinner mij een feest in de feestzaal. Ze zal jarig zijn geweest. Al mijn neven en nichten waren er. Dat was bijzonder want deze zag ik nooit zo vaak. De tantes en ooms kwamen wel op verjaardagen maar neven en nichten kwamen nooit mee. Jammer vond ik dat.
Mina was een schippersdochter. Haar vader overleed jong. Haar moeder bleef achter met een groot gezin. De jongens werkten in de fabriek. Als ze thuiskwamen aten ze alles wat er te eten was op. Zij en haar zusjes hebben honger geleden.
Elle est mariée avec Geert Bouman.
Ils se sont mariés le 1 septembre 1920 à Amersfoort, Utrecht , elle avait 27 ans.Source 7
Anna Wilhelmina Krikke | ||||||||||
1920 | ||||||||||
Geert Bouman |