Arbre généalogique Huitema » Gerrit Keizer (1874-1946)

Données personnelles Gerrit Keizer 

• Il est né le 4 mars 1874 dans Het Bildt.
• Entrée.

  Levensloop van de Kleine Keizer
  (1874-1946)
  Gerrit Keizer werd geboren op 4 oktober 1874 in Oude Bildtzijl, 15 km ten noorden van Leeuwarden, als zoon van Johannes en Joukje Keizer. Het echtpaar had vier zoons en één dochter.
  De dokter voorspelde dat "Klaine Gerryt" niet lang zou leven gezien zijn geringe lengte. Alleen zijn oren hadden de normale grootte.
  Hij doorliep gewoon de lagere school. Na zijn schooltijd besloot hij zijn lengte uit te buiten en trok hij als kermisartiest door de wereld: Antwerpen, Parijs, Londen, Berlijn, Praag, Wenen, New York. Iedereen wilde het grappige kereltje bekijken. Foto's uit die tijd laten zien hoe Gerrit zich vertoonde in kleine hansopjes of mini-uniformpjes met sabeltje en fraaie hoofddeksels. Als artiestennaam gebruikte hij onder meer "Prins Mignon".
  Na 4 jaar besloot hij te stoppen omdat hij door zijn impresario werd bedrogen. Hij werd evangelist. Wanneer hij als sopraan optrad, zorgde zijn moeder op het harmonium voor de muzikale begeleiding. Omdat de mensen meer voor zijn postuur kwamen dan voor het Woord, werd ook het brengen van de Blijde Boodschap een fiasco. Na deze mislukte avonturen vestigde hij zich in zijn woonplaats als sigarenhandelaar.
  Om de fabriek te promoten schonk de vertegenwoordiger van de Crescent Rijwielfabrieken, Titus Postma uit Leeuwarden, Gerrit Keizer een speciaal voor hem gefabriceerd fietsje. In het Crescent Bulletin van augustus 1899 stond: Ons persoontje Gerrit Keizer is met zijn aanwinst "den Koning te rijk".
  In 1906 verhuisde Gerrit op 32-jarige leeftijd naar Loosduinen waar zijn moeder en zijn broers Hendrik en Johannes reeds 5 maanden woonden. Moeder en zoon gingen eerst wonen in hofje "De Lucht" aan de vroegere Wilhelminastraat. Gerrit begon in Loosduinen, waar hij de Kleine Keizer werd genoemd, weer een sigarenwinkeltje. In 1920 ging hij werken op de administratie van de Coöperatieve Veiling van Loosduinen. Later werd hij schrijver/boekhouder bij het bekende loodgieterbedrijf Kruydenberg. Daar had hij een aangepast bankje en een speciaal schuinsaflopend bureau. Ook deed hij de boekhouding van een aantal tuinders uit het Westland.
  In 1924 was Gerrit plotseling met de noorderzon vertrokken. Zijn reislust was weer opgewekt: hij verhuurde zich aan een kermisexploitant en vertrok naar Amerika. Na 2 jaar kwam hij teleurgesteld terug. Zijn enige reactie was: Amerika is een rot land.
  Ook in Loosduinen gebruikte men de Kleine Keizer voor reclamedoeleinden: hij kreeg gymschoentjes van de toen bekende "Zolen- en Hakkenfabriek", later ook van de rubbergigant "Vredestein" en de Fietsenfabriek Gazelle schonk hem een aangepaste fiets.
  Op 25 februari 1929 overleed zijn moeder. Gerrit was 55 jaar. Drie dagen later schreef hij zich in bij het Rusthuis van de Nederlands Hervormde Gemeente aan de Willem III-straat, nu Zorgknooppunt.
  Om onduidelijke redenen verliet hij het rusthuis rond 1940 en ging wonen aan de Burgemeester Hovylaan. Na enkele maanden trok hij in bij zijn broer Hendrik aan de Loosduinse Prins Hendrikstraat.
  Eind oktober 1946 keerde hij plotseling terug naar Friesland. Het leek wel of hij voelde dat zijn einde nabij was, aldus zijn broer Hendrik. Hij ging wonen bij zijn broer Johannes, die ook was teruggekeerd naar Friesland. Op 22 december 1946 overleed de Kleine Keizer. Hij werd in zijn geboorteplaats begraven.

• Entrée.

  Het fietsje van de legendarische Kleine Keizer uit Oudebildtzijl is terug. Het maakte een lange omweg, van Ouwesyl, over de Rocky Mountains, en weer terug.
  Romancier Jan van der Mast, die vorig jaar een boek over de Bildtse legende Gerrit Keizer - een mannetje van nog geen meter groot - schreef, zag het levendig voor zich: de 'Kleine Keizer' op een minifietsje, racend over de Oudebildtdijk. "Niemand mag erop rijden: het is geen kinderfiets!"
  Als Gerrit er op reed, had hij wijnig last van vervelende jongens die hem uitjouwden, memoreert Van der Mast. In de roman 'De kleine Keizer', over het leven van Gerrit Keizer (1874-1946), wordt beschreven hoe hij altijd een stokje met een staaldraadje eraan bij zich had. Daarmee prikte hij zijn plaaggeesten in het voorbijgaan in hun vel. "Inmiddels weten de meesten wel dat ze beter uit mijn buurt kunnen blijven als ik ze passeer."
  Sinds het verschijnen van het boek is de geest van Gerrit weer terug in het dorp. Iedereen heeft wel 'iets' met de piepkleine Bilkert die zijn heil zocht in Amerika en daar optrad in circussen en op kermissen' Iedereen kent het verhaal, het maakt deel uit van het collectief geheugen van de Ouwesylsters. Kinderen doen er spreekbeurten over, in de Aerden Plaats was onlangs een tentoonstelling over de kleine legende.
  Bij de boekpresentatie in mei van dit jaar sprak Bilkert om utens Henk de Vries met enkele aanwezigen over de Kleine Keizer. Iemand mijmerde: 'Waar zou het fietsje van Gerrit eigenlijk zijn?' Natuurlijk, er was de speciaal op maat gemaakte Crescent (daarover schrijft Van der Mast in zijn boek), maar er moest er nog een zijn geweest: een Gazelle, uit 1920.
  Dat het fietsje er echt was geweest, kon Joukje Dijkstra-Rodenhuis beamen. Keizer was haar oud-oudoom en het fietsje had ooit bij haar pake en beppe in de schuur gestaan.
  Toen Henk de Vries dat hoorde, maakte hij korte metten met het voortdurende giswerk. Jongens, wie weet er iets concreets? ("Ik ben ingenieur. Ik zoek altijd evidence.") Toen was er een zekere heer Steensma die 'iets' wist: een postbusnummer in het Canadese dorpje Smithers van ene meneer Andringa. De Vries: "Toevallig heb ik daar twee neven wonen." Geloof het of niet, de vrouw van zijn neef had een vriendin die wel een Andringa kende.
  Ene Dick Andringa had het kleine fietsje wel eens gezien bij de familie Bos die 'ergens tussen Edmonton en Calgary' woonde. "Mijn speurzin werd aangewakkerd", zegt De Vries. Hij stortte zich op Google Maps en pluisde menige telefoongids uit. Hij belde op goed geluk met ene Wayne Bos. "This rings a bell", zei die. Misschien dat zijn tante Joyce meer wist.
  En ja hoor. Tante Joyce uit het gehucht Silvan Lake had het fietsje van Gerrit Keizer in de kelder staan. Haar overleden echtgenoot was als Canadese soldaat bij de bevrijding van Ouwesyl geweest. In de jaren zeventig keerde hij samen met zijn vrouw terug en trof het aan bij de pake en beppe van Joukje Dijkstra. "He had something historic with it", zei Joyce. En hij nam het mee.
  Joyce wilde graag van het illustere rijwiel af. Henk de Vries hoefde niet lang te soebatten aan de telefoon. 'Please take it back.'
  Nou wil het toeval dat er zaterdag 29 september een reúnie was van de christelijke basisschool van Oudebildtzijl. De voorbereidingen waren in volle gang toen De Vries het fietsje terugvond. Truckchauffeur Rutger Visser, al veertig jaar woonachtig in Canada, zou ook komen. Henk de Vries belde hem op en wond er geen doekjes om. "Ha Rutger. Zeg. Wil jij het fietsje van de Kleine Keizer meenemen?" Het was niet lang stil aan de andere kant van de lijn. "Ja."
  Wat volgde was een hoop gedoe met douane en paperassen. Visser zit er nog steeds vol van: hoeveel lagen karton hij om de mini-Gazelle heen wikkelde, hoeveel de inscheping kostte en hoe bang hij was dat het allemaal niet in orde zou komen. Het was een missie, die niet mocht mislukken. Trots toont hij het pakket. Uit voorzorg heeft hij er niet een paar, maar wel vijftig fragile'-stickers op geplakt. "Er mocht niets misgaan."
  Vorige week was het zo ver. Een klein ontvangstcomité wachtte Visser en het fietsje op Schiphol op. Als dank kreeg de held een krans om. Het fietsje wilde hij eerst nog een stukje zelf dragen, op Nederlands grondgebied.
  Nu prijkt het in de woonkamer van Joukje Rodenhuis en haar man Bertus Dijkstra in Oudebildtzijl, op nog geen steenworp afstand waar het geboortehuis van Keizer stond. Vlakbij de plek ook waar de befaamde Friese dwerg op zijn 72ste zijn laatste adem uitblies. 'Onze Gerrit' is weer een beetje terug. Niet als een mensje van vlees en bloed, maar als een verweerd tweewielertje; net als de kleine legende goed bestand tegen de tand des tijds.
  Schrijver Jan van der Mast heeft al belangstelling voor het fietsje getoond. Joukje en Bertus weten het nog niet zo net. Eerst maar eens even zelf van genieten.

• Il est décédé le 22 décembre 1946 dans Oude Bildtzijl, il avait 72 ans.
• Un enfant de Johannes Keizer et Joukje Keizer
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 10 octobre 2012.

Famille de Gerrit Keizer

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Gerrit Keizer?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Gerrit Keizer

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants