Hans Strik » Robert II de Vrome van Frankrijk (972-1031)

Données personnelles Robert II de Vrome van Frankrijk 

• Il est né le 27 mars 972 dans Orléans.Source 1
• Titre: Koning van FrankrijkSource 1
• Il est décédé le 20 juillet 1031 dans Melun, Aquitanie, il avait 59 ans.Source 1
• Il est enterré dans Kerk van de Koninklijke Abdij van Saint-Denis.Source 1
• Un enfant de Hugo Capet et Adelheid van Poitiers
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 20 août 2014.

Famille de Robert II de Vrome van Frankrijk

Il est marié avec Constance Taillefer van Arles.

Ils se sont mariés en l'an 1003, il avait 30 ans.Source 2

Enfant(s):

1. Hendrik I van Frankrijk  ????-1060 
2. Adela van Frankrijk  ????-1079 
3. Hedwig van Frankrijk  ± 1003-> 1063 

Notes par Robert II de Vrome van Frankrijk

ROBERT de France, son of HUGUES Capet King of France & his wife Adelais [de Poitou] (Orléans ([27 Mar] 972-Château de Melun 20 Jul 1031, bur église de l'Abbaye royale de Saint-Denis). The Genealogiæ Scriptoris Fusniacensis names "Robertum regem et filiam Hadevidem…comitissam Hainonensium" as the children of King Hugues[176]. He was invested as associate-king with his father 25 Dec 987, consecrated 1 Apr 988 at the cathedral of Sainte-Croix in Orléans[177]. He succeeded his father in 996 as ROBERT II "le Pieux"[178] King of France. He claimed the duchy of Burgundy on the death of his paternal uncle Duke Henri in 1002, but took 12 years to complete its conquest in the face of opposition from Otto-Guillaume Comte de Mâcon[179]. After the death of Emperor Heinrich II in 1024, King Robert supported the rebels (led by Frédéric II Duke of Upper Lotharingia) opposed to King Konrad II but he refused the crown of Italy which they offered it to him. Robert nevertheless sent troops to attack Metz, but was repulsed[180]. The Chronicle of Alberic de Trois-Fontaines records the death in 1031 of "rex Francorum Robertus"[181]. Rodolfus Glaber records the death of King Robert at Melun in July and his place of burial[182]. The necrology of Chartres cathedral records the death "XII Kal Aug" of "Rotbertus rex"[183]. The necrology of the abbey of Saint-Denis records the death "XIII Kal Aug" of "Rotbertus…Francorum rex"[184].

m firstly (988, before 1 Apr, repudiated [991/92]) as her second husband, ROZALA [Suzanne] di Ivrea, widow of ARNOUL II “le Jeune” Count of Flanders, daughter of BERENGARIO II ex-King of Italy [Ivrea] & his wife Willa of Tuscany-Arles ([950/960]-13 Dec 1003 or 7 Feb 1004, bur Gent, church of the Abbey de Saint-Pierre du Mont-Blandin). Regino records that two of the daughters (unnamed) of ex-King Berengario were brought up in the imperial palace by the empress after being brought to Germany[185]. One of these two daughters was presumably Rozala, bearing in mind that the emperor arranged her marriage. The Genealogica Comitum Flandriæ Bertiniana names "filiam Berengeri regis Langobardorum, Ruzelam quæ et Susanna" as wife of Comte Arnoul[186]. The Annales Elnonenses Minores record the marriage [undated between 950 and 968] of "Arnulfus iunior" and "filiam Beregeri regis Susannam"[187]. Her marriage was presumably arranged by Emperor Otto to increase his influence in Flanders at a time when Lothaire IV King of the West Franks was asserting his own control over the county. According to Nicholas, Count Arnoul II married Rozala di Ivrea when he reached the age of majority in 976[188], but the source on which this is based has not been located. "Baldwinus marchysus cum matre sua Susanna" donated "villam Aflingehem…jacentem in pago Tornacinse" to Saint-Pierre de Gand, after the death of "Arnulfi marchysi", by charter dated 1 Apr 988, signed by "…Waldberto advocato, Theoderico comite, Arnulfo comite, Artoldo comite, Baldwino comite, item Arnulfo comite…"[189]. The Vita Sancti Bertulfi names "Rozala filia…Berengarii Regis Italiæ", specifying that "post mortem Arnulfi [Balduini filius] principis, Roberto Regi Francorum nupsit et Susanna dicta"[190]. Kerrebrouck, presumably basing his supposition on this passage from the Vita Sancti Bertulfi, says that she adopted the name Suzanne on her second marriage[191], but the sources quoted above show that she was referred to by this name earlier. Hugues "Capet" King of France arranged her second marriage to his son and heir, apparently as a reward for Flemish help when he seized power in 987[192]. She was given Montreuil-sur-Mer by the county of Flanders as her dowry on her second marriage. Richer records that King Robert repudiated his wife "Susannam…genere Italicam eo quod anus esset" but refused to allow her to retake her castle at Montreuil, whereupon she constructed another nearby[193]. She returned to Flanders after she was repudiated by her second husband, and became one of the principal advisers of her son Count Baldwin IV. France retained Montreuil-sur-Mer. "Susanna regina cum filio suo Baldwino" donated "alodem suum…Atingehem…et in Testereph" to Saint-Pierre de Gand, for the soul of "filie sue Mathildis", by charter dated 26 Jun 995[194]. "Susanna regina…cum filio suo Baldwino" donated "alodem suum…in pago Flandrensi…in Holtawa…in Fresnere…in Clemeskirca…in Jatbeka…in Sclefteta…" to Saint-Pierre de Gand by charter dated 1 Jun 1003[195]. The Annales Elnonenses Minores records the death in 1003 of "Susanna regina"[196]. The Memorial of "regina Susanna" records her death "VII Feb"[197].

m secondly ([late 996/early 997], divorced Sep 1001) BERTHE of Burgundy, widow of EUDES I Comte de Blois et de Chartres, daughter of CONRAD I “le Pacifique” King of Burgundy [Welf] & his wife Mathilde de France [Carolingian] ([964/965]-16 Jan after 1010). The Liber Modernorum Regum Francorum names "Berta filia Conradi regis Burgundiæ" as wife of "Odone comite Carnotensium"[198]. This origin is corroborated by Rodulfus Glauber who names "Odo natus ex filia Chuonradi regis Austrasiorum, Berta nomine"[199]. “Odo comes” restored “villam...Culturas” to Marmoutier, for the souls of “...domini Hugonis archiepiscopi, cujus ibi corpus...jacet”, by charter dated to [986], subscribed by “Berte comitissæ uxoris eius, majoris filii eius Teutboldi, filii eius Odonis adhuc in cunabulo”[200]. Richer records that King Robert married "Berta Odonis uxor"[201]. “Berta...regina cum filiis meis Tetbaldo...episcopo nec non Odoni comitis” donated tonlieu over boats at Blois to Marmoutier by undated charter[202]. Pope Gregory V called on King Robert to repudiate his wife in 998 on grounds of consanguinity. The request was repeated in 1001 by the court of Rome. Robert at first refused and the kingdom of France was excommunicated[203]. "Bertæ reginæ, Odonis comitis filii eius…" subscribed the charter dated 1004 under which "Gislebertus prepositus" recorded a donation[204]. The king, in reaction to the 1108 assassination of his favourite Hugues de Beauvais who had served Queen Berthe, visited Rome in 1008 in an unsuccessful attempt to divorce his third wife in order to take back Berthe[205]. "Odonis comitis, Ermengardis uxoris eius, Bertæ reginæ…" subscribed the charter dated after 1005 under which "comitem Odonem" donated property "in comitatu Dunensi…Boscus Medius" to "Sancti Petri"[206]. The necrology of Chartres cathedral records the death "XVII Kal Feb" of "Berta mater Odonis comitis"[207].

m thirdly (after Sep 1001 before 25 Aug 1003) CONSTANCE d'Arles, daughter of GUILLAUME II “le Libérateur” Comte d’Arles [Provence] et Marquis & his second wife Adelais [Blanche] d’Anjou ([987/89]-Château de Melun 22 or 25 Jul 1032, bur église de l'Abbaye royale de Saint-Denis). The Historia Francorum names "Constantiam, filiam Guillelmi comitis Arelatensis, natam de Blanca sorore Gaufridi comitis Andegavensis" as wife of King Robert[208]. The Chronicle of Alberic de Trois-Fontaines also names "Constantia filia fuit Blanche comitisse Arelatensis" as wife of "Robertus rex"[209]. The Chronicon Hugonis names "Constantiam" as wife of "Robertus", specifying that she was "cognatam Hugonis Autisiodorensis episcopi comitis Cabilonensis"[210]. This is presumably based on Rodulfus Glaber who states incorrectly that "Constantiam…filiam…prioris Willemi Aquitanie ducis" was wife of King Robert II, specifying that she was "cognatam" of Hugues Comte de Chalon Bishop of Auxerre[211]. The only relationship so far identified between the two is that Constance's maternal uncle, Geoffroy I Comte d'Anjou, was the second husband of the mother of Comte Hugues. Rodulfus Glauber dates her marriage to "about the year 1000"[212]. The king attempted to separate from Constance in 1008 in order to take back his second wife, according to Rodulfus Glaber through the influence of "Hugo dictus Beluacensis"[213], but he restored Constance's royal prerogatives end-1009[214]. She opposed her husband's proposal to crown their second son Henri as associate king in 1026, supporting the candidature of her third son Robert[215]. She organised two revolts against King Robert, and another against her son King Henri I after his accession in 1031[216]. Rodolfus Glaber records the death of Queen Constance in the same city as her husband [Melun] and in the same month [July] in the following year, as well as her place of burial[217]. The necrology of the abbey of Saint-Germain-des-Prés records the death "XI Kal Aug" of "regina Constancia"[218]. The necrology of Argenteuil Priory records the death "VIII Kal Aug" of "Constancia regina"[219].

[176] Genealogiæ Scriptoris Fusniacensis 2, MGH SS XIII, p. 252.
[177] Kerrebrouck (2000), p. 55.
[178] This nickname was applied to the king from the early years of his reign, see Kerrebrouck (2000), p. 59 footnote 2.
[179] Kerrebrouck (2000), p. 55.
[180] Poull (1994), pp. 21-2.
[181] Chronica Albrici Monachi Trium Fontium 1031, MGH SS XXIII, p. 783.
[182] Rodulfi Glabri, Historiarum III.36, p. 159.
[183] Obituaires de Sens Tome II, Eglise cathédrale de Chartres, Nécrologe du xi siècle, p. 16.
[184] Obituaires de Sens Tome I.1, Abbaye de Saint-Denis, p. 322.
[185] Reginonis Chronicon 965, MGH SS I, p. 627.
[186] Genealogica Comitum Flandriæ Bertiniana MGH SS IX, p. 306.
[187] Annales Elnonenses Minores [950-968], MGH SS V, p. 19.
[188] Nicholas, D. (1992) Medieval Flanders (Longman), p. 44.
[189] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 96, p. 92.
[190] Vita Sancti Bertulfi Abbatis Renticensis, RCGF 10, p. 365.
[191] Kerrebrouck (2000), p. 60 footnote 32.
[192] Nicholas (1992), p. 45.
[193] Guadet, J. (ed.) (1845) Richeri Historiarum (Paris) IV.LXXXVII, p. 270.
[194] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 102, p. 96.
[195] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 107, p. 101.
[196] Annales Elnonenses Minores 1003, MGH SS V, p. 19.
[197] MGH Poetæ Latini medii ævi, V.1, Die Ottonenzeit, Grabschriften, p. 299.
[198] Hugonis Floriacensis, Liber qui Modernorum Regum Francorum continet Actus 9, MGH SS IX, p. 387.
[199] Rodulfi Glabri, Historiarum III.9, MGH SS VII, p. 64.
[200] Métais, C. (ed.) (1889/91) Marmoutier Cartulaire Blésois (Blois) (“Marmoutier (Blésois)”), I, IV, p. 8.
[201] Richer IV, supplementary notes following CVII, p. 308.
[202] Marmoutier (Blésois), I, V, p. 10.
[203] Kerrebrouck (2000), p. 62 footnote 42.
[204] Lecesne, H. (ed.) (1874) Cartulaire de Marmoutier pour le Dunois III, p. 4.
[205] Szabolcs de Vajay 'Mathilde, Reine de France inconnue', Journal des Savants (Oct-Dec 1971), pp. 241-60, 242 footnote 8.
[206] Guérard, M. (ed.) (1840) Cartulaire de l'abbaye de Saint-Père de Chartres (Paris) ("Chartres Saint-Père"), I, Liber Quintus, Cap. V, p. 96.
[207] Obituaires de Sens Tome II, Eglise cathédrale de Chartres, Nécrologe du xi siècle, p. 5.
[208] Hugonis Floriacensis, Liber qui Modernorum Regum Francorum continet Actus 9, MGH SS IX, p. 385, additional manuscript quoted in footnote ***.
[209] Chronica Albrici Monachi Trium Fontium 1013, MGH SS XXIII, p. 780.
[210] Chronicon Hugonis, monachi Virdunensis et divionensis abbatis Flaviniacensis I 996, MGH SS VIII, p. 368.
[211] Rodulfi Glabri, Historiarum III.7, p. 107.
[212] Rodulfi Glabri, Historiarum III.40, p. 165.
[213] Rodulfi Glabri, Historiarum III.7, p. 107.
[214] Kerrebrouck (2000), p. 57.
[215] Rodulfi Glabri, Historiarum III.34, p. 157.
[216] Kerrebrouck (2000), pp. 56 and 57.
[217] Rodulfi Glabri, Historiarum III.36, p. 159.
[218] Obituaires de Sens Tome I.1, Abbaye de Saint-Germain-des-Prés, p. 267.
[219] Obituaires de Sens Tome I.1, Prieuré d'Argenteuil, p. 348.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAPET.htm#RobertIIdied1031B

Robert II, bijgenaamd de Vrome (Orléans, 27 maart 972 - Melun, 20 juli 1031) was koning van Frankrijk van 996 tot aan zijn dood.

Robert was zoon van koning Hugo Capet. Hij kreeg een voor die tijd bijzonder goede opvoeding, zijn leraar was Gerbert van Aurillac, de latere paus Silvester II. Daardoor had Robert een voorliefde voor muziek, dichtkunst en religie. Doordat hij tijdens zijn regering bovendien streng optrad tegen ketters, kreeg hij de bijnaam "de Vrome". In 987 werd Robert gekroond tot medekoning naast zijn vader, om zijn kansen voor de opvolging zo groot mogelijk te maken. Robert wilde trouwen met Bertha van Bourgondië maar omdat ze verwant waren in de zesde graad, was dit tegen de wetten van de kerk en Hugo weigerde daarom in dit huwelijk in te stemmen. In plaats daarvan probeerde Hugo om Robert met een Byzantijnse te laten trouwen en toen dat niet lukte arrangeerde hij in 989 een huwelijk met de ongeveer 20 jaar oudere Suzanna van Italië. Zij was weduwe van Arnulf II van Vlaanderen en moeder van de minderjarige Boudewijn IV van Vlaanderen. Door dit huwelijk kreeg de kroon een sterke invloed in een van de grote graafschappen van het koninkrijk, bovendien bracht zij Montreuil (Pas-de-Calais) en Ponthieu in als bruidsschat.

Als kroonprins speelde Robert een actieve rol. Hij nam deel aan de gevechten tegen Karel van Neder-Lotharingen om Laon. In 991 verhinderde hij Franse bisschoppen om deel te nemen aan een synode in Mousson, dat toen in Duitsland lag. In 991 en 994 was hij voorzitter van concilies in Frankrijk. In 996 overleed zijn vader en werd Robert koning. Robert scheidde direct van Suzanna om te kunnen trouwen met Bertha, die inmiddels weduwe was van Odo I van Blois. Wel behield hij de bruidsschat van Suzanna, zo genaamd om die voor haar te beheren. Wegens de bloedverwantschap met Bertha en de onwettige scheiding van Suzanna, stond Robert onder grote druk van de kerk om zijn huwelijk met Bertha te ontbinden. Toen hij bleef weigeren, werd het echtpaar uiteindelijk geëxcommuniceerd door paus Gregorius V.

Robert volhardde zijn verzet tegen de kerk en bleef getrouwd met Bertha tot 1003. Toen wilde hij het hertogdom Bourgondië rechtstreeks aan de kroon brengen en was de excommunicatie een te grote politieke handicap. Na onderhandelingen met paus Silvester II, zijn oude leermeester, scheidde hij van Bertha en trouwde met Constance van Arles. De excommunicatie werd ongedaan gemaakt. Zijn politieke en militaire pogingen om de macht in Frans Bourgondië direct in handen te krijgen, mislukten echter door de tegenstand van de lokale adel en bisschoppen. Robert zette naast zijn huwelijk zijn relatie met Bertha gewoon voort. Het hof werd daardoor verdeeld en twee vijandige kampen. Het huwelijk met Constance zorgde wel voor erfgenamen maar was verder een grote mislukking.

In 1005 veroverde Robert Auxerre, in 1015 volgde Sens en in 1016 had Robert eindelijk het hertogdom Bourgondië in handen. In deze periode trok Robert samen met Bertha naar Rome, om hun zaak bij de paus te bepleiten maar die wilde niet toestemmen in een hernieuwd huwelijk. In 1020 overleed Steven I van Champagne en probeerde Robert om diens graafschappen aan de kroon te laten vervallen. Robert kwam daardoor in conflict met Stevens erfgenaam (en Bertha's zoon) Odo II van Blois. In 1023 moest Robert uiteindelijk toestaan dat Odo Stevens graafschappen in bezit nam. Robert sloot daarop direct een bondgenootschap met keizer Hendrik II om Odo's macht te beteugelen. Dit had enig succes want Odo moest Reims opgeven aan de bisschop en hij moest Dreux overdragen aan Robert. Na de dood van Hendrik kwam Robert in 1024 tot een vergelijk met Odo en steunde hij de tegenstanders van Koenraad II de Saliër. Een poging om Metz te veroveren mislukte. Een aanbod om koning van Italië te worden sloeg hij af.

In de laatste jaren van zijn leven was Robert in open oorlog met zijn zonen Hendrik en Robert, die door hun moeder werden gesteund. Tijdens de burgeroorlog tegen zijn eigen zonen stierf Robert II op 20 juli 1031 bij Melun. Hij werd begraven in de kathedraal van Saint-Denis en uiteindelijk werd hij opgevolgd door zijn zoon Hendrik I.

Robert II trouwde driemaal:

989 Suzanna, dit huwelijk was kinderloos.
996 Bertha, dit huwelijk was kinderloos.
1003 Constance Taillefer d'Arles

Robert en Constance hadden de volgende kinderen:

mogelijk Constance, gehuwd met Manasses van Dammartin-en-Goële
Hedwig (ca. 1003 - 5 juni na 1063), gehuwd met Reinoud I van Nevers, ze kreeg Auxerre als bruidsschat
Hugo - (1007-28 augustus 1025). In 1017 gekroond tot medekoning en later in opstand om een volwaardige functie op te eisen maar verzoende zich later met zijn vader. Begraven te Compiègne
Hendrik
Robert
Odo (ca. 1013 - ca. 1058), steunde zijn broer Robert tegen zijn broer Hendrik maar werd in 1041 verslagen en gevangengenomen. Hij vocht later voor Hendrik tegen Normandië maar werd in 1054 verslagen.
Adela - (1009 - 8 januari 1079), huwde met hertog Richard III van Normandië en met graaf Boudewijn V van Vlaanderen

Bron: Wikipedia

Robert II "le Pieux", 27 mrt 972 Orleans, gestorven 20 jul 1031 Meulan, Aquitanie, Koning van Frankrijk 996-1031, gehuwd ca 1001 met Constance de Provence, geboren 986 Arles, gestorven 25 Jul 1032 Meulan, Aquitanie, dochter van Guillaume II d'Arles & Provence en Arsine d' Anjou.
Bron: www.kareldegrote.nl

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Robert II de Vrome van Frankrijk?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Robert II de Vrome van Frankrijk

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants