Via Internet: Stamboom Zuur.
Via Internet: Stamboom Zuur.
Il est marié avec Irmgard van Turin.
Ils se sont mariés.
Enfant(s):
1057 Graaf van Braunschweig, 1067 MarkGraaf van Meissen, MarkGraaf van Mittelfriesland.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie:
Egbert I van Meiszen
? - 1068
Markgraaf van Brunswijk
Periode 1057 - 1068
Voorganger Bruno III
Opvolger Egbert II
Markgraaf van Meiszen
Periode 1067 - 1068
Voorganger Otto
Opvolger Egbert II
Graaf van Midden-Friesland
Periode 1057 - 1068
Voorganger Bruno II
Opvolger Egbert II
Vader Liudolf van Brunswijk
Moeder Gertrudis van Billung
Dynastie Brunonen
Egbert I van Meiszen (ca. 1036 - 1068) was Friese graaf.
Egbert was een zoon van graaf Liudolf van Brunswijk en Gertrudis van Billung. Van zijn vader erfde erfde hij in 1038 markgraafschap Brunswijk. Voor zijn Oostfaalse bezittingen was hij leenman van de bisschop van Hildesheim. In 1057 werd Egbert in een klap een belangrijke hoveling: een groep Saksische opstandelingen onder leiding van Otto, de buitenechtelijke zoon van Bernard II van Brandenburg, probeerde in een hinderlaag de zesjarige Hendrik IV (keizer) en zijn moeder Agnes van Poitou (1024-1077) te vermoorden. Egbert en zijn broer Bruno II kwamen Hendrik en zijn moeder te hulp en wisten de aanval af te slaan. Bruno sneuvelde bij de gevechten en Egbert werd zwaar gewond. Egbert genas en kreeg als beloning naast zijn eigen functies, ook de functies die zijn broer had gehouden. In die rol was hij vazal van de bisschop van Bremen. Ook trouwde hij in dat jaar met Ermengard, weduwe van Otto III van Zwaben, dochter van Manfred II Olderik van Turijn en een verwante van de keizerlijke familie, die bijna twintig jaar ouder was dan Egbert.
In 1058 nam Egbert deel aan de expeditie tegen graaf Floris I van Holland. In 1063 besliste hij in de stiftkerk van Goslar, de bloedige vete tussen de bisschop van Hildesheim en de abt van Fulda in het voordeel van de bisschop. Een koninklijk onderzoek naar de gang van zaken concludeerde dat Egbert daarbij geen misdaad had begaan. Egbert was in 1062 een van de deelnemers aan de ontvoering van de minderjarige Hendrik IV, wat een coup was tegen het regentschap van diens moeder. Toen Hendrik in paniek van een schip in de Rijn sprong, is Egbert hem nagesprongen en heeft hem zo het leven gered. Na de politieke ondergang van bisschop Adelbert van Bremen in 1066, wist Egbert zijn Friese goederen aan diens leenheerschap te ontrekken. In 1067 werd hij beleend met Meiszen. Egbert maakte tijdens het kerstfeest van 1067 te Goslar, met Hendrik plannen om te scheiden van Ermengard om te trouwen met de jonge en rijke Adela van Leuven. Egbert heeft nog een brief geschreven over zijn voornemen tot scheiding en is daarna aan een plotselinge koorts overleden.
Egbert was vader van:
1. Egbert II van Meiszen.
2. Gertrudis.
3. Amelung, voogd in Paderborn.
Ekbert I van Braunschweig | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Irmgard van Turin |
Les données affichées n'ont aucune source.