Généalogie Spaak » Marjorie Bruce (1296-1316)

Données personnelles Marjorie Bruce 

• Elle est née le 12 décembre 1296 dans Dundonald Castle-South Ayrshire, Scotland.
• Elle est décédée le 2 mars 1316 dans Paisley, Renfrewshire, Scotland, elle avait 19 ans.
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 21 juillet 2018.

Famille de Marjorie Bruce

Elle est mariée avec Walter Stewart.

Ils se sont mariés le 2 mars 1315 à Kyle, Ayrshire, Scotland, elle avait 18 ans.

Enfant(s):

1. Robert Stewart  1316-1390 

Notes par Marjorie Bruce

Marjorie Bruce - prinses van Schotland. Op 19-jarige leeftijd overleden was haar korte leven, al vanaf het moment van haar geboorte, gevuld met tragedie en tegenspoed.

Marjorie Bruce – geboren in 1296 – was de oudste dochter van Robert the Bruce (de latere Koning Robert I van Schotland) (1274-1329) en zijn eerste vrouw Isabella of Mar (1277-1296). Haar moeder stierf direct na de geboorte van Marjorie, op 19-jarige leeftijd. Het lijkt waarschijnlijk dat de zorg van Marjorie overgedragen werd aan één van haar vaders zusters, ofwel Mary Bruce (1282-1323), of Christina Bruce (1278-1356), tenminste totdat Robert the Bruce in 1302 hertrouwde met de 13-jarige Elizabeth de Burgh (1284-1327), de dochter van één van de meest prominente Anglo-Ierse aanhangers en vriend van Koning Edward I van Engeland (1239-1307).

In de strijd om de Schotse onafhankelijkheid vermoorde Robert the Bruce op 10 februari 1306 zijn rivaal John Comyn (1269-1306). In die tijd stond Schotland onder controle van de Engelsen en Robert trotseerde toen openlijk Koning Edward I door zichzelf en zijn vrouw Elizabeth, zonder toestemming van Edward I, op 25 maart 1306 te Scone te laten kronen tot Koning en Koningin van Schotland door Isabella MacDuff (±1285-1313).
Marjorie, toen 9 jaar oud, werd daarmee Prinses van Schotland.

Edward I stuurde onmiddellijk een leger en drie maanden na de kroning, op 19 juni 1306, werd Robert verslagen door de Engelsen in de Slag om Methven. Robert ontsnapte amper en vluchtte met een paar volgelingen naar de Schotse Hooglanden. De vrouwelijke familieleden van Robert, die met zijn leger meegereisd waren, werden naar Kildrummy Castle gestuurd, waar ze veilig zouden zijn. Maar tegen het eind van juni, nadat ze onderweg al tweemaal eerder ontkomen waren aan gevangenneming, werden ze opgepakt door William II, Earl of Ross (±1274-1323), die ze aan de Engelsen overdroeg.
Als straf stuurde koning Edward I zijn gijzelaars naar verschillende plaatsen in Engeland. Marjorie en haar tante Christina werden naar afzonderlijke kloosters gestuurd. Koningin Elizabeth werd onder huisarrest geplaatst en haar tante Mary Bruce en Isabelle MacDuff (één van de aanhangers van haar vader en de vrouw die hem in Scone tot koning kroonde) werden gevangen gezet en gedurende vier jaren in kooien aan het publiek getoond. Mary's kooi was bij Roxburgh Castle en die van Isabella bij Berwick Castle. Koning Edward I had ook een kooi bij de Tower of London voor Marjorie, maar gezien haar jonge leeftijd heroverwoog hij dit en stuurde de 9-jarige Marjorie naar een klooster in Watton.
Edward I stierf op 7 juli 1307 en werd opgevolgd door zijn zoon Edward II (1284-1327), die Marjorie nog ongeveer 7 jaar gevangen hield in het klooster.

Robert startte een guerrilla oorlog om de Schotse onafhankelijkheid af te dwingen en was daarin zeer succesvol. Uiteindelijk werd Robert's iconische overwinning van de Schotten op de Engelsen uitgevochten op 23 en 24 juni 1314 tijdens de 'Battle of Bannockburn'. Edward II had voor die strijd een formidabel leger verzameld, die moeilijk verslagen zou kunnen worden. Echter, Robert the Bruce was door zijn guerrilla ervaring een groot militair en strateeg en versloeg de Engelsen met een veel kleinere legermacht in een strijd van 2 dagen, waarbij hij vele Engelse edelen gevangen nam.
Na de overwinning van de Schotten werden gevangengenomen Engelse edelen uitgeruild voor Robert's vrouw Elizabeth en dochter Marjorie, samen met een 12-tal andere Schotse gevangenen, ook vastgehouden door de Engelse koning.
Met tegenzin stemde Engeland ermee in Schotland te erkennen als een onafhankelijk koninkrijk, dat slechts een nominale loyaliteit aan Engeland verschuldigd was, onder bewind van een sterke koning: Robert the Bruce.

Na de vrijlating van Marjorie, na 8 jaar gevangenschap, werd Walter Stewart, 6th High Steward of Scotland, uitgezonden om Marjorie aan de Engels-Schotse grens op te wachten om haar terug te begeleiden naar het Schotse Hof.
Later, op 2 maart 1315, trouwde Walter Stewart met Marjorie.
Precies een jaar na haar huwelijk, op 2 maart 1316, reed de hoogzwangere Marjorie, toen haar paard schrok en haar tegen de grond smakte. Marjorie raakte ernstig gewond en de bevalling zette vroegtijdig in. Ze werd naar Paisley Abbey overgebracht, waar haar zoon Robert (1316-1390) door middel van een keizersnede geboren werd, maar helaas leefde Marjorie daarna nog maar een paar uur. Ze stierf op 19-jarige leeftijd, net als haar moeder. Ze werd begraven en bijgezet in Paisley Abbey en tot op de dag van vandaag markeert in Paisley een stenen klokvorm ("cairn" in het Engels), die "The Knock" wordt genoemd, de plek waar Marjorie naar verluidt is gevallen.

Robert en Elizabeth hadden in 1324 (8 jaar na de dood van Marjorie) nog een zoon en opvolger gekregen: David (1324-1371), de latere Koning David II van Schotland. Toen Koning David II stierf zonder een zoon na te laten, werd de zoon van Marjorie: "Robert, 7e Steward van Schotland", in 1371 gekroond tot King Robert II van Schotland.

Marjorie is de stammoeder van het Huis Stuart.
Tot eind 17e eeuw zouden de Stewards, of Stuarts zoals men ging schrijven, de koningen leveren van Schotland, Engeland en het Verenigd Koninkrijk.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Marjorie Bruce?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!