Généalogie John Muijsers » Hendrik ii van Frankrijk (1519-1559)

Données personnelles Hendrik ii van Frankrijk 

• Il est né le 31 mars 1519 dans Saint-Germain-en-Laye, 78551, Yvelines, Ile-de-France, Frankrijk.
• Profession: hertog van Bretagne, koning van Frankrijk.
• Il est décédé le 10 juillet 1559 dans Paris, 75056, Paris, Ile-de-France, Frankrijk, il avait 40 ans.
• Un enfant de Frans i van Frankrijk et Claude van Frankrijk

Famille de Hendrik ii van Frankrijk

(1) Il est marié avec Catharina de Medici.

Ils se sont mariés.

Enfant(s):

1. Frans Ii van Frankrijk  1544-1560
2. Elisabeth van Valois  1545-1568 
3. Claudia van Valois  1547-1575 
4. Lodewijk van Valois  1549-± 1550
5. Karel ix van Frankrijk  1550-1574
6. Hendrik iii van Frankrijk  1551-1589
7. Margaretha van Valois  1553-1615
8. Frans van Anjou  1555-1584
9. Johanna van Valois  1556-1556
10. Victoria van Valois  1556-1556

(2) Il est marié avec Diana van Poitiers.

Ils se sont mariés.

Enfant(s):

1. Diana van Frankrijk  1538-1619

(3) Il est marié avec Jane Stuart.

Ils se sont mariés.

Enfant(s):

1. Hendrik van Valois  1551-1586

(4) Il est marié avec Nicole de Savigny.

Ils se sont mariés

Enfant(s):

1. Hendrik de Fontette  1557-1621

Notes par Hendrik ii van Frankrijk

Hendrik II (Saint-Germain-en-Laye, 31 maart 1519 – Parijs, 10 juli 1559) was koning van Frankrijk van 1547 tot aan zijn dood. Hij was de tweede zoon van Frans I en Claude van Frankrijk, allebei uit het Huis Valois. Naar hem is de decoratieve style Henri Deux genoemd.
Hendriks moeder Claude van Frankrijk stierf toen hij vijf jaar oud was; een van haar hofdames, Diane de Poitiers, bemoeide zich met zijn opvoeding en bleef tot aan zijn dood een rol in zijn leven spelen en zou zelfs zijn maitresse worden, al was zij 20 jaar ouder dan hij. Van zijn zevende tot zijn twaalfde jaar zat hij als gijzelaar gevangen in Spanje, nadat zijn vader in 1525 de Slag bij Pavia verloren had. Hij huwde met Dianes goedvinden op 28 oktober 1533 te Marseille, op 14-jarige leeftijd met de even oude Catharina de' Medici, een verre nicht van Diane. Er was nog al wat tegenstand van het hof, omdat Hendrik beneden zijn stand zou trouwen. Het huwelijk bleef tien jaar lang kinderloos, en Hendrik overwoog ernstig een scheiding. Toen zijn oudere broer Frans in 1536 overleed werd Hendrik plots de troonopvolger. In 1538 kreeg hij een dochter bij Diane, die inmiddels zijn maîtresse was geworden, maar in 1544 werd dan eindelijk zijn eerste wettige kind geboren. Nog negen andere zouden volgen, in twaalf jaar tijd.
In 1547 volgde Hendrik zijn vader op als koning van Frankrijk. Zelf niet uitzonderlijk getalenteerd, liet Hendrik zich sterk door zijn gunstelingen leiden, zoals ook politiek bekwame Diane de Poitiers, de connetable Anne van Montmorency en later de bekwame veldheer Frans van Guise en diens broer Charles, kardinaal van Lotharingen. Als koning prolongeerde hij zijn vaders strijd tegen de omsingeling door de Habsburgers, te weten keizer Karel V van het Heilige Roomse Rijk en diens zoon Filips II van Spanje. Hij verbond zich met de Duitse protestantse vorsten tégen Karel V. Tegenover het calvinisme in zijn eigen koninkrijk stond Hendrik echter minder tolerant dan zijn vader Frans I, mede aangespoord door de fervent katholieke Diane de Poitiers: krachtens het Edict van Compiègne (1557) stond de doodstraf op het belijden van de calvinistische godsdienst. Hij veroverde in 1552 in Opper-Lotharingen de drie bisschopssteden Toul, Verdun en Metz. De Montmorency leed echter in 1557 tegen Spanje een verpletterende nederlaag bij het Noord-Franse Saint-Quentin en het jaar daarop nog een ernstige nederlaag bij Grevelingen aan het Nauw van Calais. De uitputting van beide landen én het verlangen van de beide katholieke vorsten om vrede te sluiten en zodoende de handen vrij te hebben tegenover de steeds groeiende invloed van het calvinisme, leidden tot de Vrede van Cateau-Cambrésis, op 3 april 1559. Frankrijk mocht Toul, Verdun en Metz behouden, evenals het in 1558 nog door Frans van Guise op Engeland veroverde Calais, Turijn en andere vestingen in Savoie, maar Frankrijk moest afzien van verdere ambities in Italië. Ter bezegeling van het verdrag liet Hendrik zijn dochter Elisabeth van Valois trouwen met Filips II en zijn zuster Margaretha van Valois met Emanuel Filibert van Savoye, die nota bene het bevel had gevoerd over de Spaanse troepen bij Saint-Quentin. Tijdens het luisterrijke huwelijksfeest werd Hendrik bij een steekspel ernstig gewond aan een oog. Hij overleed tien dagen later aan zijn verwonding.
Drie van zijn zonen zouden ná hem koning van Frankrijk worden, en één dochter koningin. Diane de Poitiers, die tot zijn dood openlijk zijn maîtresse was geweest, werd door diens weduwe Catharina onmiddellijk de deur gewezen, waarop zij zich terugtrok in het kasteel van Anet, dat Hendrik voor haar had laten bouwen.
Hendriks dood luidde een periode van politieke instabiliteit in, mede omdat nog geen van zijn zonen meerderjarig was en Catharina de' Medici dus als regentes moest optreden. De godsdienstige tegenstellingen verscherpten zich zodanig, dat voor Frankrijk circa veertig jaar van Hugenotenoorlogen tussen protestanten en katholieken in het verschiet lagen, waarbij het bovendien Spaanse en Engelse militaire interventies kreeg te verdragen.
Hendrik II en Catharina de' Medici hadden 10 kinderen:
Frans (19 januari 1544 – Parijs, 5 december 1560), huwde met Maria I van Schotland
Elisabeth (Fontainebleau, 2 april 1545 – Madrid, 3 oktober 1568), huwde met Filips II van Spanje
Claudia van Valois (Fontainebleau, 12 november 1547 – Nancy, 21 februari 1575), huwde met Karel III van Lotharingen
Lodewijk (Saint-Germain-en-Laye, 3 februari 1549 – 1549/1550), hertog van Orléans
Karel Maximiliaan (27 juni 1550 – 30 mei 1574), huwde met Elisabeth van Oostenrijk
Eduard Alexander Hendrik (19 september 1551 – 2 augustus 1589)
Margaretha (14 mei 1553 - Parijs, 27 maart 1615), hertogin van Valois, huwde met Hendrik van Navarra
Frans Hercule (18 maart 1555 - 10 juni 1584), hertog van Alençon en Anjou
Johanna (Fontainebleau, 24 juni 1556, overleed diezelfde dag)
Victoria (Fontainebleau, 24 juni 1556 – Amboise, augustus 1556)
Daarnaast had Hendrik II zeker drie kinderen bij verschillende maîtresses:
Diane de Poitiers:
Diana van Frankrijk (1538 – Parijs, 3 januari 1619). Zij werd in 1547 gewettigd en kreeg de titels hertogin van Châtellerault (1563) en Angoulême (1582). Zij huwde voor de eerste maal in 1552 met Orazio Farnese († 1553), voor de tweede maal in 1557 met Frans van Montmorency (1530 – 1579). De meeste bronnen vermelden echter hofdame Filippa Duci als de moeder van Diana en dat Diane de Poitiers haar enkel opvoedde. Sommige bronnen melden echter dat er nog een (jong overleden) dochter was, waar Filippa wel degelijk de moeder van was.
Jane Stuart (of Jane Fleming) (1508-1563), zelf onwettige dochter van Jacobus IV van Schotland:
Hendrik van Valois (1551 - Aix-en-Provence, juni 1586). Hij werd gelegitimeerd en benoemd tot gouverneur van de Provence.
Nicole de Savigny:
Hendrik de Fontette (Parijs, 1557 – aldaar, 1621. Hendrik II erkende hem niet, omdat hij niet zeker wist of hij de vader was. Hij gaf hem wel de titel graaf van Saint-Rémy.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Hendrik ii van Frankrijk?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Hendrik ii van Frankrijk

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants