Hij had een relatie met Urraca van Castilië en Léon.
De successen stapelden zich op:
- in https://nl.wikipedia.org/wiki/1114">1114 nam hij https://nl.wikipedia.org/wiki/Tudela_(Spanje)">Tudela in (maar hij raakte wel de https://nl.wikipedia.org/wiki/Balearen">Balearen kwijt!);
- in https://nl.wikipedia.org/wiki/1116">1116 veroverde hij https://nl.wikipedia.org/wiki/Lerida_(stad)">Lerida, mede door een bondgenootschap met Abdel Malik, de emir van https://nl.wikipedia.org/wiki/Zaragoza_(stad)">Zaragoza, die hij twee jaar later uit zijn eigen stad verdreef om er de nieuwe Aragonese hoofdstad van te maken;
- tussen https://nl.wikipedia.org/wiki/1119">1119 en https://nl.wikipedia.org/wiki/1120">1120 maakte hij zich meester van Tarragona, Daroca en Catalayud, en nog in 1120 behaalde hij een gewichtige overwinning op de Almoraviden in de https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Cutanda">Slag bij Cutanda;
- te hulp geroepen door de zgn. https://nl.wikipedia.org/wiki/Mozaraben">mozaraben, de christelijke bevolking van https://nl.wikipedia.org/wiki/Andalusi%C3%AB">Andalusië, drong hij in https://nl.wikipedia.org/wiki/1125">1125 door tot aan de Sierra de Alpujarras en liet zich op zijn terugtocht doorheen het vijandelijk gebied vergezellen door duizenden mozaraben die hij in de nieuw veroverde gebieden vestigde.
Bij al deze veldtochten kreeg Alfons I veel steun van de vorsten en landheren ten noorden van de https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrenee%C3%ABn">Pyreneeën (onder meer de graaf van https://nl.wikipedia.org/wiki/B%C3%A9arn">Béarn werd er zijn vazal), zodat het koninkrijk Aragón uiteindelijk in de mogelijkheid verkeerde zich te mengen in de politieke aangelegenheden in Zuid-Franse gebieden.
De kansen keerden voor Alfons I: nadat hij eerst nog in https://nl.wikipedia.org/wiki/1133">1133 Mequinenza had ingenomen, werd hij vervolgens in https://nl.wikipedia.org/wiki/1134">1134 verslagen bij Fraga, waarbij hij zwaargewond werd.
Kort daarop overleed hij aan zijn verwondingen, nadat hij, bij testament, het bestuur van zijn koninkrijk toegewezen had aan de ridderorden van de https://nl.wikipedia.org/wiki/Tempeliers">Tempeliers en de aan de https://nl.wikipedia.org/wiki/Hospitaalridders">Hospitaalridders, die echter weigerden op het aanbod in te gaan. Hierop ontstond er een probleemsituatie aangezien er geen directe erfgenamen waren.
Hierop vroeg zijn jongere broer https://nl.wikipedia.org/wiki/Ramiro_II_van_Arag%C3%B3n">Ramiro, bisschop van Barbastro-Roda, dispensatie aan de paus om zijn ambt tijdelijk neer te leggen en voor de opvolging van het koninkrijk te zorgen.
Hij was de eerste zoon van https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sancho_I_van_Arag%C3%B3n&action=edit&redlink=1">Sancho I Ramirez en zijn tweede echtgenote https://nl.wikipedia.org/wiki/Felicitas_van_Roucy">Felicitas van Roucy. Hij volgde zijn oudere halfbroer https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_I_van_Arag%C3%B3n">Peter I op. In https://nl.wikipedia.org/wiki/1109">1109 trad hij in het huwelijk met https://nl.wikipedia.org/wiki/Urraca_van_Castili%C3%AB_(1082-1126)">Urraca van Castilië, de dochter van https://nl.wikipedia.org/wiki/Alfonso_VI_van_Castili%C3%AB">Alfonso VI van Castilië en weduwe van https://nl.wikipedia.org/wiki/Raymond_van_Bourgondi%C3%AB">Raymond van Bourgondië. Omdat zijn schoonvader nog in hetzelfde jaar overleed zonder mannelijke opvolger, werd Alfons ook koning van Castilië en León, waardoor de vier christelijke koninkrijken Aragón, Navarra, Castilië en León onder één kroon verenigd waren.
Ondanks deze personele unie kwam er geenszins een politieke eenmaking tot stand. Een Aragonese vorst zag men in Castilië en León al niet zitten, en aartsbisschop Bernardus van Toledo had liever de zoon van https://nl.wikipedia.org/wiki/Urraca_van_Castili%C3%AB_(1082-1126)">Urraca uit haar 1e huwelijk met https://nl.wikipedia.org/wiki/Raymond_van_Bourgondi%C3%AB">Raymond van Bourgondië op de troon gezien zien. Alfons I ging weinig diplomatiek te werk en https://nl.wikipedia.org/wiki/Urraca_van_Castili%C3%AB_(1082-1126)">Urraca wenste persoonlijk haar erflanden te beheren. Door de tussenkomst van aartsbisschop Bernardus verklaarde de paus het huwelijk van Alfons I en https://nl.wikipedia.org/wiki/Urraca_van_Castili%C3%AB_(1082-1126)">Urraca in 1114 voor ontbonden, met als grond dat ze achterneef en -nicht waren.
Deze echtelijke ruzie leidde tot een heuse oorlog: in 1114 wilde Alfons Castilië manu militari veroveren, en de vijandelijkheden werden pas beëindigd nadat de koning beloofd had Castilië na de dood van https://nl.wikipedia.org/wiki/Urraca_van_Castili%C3%AB_(1082-1126)">Urraca aan zijn stiefzoon Alfonso te zullen afstaan. Dat gebeurde uiteindelijk in https://nl.wikipedia.org/wiki/1126">1126.
In zijn strijd tegen de https://nl.wikipedia.org/wiki/Moren">Moren kende Alfons I aanvankelijk méér succes dan in de machtsstrijd tegen zijn vrouw. Zijn opmerkelijke overwinningen in de https://nl.wikipedia.org/wiki/Ebro">Ebrovallei op de https://nl.wikipedia.org/wiki/Almoraviden">Almoraviden maakten dat Aragón niet langer een regionaal vorstendom uit de Pyreneeën bleef.
Alfons I. van Aragón | ||||||||||||||||||
Urraca van Castilië en Léon |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.