Zij is getrouwd met Roelof van Veen.
Zij zijn getrouwd.
In memoriam: zr. Albertje van Veen-Post (Het Dok, kamer 3.30)
Na een rijk gezegend leven heeft de Here haar op vrijdag 17 oktober jl. uit ons midden weggenomen. Ze overleed op haar kamer in Het Dok, waar ze de laatste twee jaar van haar leven zo goed verzorgd werd. Op 30 september mocht ze nog haar 94e verjaardag vieren, samen met haar (klein)kinderen en familie.
Als we haar leven nagaan is het begin daarvan zeker niet gemakkelijk geweest. Ze werd geboren hier op Urk in een tijd dat er bittere armoede was. Haar vader was visserman op (toen nog) de Zuiderzee. Het leven was geen vetpot. En zoals zoveel meisjes in die tijd moest ook Ab (zo werd genoemd) gaan ‘dienen'. Als meisje van 14 jaar kwam ze in Noord-Holland terecht.
Hier leerde ze haar latere echtgenoot kennen: Roelof van Veen. Na hun huwelijk in het jaar 1937 gingen ze wonen in Hoorn. Haar man was kapitein op een schip in dienst van Rijkswaterstaat en voer als zodanig op het IJsselmeer en de Waddenzee.
Samen hebben ze veel kunnen betekenen voor een ander, maar ook in de Gereformeerde Kerk van Hoorn hebben ze hun steentje bijgedragen. Wat kon ze vertellen over de fietstochten die ze samen met haar man maakte met de jeugd van de kerk richting Schoorl.
Begin jaren negentig kwam ze samen met haar man terug naar de plek waar eens haar wieg had gestaan. Een woning (Middelbuurt 22) werd betrokken. Wat voelden zij zich er thuis! Ze waren blij, dankbaar en tevreden. Ook na het overlijden van haar man - in 1994 - beleefde ze nog vele goede jaren. Ze was altijd druk in de weer en betrokken op een ander. Ze heeft heel wat Urker ‘koesen' gebreid. Meestal voor bazars (en voor welke kerk maakte haar niet uit). In haar ‘goede' dagen - later werd het allemaal wat minder - kon je goed met haar praten. Ze was strijdbaar tot en met en had een duidelijke eigen mening, die niet altijd door iedereen begrepen werd. Haar kinderen en (klein)kinderen hadden een bijzonder plaatsje in haar hart.
Ab van Veen was een vrouw, zonder enige franje, zonder enige vorm van zelfingenomenheid. Ze bleef die ze was, tot het laatst toe. Een bijzonder mens, dankbaar voor alle zorg en liefde en aandacht die ze ontving. Afzien van zichzelf, omzien naar de ander en opzien naar de Here. Als je met haar over het geloof sprak, viel vaak het woord genade. Ze had het niet van zichzelf, het werd haar geschonken en ze leefde eruit. Als je dat kunt ben je een rijk gezegend mens.
In de dienst van Woord en Gebed - voorafgaande aan haar begrafenis - op woensdag 22 oktober in de Petrakerk stonden we stil bij haar leven en vooral bij deze woorden: "Mijn genade is u genoeg" (2 Kor.12 vers 9). We bidden Gods onmisbare troost en ontferming toe aan haar kinderen, kleinkinderen en overige familie.
Albertje Post | ||||||||||||||||||
Roelof van Veen |
Added by confirming a Smart Match
MyHeritage.com family tree Family site: Web site van de familie's Stremmelaar van den Dongen Family tree: veendewilde