Families Klein, Ree, de Breed en de Vries van Terschelling » Menno Gosses van Coehoorn (1641-1704)

Persoonlijke gegevens Menno Gosses van Coehoorn 

• Hij is geboren op 15 september 1641 in Britsum, Leeuwarderadeel, Friesland, Netherlands.
• Hij is overleden op 17 maart 1704 in 's Gravenhage, Zuidholland, Netherlands, hij was toen 62 jaar oud.

  Oorzaak: Beroerte

• Hij is begraven in Vaste Burchtkerk te Wijckel.
• Een kind van Gosewijn van Coehoorn en Alathea Hendricks Hanckema

Gezin van Menno Gosses van Coehoorn

Hij is getrouwd met Magdalena Dirks de Blocq van Scheltinga.

Zij zijn getrouwd.

Kind(eren):

1. Goswin Theodore van Coehoorn  1678-1737
2. Geertruid Alegonda van Coehoorn  1679-1717
3. Amelia van Coehoorn  1683-1708
4. Hendrik Casimir van Coehoorn  1683-1756
5. Amalia Mennos van Coehoorn  1683-1708 
6. Barthold Carel van Coehoorn  
7. Catharina Johanna van Coehoorn  

Notities over Menno Gosses van Coehoorn

Hij werd geprezen door zijn Franse evenknie Vauban. Van Coehoorn raakte bevriend met de hertog van Marlborough. Peter de Grote probeerde hem in 1697 naar Rusland te halen. Vanwege zijn successen werd hij door de koningen van Spanje en Engeland in de adelstand verheven en kreeg hij van de Staten-Generaal talloze opdrachten voor ontwerpen van fortificaties: Groningen, Zwolle, Nijmegen, Breda, Bergen op Zoom. Hij was verantwoordelijk voor de planning van een serie linies die de 'frontieren' (grenzen) van de Republiek moesten beschermen tegen invasies. De bekendste hiervan is de IJssellinie, die van Zwolle tot Arnhem strekte. Zelfs in de jaren 1950 werd nog door de NAVO overwogen deze in te zetten als middel om Nederland te verdedigen.

Behalve nieuwe methoden in de vestingbouw heeft Van Coehoorn het Coehoornmortier uitgevonden (1674); een klein door twee mannen draagbaar mortier voor belegeringen. Het Coehoornmortier is nog tot ver in de 20e eeuw gebruikt door de marine als middel om bevoorradingskabels van een schip naar een ander schip te schieten en voor het werpen van lichtkogels.

Van Coehoorn stierf in 1704 aan een beroerte en werd begraven in de Vaste Burchtkerk te Wijckel. Hier wordt de plek van zijn graf nog altijd aangegeven door een groot monument, ontworpen door Daniel Marot en uitgevoerd door Pieter van der Plas.

 

Menno baron van Coehoorn is geboren op de niet meer bestaande Lettinga State in Britsum, ten noorden van Leeuwarden, als telg uit een geslacht van hoge Zweedse of Duitse (?) legerfunctionarissen. Zijn vader stond in betrekking tot het Friese stadhouderlijke hof. In 1657 trad ook Menno in militaire dienst en begon zijn carrière bij de infanterie. Tijdens zijn leven nam hij dienst in verschillende legers, waaronder dat van stadhouder Willem III. Hij was als kapitein betrokken bij de verdediging van Maastricht in 1673, waar hij voor het eerst werd geconfronteerd met de Franse vestingbouwer Vauban. In 1674 was Van Coehoorn gelegerd in Grave. In 1678 liet hij een state bouwen in Wijckel (Wikel), in het Friese Gaasterland, die de naam Meerenstein kreeg. Op deze plaats ligt nog altijd een park, dat bekendstaat als het Van Coehoornbosk. Daarna begon hij zijn talenten als ontwerper en bouwer van vestingwerken te ontplooien. Zijn eerste grote werk was de fortificatie van de stad Coevorden in 1680. Zijn methodes, geschikt voor het vlakke land, vielen echter niet bij iedereen in goede aarde. Van Coehoorn raakte in een lange pennenstrijd verwikkeld met kapitein-ingenieur Louis Paen, betrokken bij de verbetering van de vesting Naarden, over de theorie achter de vestingbouw. Deze strijd zou in de 17e eeuw beroemd worden als de Twist der Vijfhoecken. In 1682 verscheen Versterckinge des Vijfhoecks Met alle sijne Buyten-Wercken. In de twist met Louis Paen bleek Van Coehoorn het laatste woord te hebben, toen hij in 1685 zijn boek Nieuwe vestingbouw, Op een natte of lage Horisont uitbracht. In dit boek worden drie methodes van vestingbouw omschreven die speciaal zijn ontworpen voor het Nederlandse landschap en die de modernste manieren van oorlog voeren zouden kunnen weerstaan. De ster van Menno van Coehoorn begon pas echt te rijzen toen hij als generaal-majoor van de infanterie ;ten strijde trok in de Negenjarige Oorlog. Hier paste hij zijn kennis van de verdedigingskunst toe bij de belegeringen van Keizersweer en Bonn in 1689. Hij maakte vooral naam bij de verdediging van Namen in 1692 en Hoei ;in 1694. Bij het beleg van Namen gaf Van Coehoorn zich als laatste over. De belegeraar, de Franse koning Lodewijk XIV, liet hem aan zich voorstellen. De herovering van de Citadel van Namen in 1695 bezorgde hem nog meer naam, maar kostte ook onnodig veel mensenlevens. In 1696 slaagde hij er samen met Godard van Reede in het munitiemagazijn van Lodewijk XIV bij Givet te bombarderen. De laatste oorlog waarin de Republiek tijdens Van Coehoorns leven betrokken raakte, was de Spaanse Successieoorlog. Van Coehoorn gaf leiding aan de verdediging van Zeeuws-Vlaanderen, Venlo, Roermond en Luik in 1702. In 1703 was hij nog actief bij de verovering van Bonn.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Menno Gosses van Coehoorn?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Menno Gosses van Coehoorn

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen