Hij is getrouwd met Sara Johanna Hoevenaar.
Zij zijn getrouwd op 18 februari 1775 te Vlissingen, Netherlands, hij was toen 26 jaar oud.
Kind(eren):
Frans Naerebout
De geschiedenis van Vlissingen heeft, behalve Michiel de Ruyter, natuurlijk nog wel meer helden. Eén daarvan is Frans Naerebout. Hij werd in 1748 geboren in Veere in een arm gezin. Hij werkte als visser en loods op de Westerschelde.
Heldhaftige daad
Frans Naerebout werd beroemd toen op 23 juli 1779 het schip ‘de Woestduyn’ de Zeeuwse kust naderende. De Woestduyn werd bestuurd door een loods die nog niet zo lang aan het werk was. Tijdens een zware storm liet hij het schip op een zandbank lopen. Een reddingsschip van de VOC durfde door de storm niet uit te varen. Dat was voor de bemanning van de Woestduyn natuurlijk erg gevaarlijk. Zij konden zelf niet van boord. Er waren ook vrouwen en kinderen aan boord. Die waren heel bang om te vergaan. En dat terwijl ze bijna thuis waren!
Frans Naerebout is toen met gevaar voor eigen leven met zijn eigen schip toch uitgevaren om de bemanning te redden. Anders zouden ze vlak voor de kust verdrinken. Er was in die tijd nog geen reddingsmaatschappij zoals nu. Die werd pas veel later, in 1824 opgericht. Het redden van mensen op zee werd dus door heldhaftige zeelieden gedaan.
Samen met Frans’ broer Jacob en zes andere dappere Vlissingers werd het gestrande schip bereikt. Ze wisten samen de bijna alle opvarenden van het schip te halen. Omdat het water weer begon te stijgen, moest het schip van Naerebout weer terug naar Vlissingen. Er werden een aantal mensen aan boord gelaten. Het was natuurlijk heel spannend en gevaarlijk om bij storm mensen van boord te halen.
Frans Naerebout vond het heel erg dat hij niet iedereen van boord had kunnen halen. Hij wilde terugvaren om ook de anderen van boord te halen. Maar toen hij terug was in Vlissingen moest hij veel moeite doen om zijn makkers over te halen om de achtergebleven mensen ook te redden. ’s Middags werd er toch een tweede tocht gemaakt en konden ook zeventien overgebleven opvarenden gered werden. Als je bedenkt dat door de storm beide tochten wel 12 uur duurden, snap je wel hoe gevaarlijk het was. Met deze heldendaad was Frans Naerebout in één klap een bekende Vlissinger geworden.http://null/upload/b5477741-518e-4871-a39a-e88d2756ef73_1207663093663-Frans-Naerebout.jpg" alt="Frans Naerebout kijkt uit over zee" width="195" height="158" />Een superman op zee
Later redde Frans Naerebout nog meer schepen en mensen uit gevaarlijke situaties. Daarvoor moet je natuurlijk heel goed kunnen varen en graag mensen willen redden. Dat was precies waar Frans Naerebout goed in was. Daar werd hij later voor beloond en iedereen was heel trots op hem. Frans Naerebout is in Goes overleden. Zijn graf is te vinden in de Grote of Maria Magdalena Kerk in Goes. Op zijn grafsteen staat: "Hier rust de beroemde zeeman en edele mensenvriend".
Standbeeld in Vlissingen
Er staat in Vlissingen een standbeeld van deze zeeheld. Eerst stond het beeld in het Bellamypark. Die plek is eigenlijk onhandig, omdat het beeld elk jaar weg gehaald wordt voor festivals. Daarom is Frans nu verhuisd naar de boulevard De Ruyter in Vlissingen. Hij kijkt nu uit op de zee waar hij altijd zo graag op voer.
Deux bateaux portent son nom, pour la visualisation des infos, voyez les sites suivants :
- un remorqueur à vapeur construit en 1902 et qui a "sauté" sur une mine en 1918, voir: http://www.wrecksite.eu/wreck.aspx?773
- un bateau baliseur construit en 1989, voir : http://www.ouest-france.fr/2008/03/26/brest/Signalisation-maritime-reunion-internationale-a-Brest-53332115.html
Naerebout werd geboren in een arm vissersgezin en voer als visser en loods voor de Zeeuwse kust. Hij verwierf faam toen op 24 en 25 juli 1779 het fregatschip Woestduyn, komende van Batavia, de rede van Vlissingen naderde, onder leiding van een onervaren loods. Het schip liep op een zandbank. Toen een reddingsvaartuig van de VOC gezien de stormachtige weersomstandigheden weigerde uit te varen, voer Naerebout tezamen met zijn broer Jacob en zes andere dappere Vlissingers naar de Woestduyn. Met gevaar voor eigen leven wisten ze 71 van de over de honderd opvarenden van het schip te redden tot het opkomend tij hen noodzaakte terug te keren. De harde wind wakkerde aan tot een storm en Naerebout had grote moeite zijn makkers te bewegen tot een tweede tocht. Toch voer men in de namiddag weer uit en wist ook de overgebleven zestien opvarenden veilig aan wal te krijgen.
In 1781 kreeg Naerebout een aanstelling van het rijk om loodsdiensten te verrichten. In 1783 kwam hij in dienst van de "Oostindischen Maatschappij ter Kamer Zeeland". In 1788 wist hij het voor de kust van Westkapelle in moeilijkheden verkerende schip Zuiderburg te berijken ik bedoel bereiken, want anders is het fout, en naar Plymouth te loodsen. In 1795 bracht hij in een soortgelijk geval de Voorland buitengaats, maar moest tot Kaap de Goede Hoop meevaren. In 1804 was hij één van de loodsen die de vloot onder leiding van Carel Hendrik Ver Huell van Texel naar Boulogne wist te brengen.
Vanaf 1804 ging het slecht met Naerebout. De economie was ingestort en hij kreeg geen inkomen meer uit zijn reguliere werkzaamheden. Met ingang van 1 maart 1807 werd hij echter benoemd tot lichtwachter van een nieuwe vuurbaak in de Oost-Bevelandpolder, ten noorden van Goes. Later werd hij ook nog haven- en sasmeester van het Goese Sas bij Wilhelminadorp. Vanaf 1814 ging het weer minder goed met hem, en kreeg hij van diverse kanten financiële ondersteuning, onder andere van het Zeeuwsch Genootschap. Op 31 oktober 1816 werd hij benoemd tot Broeder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, hetgeen hem ook weer een toelage opleverde.
Naerebout werd op 3 september 1818 begraven in de Grote of Maria Magdalena Kerk in Goes. De begrafenis werd verzorgd door het Goese departement van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen en ging met veel eerbetoon gepaard.
In de Grote of Maria Magdalena Kerk in Goes herinneren twee stenen aan Naerebout. Aan de noordzijde van de preekkerk ligt het graf met de grafsteen, waarop de tekst "Hier rust Frans Naerebout" en het koperen plaatje van de doodskist waarop staat "Frans Naerebout, overleden den 29 augustus 1818, oud 70 jaren". Aan de zuidzijde van de preekkerk is later nog een gedenksteen opgericht door het Goese departement van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen.
Op 9 augustus 1919 werd op de hoek van Boulevard Bankert en de Coosje Buskenstraat in Vlissingen een zandstenen standbeeld voor hem onthuld, vervaardigd door A.G. van Lom. In november 1944 werd het bij oorlogshandelingen zwaar beschadigd. Op 5 juli 1952 werd op het Bellamypark in Vlissingen een nieuw standbeeld onthuld (afgebeeld), vervaardigd door Philip ten Klooster. Op de sokkel staat: "Frans Naerebout 1748-1818 / Moedig redder van schipbreukelingen / onverschrokken loods / Woestduyn 1779 / Zuiderburg 1788 / Voorland 1795". Omdat het beeld regelmatig moest wijken voor evenementen liet de gemeente het beeld verplaatsen naar een rustiger locatie. Nadat het op 3 mei 2007 voor de laatste keer werd opgetakeld om plaats te maken voor het Vlissingse Bevrijdingsfestival, werd het op 25 juni 2007 herplaatst op het bolwerk De Leugenaar aan Boulevard De Ruyter.
Op 29 augustus 2005 is aan het Goese Sas, vlakbij de plaats waar Naerebout jarenlang lichtwachter was, een nieuw monument onthuld. Het is een ronde steen waarin staat gegraveerd: "Dat immer hoog in eere houdt den onverschrokken Naerebout", een citaat uit het Zeeuws volkslied.
Frans Naerebout | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1775 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sara Johanna Hoevenaar |
Added by confirming a Smart Match
MyHeritage.com family tree Family site: van Duin Web Site Family tree: Gerard van Duin