Dinteloord en omliggende gemeenten » Petrus Jan Ploeg (1798-1878)

Persoonlijke gegevens Petrus Jan Ploeg 

• Hij is geboren op 7 oktober 1798 in Etten-Leur, Noord-Brabant, Nederland.
• Hij werd gedoopt op 7 oktober 1798.
• Beroep: farmer.
• Hij is overleden op 17 mei 1878 in Holland, Michigan, Verenigde Staten, hij was toen 79 jaar oud.

  18790611

• Een kind van Hendrik Georg Ploeg en Johanna Boon
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 21 juni 2021.

Gezin van Petrus Jan Ploeg

Hij is getrouwd met Maria Littooij.

17610621

Zij zijn getrouwd op 1 februari 1821 te Klundert, Noord-Brabant, Nederland, hij was toen 22 jaar oud.

Kind(eren):

1. Johanna Ploeg  1821-???? 
2. Hendrik Ploeg  1822-1906 
3. Maria Ploeg  1824-1906 
4. Sija Ploeg  1825-????
5. Huibertje Ploeg  1826-1833
6. Aafje Hendrika Ploeg  1828-???? 
7. Cornelis Johannis Ploeg  1830-1879 
8. Hendrika Ploeg  1831-????
9. Johannes Jacobus Ploeg  1833-????
10. Nicolaas Ploeg  1835-1837
11. Benjamin Hieronimus Ploeg  1836-????
12. Huibertje Ploeg  1837-1923
13. Antje Geertruij Ploeg  1839-????
14. Nicolaas Ploeg  1840-1840
15. Petrus Johannes Ploeg  1841-???? 
16. David Ploeg  1843-1844
17. David Ploeg  1845-1845

Notities over Petrus Jan Ploeg

https://digitalcommons.hope.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer=https://www.google.com/&httpsredir=1&article=1098&context=jaquarterly
Hij vertrok naar Amerika naar de plaats waar ds van Raalte zich had gevestigd.
Automatisch vertaald………
Volume 26 Nummer 3 Herfst 2016 Toen Keeper Herbert Taft in 1866 de eerste "gevangene" van de Poor Farm verwelkomde, kon hij zich de duizenden niet voorstellen die uit elke hoek van Ottawa County zouden volgen. In de nasleep van de Burgeroorlog en bij gebrek aan moderne ondersteuning zoals sociale zekerheid en medische zorg, bood de boerderij een veilige haven voor mensen die te oud, te jong, te ziek of te gebroken waren om zelfstandig te leven. Elk kwam met iets meer dan hun persoonlijke geschiedenis. Hun verhalen lijken toen van weinig waarde en zijn nu een schat voor degenen die levenslessen zouden leren uit de ervaring van een pauper en voor afstammelingen die hiaten in de familie genealogie willen opvullen. Na acht jaar van het bestuderen van deze ellendige individuen, ben ik tot de conclusie gekomen dat niemand zo anders is dan ik en dat het mijn familieverhaal had kunnen zijn... Misschien die van jou ook. Overweeg dit van de 6 november 1916, Grand Rapids Press: County Clerk Jacob Glerum heeft de gegevens opgezocht en ontdekt dat van de 52 gevangenen van de County Infirmary in 1915, 17 er waren vanwege alcoholisme en de balans om andere redenen. In 1916 waren er van de 62 er 23 voor alcoholisme. Het grootste aantal gepleegd voor een andere oorzaak was 16 in 1916 ... zwakdenkend. "Alcoholisme is veruit de grootste oorzaak van het pauperisme van Ottawa County", zegt mr. Glerum. Pieter Ploeg Man met Slangen in zijn Laarzen Pieter Ploeg was een van degenen die zijn glas te hoog ophief. Hij werd geboren in Etten in 1798. Zijn vader,Hendrik
was een schoenmaker die zijn zonen het vak leerde. Zijn moeder, Johanna Boon Ploeg, was vroedvrouw. Het meest invloedrijk in Pieters leven was echter zijn oudere broer Benjamin. In 1821 waren de broers in de Nederlands Hervormde Kerk in Klundert met zusters getrouwd. Pieter en zijn nieuwe bruid verhuisden naar zijn ouders in Etten, waar Vincent Van Gogh had gewoond nadat hij was ontslagen uit een Parijse galerie. Van Goghs schilderijen uit die periode geven ons inzicht in het leven van Pieter. Na verloop van tijd raakte Pieter, en vooral Benjamin, steeds meer ontgoocheld over de Nederlandse kerk en overheid. In 1846 werden de omstandigheden in Nederland vergeleken met die van onze pelgrimsvaders drie eeuwen eerder. Seceders from the state-sanctioned Reformed Ticket to the Poor Farm (vervolg op pagina 2) Door Marjorie Viveen "Kijk in mijn keel", zei een gevangene van het armenhuis tegen ds. DeYoung van Coopersville. "Zie je daar beneden iets?" "Nee," zei ds. DeYoung. "Ik zie niets." "Kijk nog eens," zei de man. "Daar ligt 160 hectare grond. Ik heb het allemaal opgedronken en daarom ben ik in het armenhuis." 8 De kerk werd vervolgd en zette het toneel voor massale emigratie. Net als talloze anderen hebben de broers zich aangesloten bij de christelijke afscheidingsbeweging. In 1855 zeilden ze naar Amerika, waar ze zich het jaar daarvoor bij familieleden voegden die zich hadden gevestigd in de kolonie van Albertus Van Raalte in Holland, Michigan. Pieter liet zijn vrouw en 17 kinderen achter om voor zichzelf te zorgen in het economisch depressieve Etten. Als hij ooit van plan was om hun emigratie te helpen, gebeurde het niet. Op 57-jarige leeftijd stond Pieter op het punt een nieuw leven te lanceren. Hoewel zijn broer Benjamin zich onherroepelijk verwikkeld raakte in de politiek van pillar church, is er geen bewijs dat Pieter hetzelfde deed. Bij de volkstelling van 1860 werkte de 61-jarige als schoenmaker in de winkel van zijn broer in het centrum van Holland. Pieter ging op dat moment aan boord bij de familie August Jansen. Precies toen Pieter zijn neerwaartse spiraal begon is onbekend, maar dat hij een "Goddeloze dronkaard" was, werd algemeen waargenomen. Zoals Van Gogh
zelf leed Pieter Ploeg aan "slangen in zijn laarzen", en voelde misschien de eenzaamheid die Van Gogh had geuit toen hij zei: "Er kan een groot vuur in ons hart zijn, maar niemand komt zich er ooit op warmen, en de voorbijgangers zien slechts een rookpiek." Pieters situatie verslechterde verder toen Nederland in 1871 tot de grond toe afbrandde, waardoor hij en 300 anderen dakloos werden. Een verbijsterde Gerrit Van Schelven had moeite om de woorden te vinden: "Niemand, tenzij hij een ooggetuige van zo'n scène is geweest, kan zich de terreur of de afschuwelijkheid ervan voorstellen. We zullen niet proberen het te beschrijven. Het gehele door de brand bedekte gebied werd gemaaid als reaper; er was geen hekpaal of stoepplank en nauwelijks de stomp van een schaduwboom over om de oude lijnen aan te duiden." Tussen 1871 en 1878 zou Pieter drie keer worden toegelaten en ontslagen uit de Arme Boerderij, waarbij hij zijn enthousiasme voor ethanol uitslaafde. Zijn laatste ontslag zou in een doodskist zijn. We kunnen ons alleen maar de duisternis voorstellen die de laatste gedachten van de oude man doordronmde. Was er schuld in het verlaten van zijn familie, hopeloosheid bij het verliezen van zijn huis en baan aan het vuur, en onverzadigbaar verdriet na de dood van zijn Benjamin in 1874? Waar anderen zich misschien tot God hadden gewend voor troost, zocht Pieter troost in een fles. Arme Boerenbewaarder Maxfield heeft pieters naam voor de laatste keer na zijn dood in het oude grootboek ingevoerd: Overleden 17 mei 1878 Overleden aan de gevolgen van hard drinken. Hij beweert zich te hebben bekeerd en vrede met God te hebben gesloten. Zijn leeftijd onbekend mogelijk ongeveer 79 jaar. Kwam uit Holland A. Maxfield, Keep The June 1, 1878, editie van het Holland City News droeg Pieter's overlijdensbericht. Er stond: Oud Mr. Pieter Ploeg, overleden in de County Poor Boerderij op de 17e inst. op de rijpe leeftijd van 78 jaar. Hij werd de laatste drie maanden opgesloten in zijn bed, en een van de directeuren van de armen vertelde ons dat de oude man zich eindelijk verzoende met zijn lot, zeer onderdanig en berouwvol was en voortdurend de Heilige Schrift zag lezen en bestuderen, en de directeur sprak de hoop uit dat zijn einde alles was wat gewenst kon worden. In een ironische wending werd een groot deel van het onderzoek naar Ploegs profiel verzorgd door Pieters achter-achterkleinzoon Gerrit Scheeres...... dominee Gerrit Scheeres, gepensioneerd directeur We blijven gezegend met gewillige en getalenteerde schrijvers voor de artikelen die hier in het Gezamenlijk Archief Driemaandelijks verschijnen. Dit nummer bevat er een van Grand Haven-inwoner, historicus en energieke organisator van alles wat met geschiedenis te maken heeft, Marjorie Viveen. Vers van haar uitstekende inspanningen bij het organiseren van de Poor Farm sesquicentennial in Eastmanville vorige maand, overtuigden we haar om een artikel te schrijven op basis van haar presentatie aan het Holland Area Historical Society, ook in oktober. Marjie's energie is ook opgemerkt door documentairemaker Joshua Pardon van Ferris State University en zijn team. Met de hulp van Viveen hopen ze een documentaire over de geschiedenis van de Poor Farm klaar te hebben voor komende zomer. We laten je weten waar en wanneer je het kunt zien. Het tweede artikel is geschreven door student-assistent Laurel Post en geeft je een korte blik op het impactvolle leven van Bernard, Bernice en Margaret Rottschaefer, zendelingen naar India. Ticket to the Poor Farm (vervolg van pagina 1) Geoffrey D. Reynolds 2 Van Goghs schets van Etten, ca. 1881 8 predikant in de christelijke Gereformeerde Kerk. Sheeres en zijn vrouw Janet dragen regelmatig bij aan Origins, het historische tijdschrift van de archieven van het Calvin College, waar het verhaal van de familie Ploeg in detail werd verteld. Het onderzoek naar zijn betgrootvader moet bitterzoet zijn geweest voor dominee Sheeres. Maar uiteindelijk zocht Pieter wel verlossing. En terwijl Pieter Ploeg schrijnend gered zou worden door zijn God, zou alcoholist John Van Geen letterlijk "gered worden door een biertje". John Van Geen Man Saved by a Beer Like Pieter Ploeg, het verhaal van John Van Geen letterlijk "gered worden door een biertje". John Van Geen Man Saved by a Beer Like Pieter Ploeg, het verhaal van John Van Geen begint in Nederland op het moment dat onaangetaste Nederlandse afscheiders massaal het vaderland verlieten. Een van die ontevredenheid was John's vader, Peter. In 1847 werd het leven van Peter Van Geen veranderd op een manier die hij niet kon beheersen of tolereren. Aardappel- en roggegewassen hadden dat jaar gefaald, wat de toenemende economische ontberingen in Zuid-Holland, de provincie van zijn geboorte, nog verergerde. Financieel en steeds meer geestelijk gedesillusioneerd sloot Peter, een diep geëngageerd calvinist, zich aan bij de afscheidingsbeweging toen de linkse manoeuvreerde om de Nederlands Hervormde Kerk te liberaliseren. Om demonstranten als Peter weer in het garreuaat te brengen, verspreidde de regering afscheidingsbijeenkomsten, factureerde soldaten in separatistenwoningen en legde boetes op aan bewegingsleiders. Peters verontwaardiging werd alleen geëvenaard door zijn verlammende verdriet bij de plotselinge dood van zijn geliefde vrouw, de moeder van de negenjarige John Van Geen. Dat was de laatste druppel. Hij boekte passage op het koopvaardijschip Helene Catherine, en 50 dagen later op 5 juni 1848, ontscheepte hij in New York City. Met de jonge John op sleeptouw maakte het tweetal de zware reis naar de kolonie van Albertus Van Raalte. De Van Geens vestigden zich. In 1860 was Peter een gevestigde molenarbeider die het vak van smid leerde. Hij bood een bescheiden huis en werd gerespecteerd in de pioniersgemeenschap.....zijn zoon, John, niet zozeer. Nu, op 20-jarige leeftijd, woonde John Van Geen bij zijn vader en werkte hij vreemde banen, nooit echt geworteld. Johns leven, schijnbaar nergens heen, ging van kwaad tot erger toen Op 9 oktober 1871 Holland brandde. Holland, zoals ze het kenden, hield op te bestaan. Net als Pieter Ploeg was John wanhopig. Terugkaatsend, kan er een sprankje hoop op geluk en grotere stabiliteit zijn geweest, toen een jaar later, op 20 december 1872, John trouwde met "Ann." Elke rust die in hun relatie werd gezocht, was echter van korte duur. John rouwde om de dood van zijn vader in 1873. Toen, in 1878, vroeg Ann een echtscheiding aan, omdat John "drie jaar of langer een gewone dronkaard" was geweest. Ze distantieerde zich van hem en verliet de staat, terwijl John zijn terugval voortzet. Op de zwoele avond van 15 oktober 1880 was John Van Geen alleen te vinden in Grand Haven. Bij het Goodrich dok kocht hij een ticket voor een overnachting naar Chicago. Met tijd over voor het vertrek van 22.30 uur.m, wandelde John washington avenue op en vestigde zich in een van de vele watergaten. Zoals zijn gewoonte was, leidde het ene bier onvermijdelijk naar het andere. De tijd tikte weg. Toen de aangeschoten reiziger eindelijk terugkeerde naar de kade, de zijwielstoomboot Alpena had het kanaal ontruimd. John zag haar vorm verdwijnen in de donkere nacht, en verdronk zijn frustratie in nog een paar pinten. Aan boord van de Alpena was er alle verwachting van een routineoversteek. Niemand had haar ondergang of hun eigen ondergang kunnen voorspellen. Halverwege Lake Michigan was de clemente dag verslechterd tot de meest hevige storm in de geschiedenis van de Grote Meren. Temperaturen daalden onder nul en stormkracht winden bereiken 125 mph gescheurd op Alpena's stapel en wiel. Terwijl de storm zijn volledige woede uitvond, probeerde kapitein Napier wanhopig zijn schip uit zijn wurggreep te worstelen. Hij slingerde het roer in een laatste slootinspanning om tot stand te komen en werd zijgedoken door bergachtige golven. De Alpena ging verloren in wat bekend kwam te staan als "The Big Blow". Terwijl 102 mensen die gruwelijke avond hun Maker ontmoetten, was John Van Geen er niet bij. Hij zou voor altijd het onderwerp zijn van de lokale legende als de 'man gered door een biertje'. Misschien werd die nacht, zelfs toen Van Geen het uit sliep, een andere Grand Haven-man overgeplaatst naar poëzie. Hier is een fragment uit zijn "Wrak van de Alpena:" 3 8 4 overlijdensbericht, zoals ook wij hem hier herinneren. zich herinneren... Omdat we dat kunnen.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Petrus Jan Ploeg?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Petrus Jan Ploeg

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen