Familienstammbaum Van der Kerff » Karel Martel (Strijdhamer) van de Franken (689-741)

Persönliche Daten Karel Martel (Strijdhamer) van de Franken 

• Er wurde geboren im Jahr 689.
• Er ist verstorben am 22. Oktober 741 in Quierzy-sur-Oise, er war 52 Jahre alt.
• Ein Kind von Pippijn ll van Herstal und Chalpaida (Aupais)
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 6. November 2007.

Familie von Karel Martel (Strijdhamer) van de Franken

(1) Er hat eine Beziehung mit Chrotrud (Rothrude) van Troyes.

Kind(er):

1. Pepijn lll de Korte  714-768 

(2) Er hat eine Beziehung mit Swanshilde.

Notizen bei Karel Martel (Strijdhamer) van de Franken

Na de dood van Pippijn II neemt Plectrude Karel en Childebrand, de zoons van Chalpaida, gevangen. Neustrië komt in opstand en verslaat het leger van Austrasië. Plectrude verschanst zich met de schatkist in Keulen, waarmee ze uiteindelijk de verdere oorlog afkoopt. Karel ontsnapt, valt het Neustrische leger aan en wordt verslagen. In de jaren daarna krijgt de overhand maar Neustrië sluit een bondgenootschap met de Friezen. In 716 kan Karel met moeite een aanval op Keulen afslaan. Uiteindelijk wint hij op 28 mei 717 te Vinchy (bij Kamrijk) de beslissende slag. Plectrude verdwijnt in een klooster. Karel is dan de onbetwiste hofmeier van Chilperic II. In 718 onderwerpt hij de Saksen. Na de dood van koning Radboud in 719 rekent Karel af met de Friezen: West- en het midden Friesland worden definitief bij het Frankische rijk gevoegd, Oost-Friesland blijft nog een eeuw onafhankelijk. Ook maakt hij een einde aan de zelfstandigheid van de Alemanen (725) maar hun hertogen (Luitfrid en Alberich) behouden wel hun positie; hun nakomelingen in mannelijke lijn regeren tot na het jaar 1100 over hertogdommen in deze regio. In datzelfde jaar onderdrukt Karel een opstand in Neustrië, die werd gesteund door hertog Otto van Aquitanië. In 726 schenkt Karel de villa Elst in de Betuwe aan het bisdom Utrecht.
Op 23 06 721 sticht Bertrada, de weduwe van Martin , de abdij van Prüm. Zij schenkt de abdij uitgestrekte bezittingen uit haar familiebezit. De akte wordt mede ondertekend door haar zoon Heribert I (Charibert) van Laon. Heribert I moet heel nauw met Karel verbonden zijn geweest: twee van zijn dochters trouwen met twee zoons van Karel.

In 710 woedt een interne oorlog in het koninkrijk van de Westgothen. Als de oorlog is beslecht trekt de nieuwe koning naar het noorden om een opstand van de Basken te onderdrukken. De verliezers maken van de gelegenheid gebruik om Moorse hulptroepen in Spanje te laten landen, in de hoop om zo de kansen te doen keren. De Moren maken gebruik van deze buitenkans, verslaan de Westgothen bij Jerez (711) en veroveren in 714 de hoofdstad Toledo, rond 720 hebben ze vrijwel het gehele Iberische schiereiland in handen. Alleen in het uiterste noorden weet een Westgothische hertog nog een zelfstandig, christelijk Asturië de verdedigen.

Na enige tijd trekken de Saracenen over de Pyreneeën. Eerst weet hertog Otto van Aquitanië ze nog te verslaan bij Toulouse. Als de Saracenen daarna tot aan Tours dreigen op te trekken roept hij de hulp in van Karel. Die wacht in 732 de Saracenen op tussen Tours en Poitiers. De Franken hebben een defensieve positie en gedurende zes dagen zijn er kleine schermutselingen. Het is heel koud weer, wat in het nadeel is van de Saracenen die hier niet goed op zijn gekleed. De dag van de veldslag kenmerkt zich door cavalerie charges van de Saracenen die stuklopen op de Frankische verdediging. Dan verspreidt zich het gerucht onder de Saracenen dat de Franken hun kamp (en hun buit) bedreigen. In de verwarring die volgt nemen de Franken het initiatief en doden de aanvoerder van de Saracenen. In de nacht trekken de Saracenen weg, terug naar Spanje. Na deze slag verdrijft Karel de Saracenen ook uit het Rhône dal en verslaat ze in een veldslag bij Narbonne.
In 734 onderdrukt Karel een opstand van de Friezen onder leiding van Bubo. In 735 overlijdt Otto van Aquitanië. Karel dwingt zijn zoon om zich aan hem te onderwerpen.

In de periode 736-738 verovert Karel Bourgondië en de Provence. Hij geeft zijn broer Childebrand de leiding over deze gebieden. In 737 overlijdt koning Theoderik IV en Karel besluit om de post vacant te laten.

Opkomst van de middeleeuwse adel

Karel heeft de manier waarop de Franken oorlog voeren ingrijpend veranderd. Hij maakte de zwaarbewapende cavalerie zijn belangrijkste wapen. Om de soldaten in staat te stellen om voor de nodige paarden en uitrusting te zorgen gaf hij ze land. Hiermee was de kiem gelegd voor het feodale systeem. Dat land was voor een groot deel met dit doel in beslag genomen uit kerkelijk bezit. De relatie met de kerk kwam hiermee ernstig onder druk te staan. Dit werd nog erger toen Karel meerdere malen weigerde om de paus te hulp te komen toen Rome door de Longobarden werd bedreigd. Na het overlijden van Karel (741), werd tussen de kerk en de Frankische staat een overeenkomst bereikt. Het land zou niet worden teruggegeven maar als compensatie kreeg de kerk het recht om tienden te heffen.

De belangrijkste adellijke titels bestonden in deze tijd al:
- graaf (comes): de bestuurder van een district, direct aangesteld door de koning. Deze functie was op zich niet erfelijk maar omdat in de regel een lokale leider of grootgrondbezitter in deze functie werd benoemd, ging de functie in de praktijk al wel vaak over van vader op zoon. Deze titel krijgt al snel een aantal varianten: markgraaf (markies), burggraaf, paltsgraaf, enz.
- hertog (dux): oorspronkelijk de legeraanvoerder van een volk. Zo noemt ook Karel zich "dux francorum". De Friese koning Radboud wordt door de Franken ook consequent een "dux" genoemd. De grote eenheden binnen het Frankische rijk (Bourgondië, Allemanië, Aquitanië, Beieren, enz.) hebben ieder een eigen "dux": die zowel de regionale militaire commandant als de aanvoerder van de lokale troepen is, als die op bevel van de koning in de oorlog gaan. In de stamhertogdommen is de titel erfelijk. In de kernlanden van het Frankische rijk is dat strikt genomen niet het geval maar omdat de functie alleen door naaste verwanten van de hofmeier (later koning) wordt vervuld komt opvolging van vader op zoon vaak voor.
Koning (rex): dit is nog geen unieke functie. Het komt vaak voor dat de functie door broers wordt gedeeld. Ook treden zoons vaak op als regio-koning namens hun vader. De koning organiseert en controleert het adellijke systeem, is verantwoordelijk voor wetgeving en de grote beslissingen in het buitenlandse beleid. De titel van koning is wel erfelijk, volgens de gebruiken van de Franken (en b.v. ook bij de Westgothen) wordt een koninkrijk gelijk onder de zoons verdeeld - een gegarandeerd recept voor verdeeldheid en burgeroorlog.

Zeitbalken Karel Martel (Strijdhamer) van de Franken

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder