Familienstammbaum Van der Kerff » Karel 'De Grote' "De Grote" Charlemagne van de Franken (742-814)

Persönliche Daten Karel 'De Grote' "De Grote" Charlemagne van de Franken 

• Spitzname ist De Grote.
• Er wurde geboren am 2. April 742 in Ingelheim (bij Mainz).
• Titel: Koning
• (Titel) in Keizer.
• Er ist verstorben am 28. Januar 814 in Aken, er war 71 Jahre alt.
• Er wurde beerdigt im Jahr 814 in Aken (Dom).
• Ein Kind von Pepijn lll de Korte und Berthe van Laon
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 29. Juli 2008.

Familie von Karel 'De Grote' "De Grote" Charlemagne van de Franken

(1) Er hat eine Beziehung mit Himiltrudis Chimiltrudis of Amatrau.

Kind(er):

1. Pepijn  ± 769-± 811

(2) Er hat eine Beziehung mit Naam onbekend.

(3) Er ist verheiratet mit Hildegard gravin van Vinzgouw.

Na het overlijden van zijn broer (771) negeerde Karel de aanspraken van zijn neefjes en werd koning over het hele Frankische rijk. Zijn neefjes vluchtten naar de Longobarden. Karel scheidt (771) van zijn eerste vrouw, een Longobardische prinses. Hiermee werd de basis gelegd voor de
vijandschap tussen Karel en zin schoonvader Desiderius, de koning van de Longobarden. Karel trouwt (771, hij is dan 23) met Hildegard, een 13-jarig meisje uit de hoge Alemaans-Beierse adel. Dit is ongetwijfeld een politiek huwelijk. Hiermee wordt de verbondenheid van Karel met zijn
nieuwe adellijke onderdanen bevestigd, mogelijk hebben zij hem ook geholpen om de plaats van Carloman in te nemen. Hildegard komt uit de Vinzgouw, een groot dal in de Italiaanse Alpen waar o.a. Merano in ligt. Haar broers worden graaf van Orléans.

In 772 voert Karel een strafexpeditie tegen de Saksen uit, het begin van een conflict dat meer dan 30 jaar zal duren. Ondertussen bezetten de Longobarden de, aan de Franken verbonden, Kerkelijke Staat. Paus Adrianus I vraagt Karel om hulp. In 773 valt Karel het koninkrijk van de Longobarden binnen, Hildegard vergezelt hem op zijn veldtocht. In 774 veroveren de Franken Pavia, de hoofdstad van de Longobarden, Desiderius wordt gevangen genomen. Hiermee is het verzet van de Longobarden gebroken, Karel noemt zich nu ook koning van de Longobarden. Het koninkrijk van de Longobarden en hun hertogdommen in midden Italië worden door de Franken geannexeerd. De Kerkelijke Staat wordt hersteld en uitgebreid met Corsica. Tijdens het paasfeest van 774 houdt Karel een triomfantelijke intocht in Rome. Ondertussen wordt Hessen door de Saksen geplunderd waarbij ze het vooral op de kerken hebben voorzien. In 775 trekt het Frankische leger het land van de Saksen in en komt tot aan de Weser. Dit gaat gepaard met zoveel geweld en vernietiging dat de Saksen zich overgeven. De leider van de Saksen, Widukind, vlucht in 777 naar Denemarken. Vermoedelijk naar zijn zwager Harold Eysteins, de koning van Haithabu (Hadeby).

Karel houdt in Paderborn, in Saksen, een vergadering van de rijksgroten. Hij stelt de abt van Fulda aan om het bestuur van Saksen te organiseren. Sulaiman, de Saraceense bestuurder van Barcelona, komt naar Paderborn en vraagt Karel om hulp in zijn conflicten met andere
Saraceense vorsten. Karel geeft hier graag gehoor aan en trekt in 778 naar Spanje. Hij bevecht de Saracenen bij Pamplona. Op de terugweg in de Pyreneeën wordt zijn achterhoede aangevallen door de Saracenen, wat wordt beschreven in het Roelantslied.

Ondertussen keert Widukind terug en komen de Saksen weer in opstand. Er is nu een belangrijk verschil met 775: de Saksische adel heeft geprofiteerd van de Frankische bezetting. Volgens het Frankische model hebben zij een belangrijke rol in het lokale bestuur en de boeren zijn afhankelijk van de adel geworden. De opstand is er dus vooral een van Widukind samen met de boeren. De Franken proberen op brute wijze de opstand te onderdrukken. Zo zouden in 782 bij Verden ongeveer 4500 gevangen genomen Saksische boerensoldaten koelbloedig zijn vermoord. Karel breekt de opstand door het uitvaardigen van strenge wetten die iedere vorm van verzet tegen de kerstening of de kerk met de dood bestraffen (Capitulatio de partibus Saxoniae, 785), voorbeelden van misdrijven waarop de doodstraf stond:
- inbraak in, diefstal uit of in brand steken van een kerk
- het niet in acht nemen van de vastentijd door het nuttigen van vlees
- het niet gedoopt zijn en het weigeren van de doop
- het cremeren van een stoffelijk overschot naar heidens gebruik
Widukind laat zich op de Kerstdag van datzelfde jaar dopen. Karel treedt op als zijn peetvader. Volgens de legende reed Widukind voor zijn doop op een zwart paard en na zijn doop op een wit paard. Het witte paard is sindsdien het embleem van de Saksen - denk aan de wapens van Noord-Rijnland-Westfalen, Nedersaksen en Twente. Met Saksen worden ook de laatste onafhankelijke Friese gebieden geannexeerd.

In 781 sticht Karel het deelkoninkrijk Aquitanië met als doel om zo de grens met de Saracenen te beveiligen. In 783 maken de Franken gebruik van lokale twisten onder de Saracenen en veroveren Gerona en Urgel. Karels 3-jarige zoon Lodewijk wordt de koning. De werkelijke uitvoerende taak ligt vermoedelijk in de handen van Theoderik II, hertog van Bourgondië en graaf van Autun en Toulouse, getrouwd met een tante van Karel. Die wordt in 788 opgevolgd door zijn zoon St. Willem (Graaf van Toulouse, Rouergue, Quercy, Albi, Rodez vanaf 788, hertog van Septimanië, Aquitanië vanaf 795, markgraaf van de Spaanse mark vanaf 789, graaf van Barcelona, Gerona vanaf 801). Hij legt in 806 zijn functies neer en treedt in een klooster, daarna sticht hij nog een abdij in Gellonne. De hoofdpersoon van de "Geste de Guillaume d'Orange" is op zijn persoon gebaseerd. Afgezien van de veldslag bij de rivier de Orbieu die hij in 793, weliswaar heldhaftig, verloor en zijn latere intrede in het klooster, zijn alle voorvallen in dit lied echter niet op zijn persoon gebaseerd of zelfs geheel verzonnen. Maar de levendige beschrijving van de grote aanpassingsproblemen van de opvliegende soldaat in het klooster zouden wel eens heel dicht bij de waarheid kunnen zijn.

In 782 neemt Karel Alcuinus (Ealhwine) van York in dienst als leraar en adviseur, hij was een van de grote intellectuelen van zijn tijd. Alcuinus diende Karel tot zijn dood in 804 en speelde een belangrijke rol in de versterking van de kerk, de staat en de wetenschap. Ook beheerde hij een aantal abdijen waaronder de belangrijke abdij van St. Maarten (de nationale heilige van de Franken) in Tours. De stabiliteit die Karel in het Frankische rijk weet te creëren en de toenemende contacten met Italië, de Saracenen, het Byzantijnse rijk en zelfs met het kalifaat van Bagdad, leidden tot een culturele opleving. Karel stimuleert het onderwijs, verbetert wetgeving en de administratie van het rijk, en bouwt een aantal kerken en paleizen. In 783 overlijdt Hildegard, na 12 jaar huwelijk, te Thionville waar een van de keizerlijke paltsen is gevestigd. Zij is dan 25 jaar oud. Ze wordt begraven in abdij van St. Arnulf te Metz.

Karel concentreert zich op het hertogdom Beieren. Hertog Tassilo III heeft in 757 een eed van trouw aan Pippijn gezworen maar voert een onafhankelijke politiek. Karel eist dat deze eed wordt hernieuwd. Tassilo begint een langdurige diplomatieke discussie en weet zo het hernieuwen van de eed paar jaar uit te stellen. Uiteindelijk weigert Tassilo in 787 om naar Worms te reizen om de eed af te leggen. Karel valt Beieren binnen en dwingt Tassilo op 3 oktober 787 om de eed af te leggen te Lechfeld, bij Augsburg. In 788 wordt een samenzwering van Tassilo met de Avaren ontdekt, om een opstand te beginnen. Tassilo wordt afgezet, ter dood veroordeeld maar treedt uiteindelijk in een klooster (hij zal in 794 definitief afstand doen van zijn aanspraken op Beieren). Karel vestigt zich in Regensburg om het bestuur van Beieren te organiseren. Hij stelt zijn schoonvader Gerold aan als prefect.

In 781 wordt het deelkoninkrijk Italiëgevormd. Karels 8-jarige zoon Carloman wordt de koning van Italië onder de naam Pippijn. Pavia wordt de hoofdstad. In 787 raken het Frankische rijk en het Byzantijnse rijk in oorlog. Inzet zijn de (voormalige) Byzantijnse gebieden in Italië, Venetië en de Dalmatische kust. Een daadwerkelijke staat van oorlog zal bestaan tot 810, vrede wordt gesloten in 815. Karel legt zich erbij neer dat het niet lukt om Bretagne te onderwerpen (789). Hij stelt de Bretonse mark in en geeft het bestuur daarvan aan zijn oudste zoon Karel.

Met hulp van Friezen, Saksen, Sorben en Obrodieten valt Karel de Wilten aan (789). Zijn leger rukt op tot de Oostzee. De Wilten hebben geen keus dan zich te onderwerpen. Karel heeft ook nog een rekening te vereffenen met de Avaren. In 791 neemt hij hun versterkingen bij Wenen in maar een epidemie onder zijn manschappen verhindert verdere successen. Als onderdeel van deze campagne wordt ook de Byzantijnse provincie Istrië door de Franken veroverd. Om makkelijker troepen en voorraden naar het oorlogsgebied te kunnen brengen laat Karel een kanaal aanleggen om de Regnitz (een zijrivier van de Main) en de Altmühl (een zijrivier van de Donau) met elkaar te verbinden. De rivieren liggen maar 2 km van elkaar verwijderd en de waterscheiding is maar 30 m hoger dan de rivieren. Op deze plaats werden dan ook vanouds schepen tussen de beide rivieren versleept. Er worden grote aantallen arbeiders ingezet en Karel is zelf vaak persoonlijk bij het project aanwezig. Toch wordt het werk eind 793 gestaakt. De geologische omstandigheden maken het praktisch onmogelijk om een stabiel profiel uit te graven: grote hoeveelheden materiaal uit de zachte lagen in de ondergrond vloeien onder druk van de bovenliggende lagen steeds weer in het kanaal. Ook als dat probleem was opgelost was er nog een ander probleem geweest: het kanaal had niet kunnen functioneren zonder sluizen. Het is onbekend of de Frankische ingenieurs zich daar zelfs maar van bewust waren, laat staan of en hoe ze het hadden willen oplossen.

In 792/793 komen de Saksen weer in opstand. Aanleiding is het gedrag van de geestelijkheid die de belastingheffing belangrijker vindt dan de religieuze taken. Karel wordt hierdoor gedwongen om de oorlog tegen de Avaren aan Pippijn over te laten. De Franken hanteren bruut geweld om de Sakische opstand te onderdrukken wat in 797 uiteindelijk lukt. Karel besluit op advies van Alcuinus om de strenge religieuze wetten in te trekken, voor de meeste vergrijpen wordt de doodstraf afgeschaft en vervangen door een boete (Capitulare Saxonum). De Saksen die ten oosten van de Elbe (buiten de Frankische staat) leven worden in 798 aangevallen door de Obrodieten (bondgenoten van de Franken) en verslagen in de slag bij Swentanafeld. De Saksen worden vervolgens door de Franken uit het gebied verdreven, een proces dat in 804 zal worden voltooid. De onderwerping en de kerstening van de Saksen is een van de zwarte bladzijden uit de geschiedenis van de Franken. In een periode van meer dan 25 jaar is een volk systematisch geterroriseerd en daarbij zijn vele tienduizenden doden gevallen. Tegenwoordig heet dat genocide.

In 793 valt de emir van Cordoba de Frankische gebieden ten zuiden van de Pyreneeën en Septimanië aan. In deze campagne vindt de veldslag bij de rivier de Orbieu plaats waar St. Willem van Gellonne de Franken aanvoerde. In 795 wordt de Spaanse mark ingesteld. In 801 veroveren de Franken Barcelona, Pamplona en Navarra. Het hertogdom Benevento in Italië maakt gebruik van de aanval in Spanje om in opstand te
komen. Pippijn weet de opstand te onderdrukken. Rond deze tijd wordt Landbert van Nantes benoemd tot hertog van Spoleto.

Met de steun van hertog Eric van Friuli en de Kroaten onder Vojnomir, dringt Pippijn in 795 en 796 diep door in het rijk van de Avaren en verovert hun hoofdstad. Hij keert terug met een ongekend grote buit in goud en zilver. De Avaren onderwerpen zich en sturen in 797 afgezanten naar Karel in Saksen. De onderwerping en kerstening van de Avaren wordt volgens het beproefde, brute Saksische recept ter hand genomen. In 799 breekt dan ook de onvermijdelijke opstand uit waarbij Eric van Friuli en Gerold, de prefect van Beieren, om het leven komen.

Paus Leo III is zeer omstreden en wordt beschuldigd van een zondige levenswandel. In 799 krijgt hij te maken met fel verzet uit de curie en wordt hij in Rome gemolesteerd; hij vlucht naar Karel in Paderborn. In 800 stuurt Karel hem onder bescherming terug naar Rome. Karel verhindert de synode die het vermeende wangedrag van Leo zou onderzoeken, wel dwingt hij Leo om een "reinigingseed" af te leggen. Als tegenprestatie wordt Karel op eerste Kerstdag van dat jaar te Rome tot keizer gekroond, dit tot grote ergernis van de keizer in Constantinopel.

Karel onderkent de dreiging van de Vikingen en geeft in 801 opdracht tot een aantal defensieve maatregelen, zoals de bouw van een vloot in het Kanaal. Invallen van de Vikingen in de volgende jaren bewijzen dat dit nog een onvoldoende bescherming biedt en dat er veel te veel tijd nodig is om te reageren. Tegen de tijd dat de Frankische legers of vloten ter plekke zijn, zijn de Vikingen al lang weer verdwenen. Daarom besluit Karel in 810 dat op alle bevaarbare rivieren vloten moeten worden gestationeerd. In 811 inspecteert hij de voortgang in Gent en Boulogne. Ook in de Middellandse Zee worden de Franken actief op zee. In 806 stuurt Karel een vloot uit om een einde te maken aan de Moorse aanvallen op Corsica. Ook bestrijden ze de Moorse piraten bij de Balearen.

In 805 sluit de Byzantijnse stad Venetië zich aan bij de Franken. Dit is aanleiding tot hervatting van de vijandelijkheden. In 806 herovert een Byzantijnse vloot de Dalmatische kust en in 807 Venetië. Een Byzantijnse aanval op de Frankische stad Comacchio mislukt in 809 en in 810 herovert Pippijn Venetië, na een beleg van een half jaar. In 812 wordt een vrede onderhandeld. Istrië en Kroatië blijven definitief Frankisch, de Dalmatische kust blijft verder Byzantijns en Venetië wordt teruggegeven aan het Byzantijnse rijk. Bij deze onderhandelingen erkent de Byzantijnse ambassadeur in Aken de keizerstitel van Karel. Na het overlijden van zijn broers Pippijn in 810 en Karel in 811, is Lodewijk de enig overgebleven wettige zoon van Karel. De deling van het rijk die Karel in 806 had opgesteld is hiermee niet meer an de orde. In 813 wordt Lodewijk gekroond tot mederegent. Tegelijk wordt Bernard, de onwettige zoon van Pippijn die is opgevoed in het klooster van Fulda, aangesteld als koning van Italië. In 814 overlijdt Karel aan een longontsteking en volgt Lodewijk hem op, als enige heerser over het Frankische rijk. Zijn zoon Lotharius wordt koning van Beieren.

Sie haben geheiratet im Jahr 771 in Aken, er war 28 Jahre alt.

Kind(er):

1. Lodewijk I ' de Vrome  ± 778-840 
2. Karel  772-811
3. Pepijn  773-810
4. Adelheid  774-774
5. Hildegard  774-783
6. Rotrud  775-810
7. Lotharius  778-780
8. Bertha  779-828
9. Gisela  

(4) Er hat eine Beziehung mit Fastrada.

Kind(er):

1. Theodarada  
2. Hiltrud  

(5) Er hat eine Beziehung mit Liutgard.

(6) Er hat eine Beziehung mit Madelgarda.

Kind(er):

1. Rothild  

(7) Er hat eine Beziehung mit Gersvind.

Kind(er):

1. Adaltrud  

(8) Er hat eine Beziehung mit Regina.

Kind(er):

1. Drogo  
2. Hugo  ????-844

(9) Er hat eine Beziehung mit Adallinda.

Kind(er):

1. Theoderik  

(10) Er hat eine Beziehung mit Vrouw met bijzit?.

Kind(er):

1. Rothaid  

Notizen bei Karel 'De Grote' "De Grote" Charlemagne van de Franken

Tegelijk met zijn vader en zijn broer Karloman door paus Stephanus II gezalfd tot koning em patricius Romanorum te Saint-Denis op 28 juli 754; volgt zijn vader op in het noordelijke gedeelte van het Frankische Rijk op 24 september 768; voor dit landsdeel verheven en gezalfd tot koning der Franken te Noyon op 9 october 768; alleenheerser na de dood van zijn broer Karloman op 4 december 771; opnieuw gwzalfd als koning van alle Franken te Corbeny. Na de inname van Pavia in juni 774 tevens koning der Longobarden en voert hierna de titel van patricius Romanorum. Door paus Leo III gekroond tot keizer, het Romeinse Rijk besturende, te Rome op 25 december 800. Dit westerse keizersschap werd in 812 ook door Byzantium erkend.

Na Pippijn III nemen in 768 zijn zonen Karel I en Karlman het bewind over. Karlman sterft al na drie jaar, waardoor Karel I alleen aan de macht komt. Hij maakt een einde aan de Longobardische staat en kroont zich in 774 met hun ijzeren kroon te Pavia.
Karel I bevestigd de schenking van zijn vader aan de paus, zodat de Kerkelijke Staat zijn definitieve vorm krijgt. Tevens ontstaat er een alliantie tussen de paus en de Frankische koning, gericht tegen de Byzantijnen en Longobarden. Hierna richt Karel I 'de Grote' gedurende 32 jaar zijn aandacht op de Saksen.
Uiteindelijk onderwerpen de Saksische aanvoerders Alboin en Widukind zich en laten zij zich dopen. De daaropvolgende overwinningen op Beieren en de Avaren, maken Karel I's rijk zo groot als West-Europa.
Voordat de strijd tussen de Saksen en Franken door Karel I 'de Grote' beslecht wordt loopt de grens tussen het Frankische Rijk en Saksen ten oosten van de IJssel dwars door de Achterhoek. Mogelijk behoort het latere deel van het bisdom Munster dan tot Saksen. Natuurlijke obstakels, zoals rivieren en moerassen, spelen als grensafbakening een voorname rol. Pas onder Karel I 'de Grote' wordt Saksen definitief aan het Frankische Rijk toegevoegd en daarmee ook de Achterhoek en de Liemers.
Karel I is niet wraakzuchtig, want hij tekent de bestaande Saksische wetten op en waar deze in gebreke blijven vult hij ze aan met Frankische wetten. Bovendien laat hij plaatselijke machthebbers in hun waarde, maar hij legt hun wel de machtstructuur van de Franken op. Het veroverde gebied wordt onderverdeeld in gouwen, waarin de plaatselijke machthebbers worden aangesteld als "comes" (graaf), die namens Karel I een of meer graafschappen besturen. Deze heersende klasse zal middels huwelijken spoedig versmelten met de bestaande Frankische adel.
Zonder problemen verloopt dit proces niet, want na Karel I valt het karolingische Rijk al uiteen in meerdere rijken.
Aan het hof te Aken komt de Latijnse literatuur tot grote bloei. De in Engeland geboren Alcuïn is hiervoor verantwoordelijk. Hij sticht tevens diverse scholen in alle grote steden van het rijk.
Met Kerstmis 800 wordt Karel I tot keizer gekroond door paus Leo III. Deze historische gebeurtenis is van groot belang, omdat in de beleefwereld van de middeleeuwse mens er slechts één keizerrijk is. Het zegel van Karel I is voorzien van de tekst Renovatio Romani Imperii, vernieuwing van het Romeinse rijk. Na zijn kroning tot keizer wordt dit het Heilige Romeinse Rijk, de voertaal is Latijn en tot in de negentiende eeuw zullen de heersers zich tooien met Imp. Rom. (Imperator Romanorum).
In 808 breekt een oorlog uit met de Deense koning Godfried I van Westfold, die de Saksen steunt tijdens hun opstand, zodat Noord-Europa ook op de kaart staat. Van de toekomstige invallen der Noormannen zullen de Franken veel last krijgen.
Pas in 811 wordt de vrede met Hemming, opvolger en neef van Godfried I, gesloten. De noordgrens van het Frankische rijk wordt vastgelegd bij de rivier de Eider. Wichman I, grootvader van graaf Wichman (II) van Hamaland, treedt hierbij op als afgezant van Karel I. Mogeklijk treedt ook Meginhard I als onderhandelaar op. In de afbeelding hieronder is het Frankische rijk van Karel I 'de Grote' blauw en zijn de onrustige gebieden paars.
Karel I 'de Grote' trouwt tijdens zijn leven enkele malen en hij heeft bij bijna al zijn echtgenotes kinderen gekregen. Zijn huwelijk met Hildegard, dochter van graaf Gerold I van Kraichgouw en Imma van Lahngouw brengt de oudste zonen en erfgenamen voort. In 814 overlijdt Karel I, waarna zijn zoon Lodewijk (I) hem als keizer opvolgt.

Zeitbalken Karel 'De Grote' "De Grote" Charlemagne van de Franken

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder