Familienstammbaum Van Burssens - Trienpont » Karel de Grote (748-814)

Persönliche Daten Karel de Grote 

• Er wurde geboren am 2. April 748 in Aix-la-Chapelle.

  Pass auf: Alter bei der Eheschließung (??-??-1800) war über 90 Jahre (1052).

• Er ist verstorben am 28. Januar 814 in Aken (D), er war 65 Jahre alt.

  Pass auf: Verstorben (28. Januar 814) vor der Ehe (??-??-1800).

• Ein Kind von Pippijn III "de korte" und Bertrada de Laon
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 11. November 2010.

Familie von Karel de Grote

(1) Er hat eine Beziehung mit Himiltrudis (Chimiltrudis: Amautru).

Die Beziehung begann

Kind(er):

1. Alpais  ± 765-852
2. Pippijn  ± 770-810

(2) Er ist verheiratet mit ???.

Sie haben geheiratet

Karel verstootte haar in 770 of begin 771 en stuurde haar terug naar haar vader.

(3) Er ist verheiratet mit Hildegard (Houdiard) van Vinzgau.

Sie haben geheiratet vor 30. April 771.

Kind(er):

1. Karel de jonge  ± 772-811
2. Adelais  ± 773-774
3. Hrothrudis  ± 775-810
4. Pippijn  777-810 
5. Lotharius  778-± 779
6. Lodewijk I “de Vrome"  778-840 
7. Bertrade of Berta  ± 779-> 823
8. Gisela  781-> 800
9. Hildegardis  782-± 783

(4) Er hat eine Beziehung mit ???.

Die Beziehung begann nach 771.

Kind(er):

1. Chrothais  ± 784-> 800

(5) Er ist verheiratet mit Fastrada (Fastrée).

Sie haben geheiratet Oktober 783 in Worm, er war 35 Jahre alt.

Kind(er):

1. Theodrada  ± 785-> 844
2. Hiltrudis  ± 787-> 800

(6) Er ist verheiratet mit Liutgardis (Liedgarde, Liégeard).

Sie haben geheiratet rund 795.

(7) Er hat eine Beziehung mit Madelgardis (Mathalgarde).

Die Beziehung begann nach 795.

Kind(er):

1. Rothildis  > 787-852

(8) Er ist verheiratet mit Gerswindis van Saksen.

Sie haben geheiratet rund 800.

Kind(er):

1. Adeltrudis  < 801-????

(9) Er hat eine Beziehung mit Adelindis.

Die Beziehung begann im Jahr 806, er war 57 Jahre alt.

Kind(er):

1. Drogo  801-855
2. bijgenaamd "de abt" Hugo  ± 803-844

(10) Er hat eine Beziehung mit Regina (Régine, Reine).

Die Beziehung begann im Jahr 1800.

Kind(er):

1. Theodoricus  807-> 818

Notizen bei Karel de Grote

Karel de Grote, geb. bij Aix-la-Chapelle 2.4.748, gedoopt door Bonefacius aartsbisschop van Mainz; Karel en zijn broer Carloman volgen hun vader Pippijn samen op, waarbij Karel in hoofdzaak Neustrië, Bourgondië en de Provence, en Carloman in hoofdzaak Austrasië krijgen; beiden worden gezalfd op 9.10.768, Karel te Noyon en Carloman te Soissons; na de dood van Carloman in 771 en onder het passeren van diens minderjarige zonen, wordt Karel de enige koning der Franken; hij wordt dan wederom gezalfd als zodanig te Corbeny; na een geslaagde veldtocht tegen zijn ex-schoonvader de koning der Longobarden, volgt in 774 zijn proclamatie tot koning der Longobarden; Karel was reeds met zijn vader Pippijn gezalfd tot koning, Saint-Denis 28.7.754, en tevens door paus Stephanus II verheven tot ‘patricius Romanorum’, maar deze titel voert hij pas na zijn overwinning op de Longobarden; door paus Leo III tot keizer gekroond, Rome 25.12.800; laat dan zijn ‘patricius’-titel vallen; zijn uiteindelijke titulatuur wordt: ‘Karolus serenissimus augustus a Deo coronatus magnus et pacificus imperator Romanum gubernans imperium et per misericordiam Dei rex Francorum et Longobardorum’; zijn (westers) keizerschap wordt in 812 door de Oostromeinse ‘basileus’ Michael I Rhangabe erkend; overl. Aken 28.1.814, begr. ald. (Dom).
Hij had 4 echtgenotes en 6 concubines

Karel werd samen met zijn vader en zijn broer Karloman in 754 door paus Stefanus II (III) tot koning gewijd. Bij dezelfde gelegenheid ontving hij de titel van Patricius Romanorum, die hem tot bescherming van de kerk van Rome verplichtte. De paus was voor deze drievoudige kroning persoonlijk naar het Frankische Rijk gekomen. Na de dood van Pippijn III (768) begon de regering van Karel, aanvankelijk slechts over een deel van het rijk, later, na de dood van zijn broer Karloman (771) en de uitsluiting van diens kinderen uit de erfopvolging, over het gehele rijk der Franken. Karel zocht aanvankelijk toenadering tot de Longobarden in Noord-Italië en huwde de dochter van de Longobardische koning Desiderius. Later verstootte hij deze eerste gemalin en huwde hij (771) de Alamaanse Hildegard (gest. 783), die hem drie zoons schonk, Karel (gest. 811), Pippijn (gest. 810) en Lodewijk de Vrome (gest. 840). De verslechtering van de betrekkingen met de Longobarden en de vraag om hulp van paus Adrianus I, die door hen werd bedreigd, leidden tot een Frankische inval en de verovering van het rijk der Longobarden. Dit laatste werd niet ingelijfd, maar bleef als koninkrijk met eigen identiteit, recht en instellingen voortbestaan, echter met het Frankische Rijk door een personele unie verbonden, daar Karel koning van de Longobarden werd (774). Bij dezelfde gelegenheid begaf Karel zich naar Rome en vestigde daar een protectoraat over de pauselijke staat (773–774).

Aan de oostgrenzen had Karel te kampen met de Beieren en de Saksen. Hij zocht eerst toenadering tot Tassilo III, hertog van Beieren, maar moest later tegen hem optreden en hem in 788 afzetten, wat het einde van de Beierse onafhankelijkheid betekende. Tegen de niet-christelijke Saksen ondernam Karel vanaf 772 een reeks tochten en richtte hij een mark, dwz. een grensgebied onder militair gezag, in. Ook ondernam hij de hardhandige kerstening van deze Germanen. De Saksen werden nu weer roerig en plunderden het Rijnland. Karel bond de strijd tegen hen aan en na een bloedige zevenjarige oorlog werd het land veroverd en in 785 aan een terreurregime onderworpen om het politieke gezag van de Franken en de heerschappij van de kerk te verzekeren. Ook tegen de Friezen werd oorlog gevoerd en Oost-Friesland werd bezet. De Elbe was voortaan de oostgrens van het rijk. Meer zuidelijk kwam Karel in botsing met de Avaren. In 791 ondernam hij een tocht tegen hen. Vanaf 785 begon de verovering van het noordoosten van Spanje, waar naderhand zoals in andere grenszones een mark, nl. de Marca Hispanica, werd opgericht.

In het multiraciale imperium van Karel bestonden stromingen ten gunste van regionale autonomie, vnl. in Italië en Aquitanië. Met het oog hierop en ook ter bevordering van een zekere decentralisatie werden de jongste twee zonen van Karel, Pippijn en Lodewijk, tot koningen van resp. Italië en Aquitanië aangesteld. De jaren 792–793 werden gekenmerkt door opstanden in Saksen en in Italië, invallen van de Saracenen in Zuid-Gallië, hongersnood en een samenzwering geleid door Pippijn met de Bult, een bastaardzoon van Karel. Deze laatste kwam de crisis te boven en consolideerde zijn gezag in Saksen en versloeg de Avaren in 795–796, voorgoed een einde makend aan hun macht. Het westen van hun land werd een oostmark van Beieren (het latere Oostenrijk), de rest van het rijk der Avaren, vnl. bestaande uit onderworpen Slaven, werd onder Frankisch protectoraat geplaatst

Karel is na de keizerkroning nooit naar Rome teruggegaan. Hij verbleef sinds 808 bijna permanent te Aken, waarvan hij, wegens de aanwezigheid van geneeskrachtige wateren, vanaf 794 zijn voornaamste residentie had gemaakt. In 806 had Karel door de Divisio Regnorum zijn rijk onder zijn drie zoons verdeeld en aan alle drie de plicht werd opgelegd de kerk, in het bijzonder die van Rome, te beschermen. In 810 overleed echter Pippijn, de tweede zoon, en in 811 overleed de oudste zoon, Karel (nadat in 794 Karels derde gemalin, de Oost-Frankische Fastrada, was overleden; Karels laatste huwelijk met de Alamaanse Liutgard, gest. 800, bleef kinderloos), zodat Lodewijk de Vrome de enige overlevende erfopvolger was. Karel liet hem in 813 te Aken tot keizer uitroepen en kroonde hem zelf. Na Karels dood was de eenheid van het Frankische imperium althans voorlopig gewaarborgd onder de heerschappij van Lodewijk de Vrome
Encyclopedie Winkler Prins ©

Karel de Grote is geboren op dinsdag 2 april 748 te Ingelheim (D), is overleden op zaterdag 28 januari 814 te Aken (D) des morgens om negen uur, vermoedelijk aan pleuritus, is begraven aldaar (in de Dom). Karel werd 65 jaar.

Karel en zijn broer Carloman volgden hun vader Pippijn samen op, waarbij Karel in hoofdzaak Neustrië, Bourgondië en de Provence, en Carloman in hoofdzaak Austrasië krijgen; beiden worden gezalfd op 9.10.768, Karel te Noyon en Carloman te Soissons; na de dood van Carloman in 771 en onder het passeren van diens minderjarige zonen, wordt Karel de enige koning der Franken; hij wordt dan wederom gezalfd als zodanig te Corbeny; na een geslaagde veldtocht tegen zijn ex-schoonvader de koning der Longobarden, volgt in 774 zijn proclamatie tot koning der Longobarden; Karel was reeds met zijn vader Pippijn gezalfd tot koning, Saint-Denis 28.7.754, en tevens door paus Stephanus II verheven tot ’patricius Romanorum’.
Deze titel voert hij echter pas na zijn overwinning op de Longobarden.
Hij wordt door paus Leo III tot keizer gekroond, Rome 25.12.800; laat dan zijn patricius-titel vallen; zijn uiteindelijke titulatuur wordt: ’Karolus serinissimus augustus a Deo coronatus magnus et pacificus imperator Romanum gubernans imperium et per misericordiam Dei rex Francorum et Longobardorum’; zijn (westers) keizerschap wordt in 812 door de Oostromeinse ’basileus’ Michael I Rhangabe erkend.
Uit een onderzoek van de skeletresten, die in de dom van Aken rusten, meent men dat Karel een lengte moet hebben gehad van ruim 183 centimeter.
Karel werd op 29 december 1165 te Aken, door toedoen van Friedrich I ’Barbarossa’, met volmacht van tegenpaus Paschalis III door de Keulse aartsbisschop Reinoud van Dassel heilig verklaard)

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Karel de Grote?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Karel de Grote

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder