Familienstammbaum Meijlink » Jan de Vries (1804-1861)

Persönliche Daten Jan de Vries 

• Er wurde geboren am 3. Oktober 1804 in Oostzaandam.

  Aangevers: Gerrit Gras, molenmaker, 46 jaar en Flos Gras, molenmaker 25 jaar beiden wonende te Zaandam en bekende.

• Beruf: timmerman en makelaar.
• Er ist verstorben am 28. Januar 1861 in Zaandam, er war 56 Jahre alt.

  Aangevers zijn Gerrit Gras, molenmaker, 46 jaar en Floris Gras, molenmaker, 25 jaar

• Ein Kind von Pieter(Jansz) de Vries und Bregje Alderts Schagen
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 25. März 2020.

Familie von Jan de Vries

Er ist verheiratet mit Antje Lolle Bors.

Hij nam het bnedrijf over van zijn vader, bouwde nog dezaagmolens De Liefde en De Kruiskerk, plus een aantal watermolens en het stadhuis. Hij kocht ook de molenmakerswerven vban Pieter Stoffels, later Jan Gras aan de Oostzijde.
Na het overlijden van Jan kwamen de werven aan een combinatie van molenmakers onder leifing van Jacob Boerendans.

Ze woonden in Buurtschap 6, Molenbuurt 1142 AHet bouwjaar van de paltrok de Grauwe Eend is niet gevonden. De molen wordt voor het eerst genoemd op 22 oktober 1711 toen Gerbreg Andries de molen voor ƒ 1040 verkocht aan Dirk Jansz. Jongejan. Gerbreg Andries was de weduwe van IJsbrant Jansz. Jongejan, de broer van Dirk Jansz. Jongejan. Beide broers runden de molen gezamenlijk in een compagnie. Op 20 juli 1712 werd deze compagnie ontbonden, de Grauwe Eend kwam toen onder het beheer van Dirk Jansz. Jongejan, die dus kort daarvoor de gehele molen had verworven.
Dirk Jongejan bleef tot zijn overlijden in 1726 met de molen werken, daarna werd de molen verkocht aan Claas Baertsz. Boer, die de Grauwe Eend op 5 juni 1728 tegen brand liet verzekeren.

De molen zou een behoorlijke poos in handen blijven van de familie Boer, die zich ook wel Calf noemden. In 1770 kwam de molen na het overlijden van Aris Boer, een van de zonen van Claas Baertsz. Boer, voor ƒ 4500 in bezit van Cornelis Cardinaal, deze zou later ook met de Koger oliemolen "de Reus" werken.

Cornelis Cardinaal stierf in het jaar 1804, de Grauwe Eend werd toen gekocht door de Amsterdammer Abraham Vermooten, die de molen echter in 1805 met winst weer verkocht aan de Zaandammer Jacob Groot.
Jacob Groot werkte ook met de bovenkruier "de Walrot", die iets zuidelijk van de Grauwe Eend aan de Zaan stond. In de tijd van het Koninkrijk Holland ging het zeer veel industrietakken in de Zaanstreek niet voor de wind. Door een gebrek aan grondstoffen en een verbod op handel met Engeland stonden er zeer veel molens stil. Vooral pelmolens en snuifmolens hadden het zwaar te voorduren. Diverse molens werden toen afgebroken en naar elders in Nederland verplaatst.
Ook met de houtzagerij ging het slecht. Over de molens van Jacob Groot schreef Willem in zijn boekje "De Windmolens aan de Zaanstreek" het volgende:
"Ook tijdens de Fransche overheersching liet men veel molens stilstaan, zooals de Rot en de Eend en vele andere, waarvan de Baas zei "laat de Rot rotten en de Eend ruijen". Deze twee molens werden door het volk uit gebrek aan brandhout zoo toegetakeld, dat de Eend geheel overzij lag en de Rot niet minder".
Nadat de Fransen waren vertrokken was er binnen korte tijd weer volop werk en werden de molens hersteld.

In 1845 kwam de Grauwe Eend te werken voor Meindert Jansz. Noomen, hij liet de molen op 1 januari van dat jaar tegen brand verzekeren. In 1851 emigreerde Noomen naar Zuid-Afrika en werd de molen opnieuw verkocht aan Eliken de Vries (*).
In 1876 kwam de molen voor een bedrag van ƒ 1800 in bezit van Gerrit van den Dungen. Hij bleef tot omstreeks 1898 met de Grauwe Eend zagen, daarna viel ook het doek voor deze paltrok. In november 1898 werd de Grauwe Eend, die al enige maanden stilstond, gesloopt. Later werd er op zijn erf een houthandel gevestigd, een houtloods van de molen bleef daar dienst doen. Deze loods verdween in 1945, de houthandel vijf jaar later. Het erf van de Grauwe Eend werd begin 1980-er jaren bebouwd met huizen, de uitbreiding van de Schildersbuurt in noordelijke richting.

Toen Noomen naar Afrika ging verkocht hij de molen aan Eliken de Vries. Deze trouwde met Antje Hamming, na het overlijden van Eliken hertrouwde Antje met Van Dongen.

Sie haben geheiratet am 2. April 1826 in Zaandam, er war 21 Jahre alt.

Kind(er):

1. Pieter de Vries  1828-1858
2. Neeltje de Vries  1833-1852

Notizen bei Jan de Vries

Jan was o.a. bouwer van het stadhuis op de Burg en van o.a. De Hoop em De Liefde.De Liefde behoorde tot een nieuwe lichting zaagmolens die halverwege de negentiende eeuw werden gebouwd in de Zaanstreek. Door een opleving in de houtzagerij werd het opeens rendabel om nog nieuwe windmolens te bouwen, stoomzagerijen bestonden nog niet. De Liefde werd in 1855 gebouwd door molenmaker Jan de Vries en behoorde tot de grotere zaagmolens in de Zaanstreek. Voor wie de Vries de molen bouwde in niet helemaal duidelijk.

De Kruiskerk behoorde tot een nieuwe lichting zaagmolens die halverwege de negentiende eeuw werden gebouwd in de Zaanstreek. Door een opleving in de houtzagerij werd het opeens rendabel om nog nieuwe windmolens te bouwen, stoomzagerijen bestonden nog niet. De Kruiskerk werd in 1853 gebouwd door molenmaker Jan de Vries en was de grootste houtzaagmolen die ooit werd gebouwd binnen de Zaanstreek en vermoedelijk Noord-Holland. Hoe de molen er precies uit heeft gezien in onbekend er zijn nooit foto's of tekeningen van opgedoken.

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Jan de Vries?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Jan de Vries

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder