Haagsche Scholieren Athletiekvereniging Celebes
Londen
Academie 's-Gravenhage
Sie ist verheiratet mit Kees van der Kade.
Sie haben geheiratet
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerda_van_der_Kade-Koudijs
Toen zij in 1948 na de Olympische Spelen van Londen als gouden medaillewinnares in Rotterdam in haar eentje uit de nachttrein stapte, stond er geen huldigingscomité te wachten. Gerda van der Kade-Koudijs werd door haar zwager opgehaald en ging naar huis. Later kreeg ze als geste het boek De klop op de deur van Ina Boudier-Bakker. Alle aandacht was gericht op haar teamgenote Fanny Blankers-Koen: voor de 'vliegende huisvrouw' was er wel een grootse huldiging.
Gerda van de Kade-Koudijs vloog in 1948 ook. En ze was eveneens huisvrouw, omdat ze na haar huwelijk met Kees van der Kade niet meer als gymlerares mocht werken. Maar zij kreeg nog geen procent van de roem van Fanny Blankers-Koen. Vele malen werd ze afgetroefd, maar ze versloeg Fanny ook een keer: bij het Europees Kampioenschap verspringen in 1946 met een sprong van 5,67 meter.
Haar grootste succes kwam echter sámen met Fanny Blankers-Koen. In 1948 veroverde Gerda van der Kade-Koudijs goud met het Nederlandse estafetteteam. Zij mocht het stokje doorgeven aan Fanny, die hiermee haar vierde gouden plak binnenhaalde. In 2012 keek ze terug in een interview met het dagblad Tubantia: 'Ik was de derde loopster in de tweede bocht. Die liep ik goed. Alleen Australië lag nog enkele meters voor. Fanny maakte niks van de wissel, maar dat was bekend van haar. Ze vergat weg te lopen, ze stond bijna stil. Ik kon de stok in haar hand duwen en riep: 'Doorlopen!' En op het eind lag ze een meter voor op Australië.' Opmerkelijk, zo onthulde zij toen, was dat Blankers-Koen tussen de series en de finale de stad was ingegaan om een gabardine regenjas te kopen en bijna te laat terugkwam. 'Uiteraard vonden wij drieën het een slecht gekozen tijdstip voor winkelen.'
Gerda van der Kade-Koudijs overleed op 19 maart in Almelo als laatste van het estafettekwartet dat op de Olympische Spelen van 1948 in Londen goud haalde. Naast Blankers-Koen en Van der Kade-Koudijs maakten ook startloopster Xenia Stad-de Jong en Nettie Witziers-Timmer deel uit van het team. Het stak Van der Kade-Koudijs wel dat alle aandacht naar Fanny Blankers-Koen ging. 'Wij deelden natuurlijk in de vreugde, maar toch meer als decor', zei ze in 1999 tegen voormalig Volkskrant-journalist Ben de Graaf voor het boek De 500 beste Nederlandse sporters van de Eeuw.
Dat Van der Kade-Koudijs bij de besten hoorde, staat buiten kijf. De Rotterdamse leraarsdochter was zonder meer een atlete van wereldklasse. Als 13-jarige won ze bij de Rotterdamse atletiekclub Hollandia (er waren toen nog geen aparte jeugdklasses) al van de volwassen vrouwen. Omdat Hollandia zich concentreerde op de estafetteploegen, besloot Gerda's vader in 1941 een eigen atletiekclub op te richten die ook individuele wedstrijden organiseerde.
Pas na de bevrijding werd Van der Kade uitverkoren voor de nationale selectie. Het eerste Europese kampioenschap stond al in 1946 op de kalender, in Noorwegen. 'Ik had ook het idee dat je zo hard kon lopen als je zelf maar wilde. Dat was natuurlijk niet zo, maar dat gevoel was er.' Op de Spelen van Londen, twee jaar later, verbleven de vrouwen in slaapzalen met z'n achten. Het was niet comfortabel en soms was er zelfs onvoldoende te eten. Niettemin vond Gerda van der Kade-Koudijs het een enorme ervaring.
In 1950 kreeg ze een eerste dochter. Drie jaar later nog een tweede. Vanwege zijn werk als bedrijfspsycholoog moest haar man veelvuldig verhuizen. Van der Kade-Koudijs was jarenlang atletiektrainer bij Celebes in Den Haag en in 1963 oprichter van Impala in Drachten. Na de dood van haar echtgenoot in 1996, zou ze verhuizen naar Almelo, waar haar oudste dochter woonde.
(14-4-2015)
Gerda Johanna Marie Koudijs | ||||||||||||||||||
Kees van der Kade |
Die angezeigten Daten haben keine Quellen.