in de abdij van St. Benigno di Fruttaria,
Sie ist verheiratet mit Hendrik III 'de Vrome' of 'de Zwarte' van het Heilige Roomse Rijk.
Sie haben geheiratet im Jahr 1043.
Kind(er):
[zie http://de.wikipedia.org/wiki/Agnes_von_Poitou ],
.,
[zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Agnes_van_Poitou_(1024-1077) - deze pagina is het laatst bewerkt
op 30 apr 2013,
.,
Agnes van Poitou (ca. 1025 - Rome, 14 december 1077) was een dochter van hertog Willem V van
Aquitanië en Agnes van Bourgondië. Zij trouwde in 1043 te Ingelheim am Rhein met koning Hendrik
III van Duitsland. Samen met haar man werd zij in 1046 tot keizerin gekroond. Na zijn dood was ze
regentes van het Heilige Roomse Rijk tot 1061.,
.,
Als regentes zette ze het beleid van haar man, om vooral op bisschoppen en ministerialen te
vertrouwen, voort. Wel benoemde ze hertogen in de hertogdommen die haar man zelf had bestuurd
(Beieren, Zwaben en Karinthië) omdat ze als vrouw geen militaire functie kon bekleden. Daarbij
koos ze niet traditioneel voor de hoogste adel maar voor leden van nieuwere families, die
misschien een minder grote bedreiging voor de positie van haar zoon zouden zijn. Rudolf van
Rheinfelden zou zijn benoeming in Zwaben mogelijk hebben afgedwongen door de ontvoering van de
12-jarige prinses Mathilde, waarmee hij later zou trouwen. Agnes liet de adel een eed zweren dat
als haar zoons onverhoopt zouden komen te overlijden, zij een veto op de koningskeuze zou hebben.
Ze verloor wel de controle over de paus-benoemingen toen haar kandidaat in 1061 zich niet kon
handhaven maar Agnes was een overtuigd aanhanger van de kerkhervorming en dus juist tegen
politieke benoemingen. Haar eigenzinnige keuzes in adviseurs en opvoeders voor de kroonprins
veroorzaakten een steeds toenemende onvrede onder de adel en de bisschoppen wat uiteindelijk
leidde tot de ontvoering van de jonge Hendrik IV door haar tegenstanders. Agnes moest daardoor
terugtreden als regent (1062) en droeg haar verantwoordelijkheden over aan de bisschoppen van
Keulen, Mainz en Bremen. Zij trad in 1065 (toen Hendrik IV meerderjarig werd op 15-jarige
leeftijd) in Rome in een klooster en woonde in 1076 de vastensynode te Rome bij, waar de
confrontatie tussen de paus en haar zoon begon. Agnes stond in dit conflict aan de kant van de
paus, trad op als adviseur van meerdere pausen en ondersteunde hervormingsgezinde kloosters in
Italië zoals Monte Cassino. Ook bemiddelde ze tussen de paus en haar zoon.,
.,
Agnes wordt traditioneel als een zwakke regent gezien maar dat lijkt niet terecht: zij heeft heeft
zich een aantal jaren zonder grote problemen kunnen handhaven, alle intern-Duitse spanningen
weten te beheersen, een succesvolle politiek tegen Hongarije gevoerd en heeft tot aan de
meerderjarigheid van haar zoon haar plichten zo goed mogelijk vervuld. Dat zij de macht over de
pausbenoeming is kwijtgeraakt valt haar moeilijk aan te rekenen, haar man had de positie van de
paus juist versterkt in de tijd dat de kerkhervorming in het belang van Duitsland was. Agnes had
de pech dat het belang van Duitsland in haar tijd tegen de kerkhervorming was maar dat die
kerkhervorming (waar zij zelf voor was) niet meer was tegen te houden. Ook valt het haar moeilijk
te verwijten dat ze met haar hertogbenoemingen de latere tegenstanders van haar zoon in het zadel
heeft geholpen. In haar tijd leken dat verstandige keuzes en hebben de hertogen haar ook goed
gediend.,
.,
Agnes overleed in de abdij van St. Benigno di Fruttaria, bij Rome, en ze is begraven in de
Sint-Pietersbasiliek te Rome.,
.,
Hendrik en Agnes kregen de volgende kinderen:,
.,
1. Mathilde (1045 -Goslar, 1060), huwde in 1059 met graaf Rudolf van Rheinfelden (-1080),
2. Adelheid (1046/7 - 1096), abdis van Quedlinburg en Gandersheim,
3. Gisela (ca. 1048 - 1053),
4. Keizer Hendrik IV (Goslar, 1050 - 1106), troonopvolger,
5. Koenraad II van Beieren (Regensburg, 1052 - 1055),
6. Judith (Goslar, 1054 -), die huwde met koning Salomo van Hongarije (1052-1087) en met hertog
Wladislaus I Herman van Polen (1043-1102).],
Die angezeigten Daten haben keine Quellen.