Hans Strik » Pepijn de Korte (± 715-768)

Persönliche Daten Pepijn de Korte 

• Er wurde geboren rund 715.Quelle 1
• Titel: Koning der FrankenQuelle 1
• Er ist verstorben am 24. September 768 in Saint-Denis.Quelle 1
• Er wurde beerdigt in Koninklijke Abdijkerk van Saint Denis.Quelle 1
• Ein Kind von Karel Martel und Rotrude van Trier
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 11. August 2014.

Familie von Pepijn de Korte

Er ist verheiratet mit Bertrada met de Grote Voet van Laon.

Sie haben geheiratet.

Kind(er):

1. Karel de Grote  748-814 

Notizen bei Pepijn de Korte

PEPIN, son of CHARLES "Martel" & his first wife Chrothrudis ([715]-Saint-Denis 24 Sep 768, bur église de l'abbaye royale de Saint Denis). Einhard names "Karlomannum…et Pippinum atque Grifonem" as the three sons of "Karlus maior domus" when recording the latter's death[1]. He succeeded his father as maior domus jointly with his brother Carloman. They deprived their half-brother Grifo of his inheritance and defeated him after he rebelled against them. In the division of territories agreed with his brother Carloman, Pépin governed Neustria, Burgundy, Provence, Metz and Trier. The brothers were faced with revolts in Frisia, Bavaria, Alemannia and Aquitaine. As a symbolic assertion of their authority, they nominated Childeric III as Merovingian king in 743. In 745, Pépin appropriated the province of Alemannia for himself. The Royal Frankish Annals record that Pepin deposed King Childeric III at Soissons in Nov 751, with approval from Pope Zacharius[2], and succeeded as PEPIN “le Bref” King of the Franks. He was anointed king at Saint-Denis 28 Jul 754 by Pope Stephen III [II], who had come to France to seek Pépin's help against the Lombards[3]. During his expedition to Italy the following year, Pépin obliged the Lombards to accept the independence of Rome, marking the beginning of the Papal State. He recaptured Narbonne from the Muslim invaders in [759], and finally conquered Aquitaine after the death of Duke Waifar in 768. The necrology of Prüm records the death "768 VIII Kal Oct" of "Pippinus vir illuster"[4]. The necrology of the abbey of Saint-Denis records the death "VIII Kal Oct" of "Pipinus rex"[5]. The necrology of Saint-Germain-des-Prés records the death 768 “VIII Kal Oct” of “Pippini regis”[6]. The Annales Metenses record the death "VIII Kal Oct" of "Pippinus" and his burial "in basilica beati Dionysii"[7]. His burial place is confirmed by the Annales Laurissenses which record that the body of "domna Berta regina" was transferred to "ecclesia sancti Dionysii martiris" next to her husband[8].

m ([743/44]) BERTRADA [Berta] "au Grand Pied", daughter of CHARIBERT Comte de Laon & his wife --- ([720]-Choisy-au-Bac, near Compiègne 12 Jul 783[9], bur église de l'abbaye royale de Saint Denis). The Annales Laurissenses record the marriage in 749 of "Bertradem cognomine Bertam, Cariberti Laudunensis comitis filiam" and "Pippinus"[10]. "Pippinus rex Francorum" donated property to found Kloster Prüm by charter dated 13 Aug 762 which names "coniux mea Bertrada…genitor suus Heribertus"[11]. Pépin planned to divorce his wife, but was convinced otherwise by Pope Paul I in 762. After the death of her husband, she assumed a prominent role in government. She tried unsuccessfully to reconcile her two sons, meeting with Carloman at Seltz and also travelling to Italy in 770[12]. The Annales Fuldenses record that "Berhta regina" brought "filiam Desiderii regis Langobardorum" back from Italy as the wife for "Karolo filio suo"[13]. The Annales Laurissenses record the death "783 IV Id Jul" of "domna Berta regina", her burial "in Cauciaco", and the subsequent transfer of her body to "ecclesia sancti Dionysii martiris" next to her husband[14]. The necrology of Argenteuil Priory records the death "IV Id Jul" of "Bertrada regina"[15].

[1] Annales Einhardi 741, MGH SS I, p. 135.
[2] Scholz, B. W. with Rogers, B. (2000) Carolingian Chronicles: Royal Frankish Annals and Nithard's Histories (University of Michigan Press) (“RFA”), 749, p. 39.
[3] RFA 753 and 754, p. 40.
[4] Annales Necrologici Prumienses, MGH SS XIII, p. 219.
[5] Obituaires de Sens Tome I.1, Abbaye de Saint-Denis, p. 327.
[6] Longnon, A. ‘Notice sur le plus ancien obituaire de l’abbaye de Saint-Germain des Prés’, Notices et documents publiés pour la société de l’histoire de France (Paris, 1884), p. 23.
[7] Annales Metenses 768, MGH SS I, p. 335.
[8] Annales Laurissenses 783, MGH SS I, p. 164.
[9] RFA 783, p. 61.
[10] Annales Laurissenses 749, MGH SS I, p. 136.
[11] DD Kar. 1, 16, p. 21.
[12] RFA 770, p. 48.
[13] Annales Fuldenses 770, MGH SS I, p. 348.
[14] Annales Laurissenses 783, MGH SS I, p. 164.
[15] Obituaires de Sens Tome I.1, Prieuré d'Argenteuil, p. 348.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAROLINGIANS.htm#PepinleBrefFranksB

Pepijn (of Pippijn) (Jupille-sur-Meuse, 714 - Saint-Denis, 24 september 768), de Korte of de Jongere genaamd, was vanaf 741 hofmeier en vanaf 751 tot zijn dood de eerste koning der Franken uit het Karolingische huis. Hij was een zoon van Karel Martel en Rotrude van Trier. Hij trouwde met Bertrada van Laon, dochter van Charibert van Laon. In 741 volgden hij en zijn broer Carloman hun vader op als hofmeier en de facto heersers van het koninkrijk tijdens een interregnum (737-743). Na de pensionering van Carloman in 747 verkreeg Pepijn de toestemming van paus Zacharias om de laatste koning van de Merovingen, Childerik III, af te zetten en de troon aan te nemen in 752. Omdat hij was genoemd naar zijn grootvader, Pepijn van Herstal, die op zijn beurt ook genoemd is naar zijn grootvader, Pepijn van Landen, beiden hofmeiers, wordt Pepijn de Korte ook wel genummerd als Pepijn III. Pepijn is de vader van Karel de Grote. Hij is begraven in de kathedraal van Saint-Denis.

Pepijn werd in 714 geboren in een geslacht van machtige hofmeiers maar ten tijde van zijn geboorte was zijn vader nog lang niet zeker van zijn positie. Pas na enkele jaren van burgeroorlog kon Karel Martel zich in 719 als hofmeier van alle Franken vestigen. Pepijn werd opgevoed in Saint-Denis.

In 741 stierf Karel, in naam nog hofmeier maar in de praktijk koning van de Franken. Karel had niet eens de moeite genomen om de schijn op te houden en na de dood van de laatste koning had hij de positie vacant gelaten. Pepijn en zijn broer Carloman volgden hem op. Pepijn kreeg het gezag in het westelijk deel van het rijk (Aquitanië, Neustrië, Bourgondië, de Provence en de gebieden rond Metz en Trier), Carloman regeerde in het oostelijk deel (de rest van Austrasië, Thüringen, Alemannië en Beieren). Hun halfbroer Grifo kreeg enkele graafschappen in het westen van Austrasië. Aquitanië, Alemannië en Beieren waren onderworpen aan het Frankisch gezag maar behielden een hoge mate van zelfstandigheid.

De bijzondere verdeling van het westelijke grensgebied van Austrasië was vermoedelijk gebaseerd op een tweede verdeling: naast de regering moest ook het familiebezit worden verdeeld. En het familiebezit van de Karolingen lag in de dalen van de Maas en de Moezel. Het lijkt erop dat Pepijn de bezittingen in het Moezeldal kreeg, Carloman die in het Maasdal en dat ook Grifo enkele restanten kreeg.

742: Pepijn en Carloman bakenen hun domeinen af tijdens een bijeenkomst in Naintré. Grifo wordt in Laon gevangengenomen en gedwongen om in een klooster in te treden. Ze voeren samen veldtochten in Aquitanië en Alemannië.
743: de broers halen de Merovingische troonpretendent Childerik III uit het klooster en maken hem koning, vermoedelijk als zet tegen de hertogen van Allemanië, Beieren en Aquitanië, die ontevreden zijn over de behandeling van Grifo. Ze verslaan aan de Lech een verbonden Beiers-Alemannisch leger dat wordt ondersteund door Saksische en Slavische hulptroepen.
744: Pepijn verslaat de opstandige Alemannen in de Elzas.
745: Carloman laat het grootste deel van de adel van de Alemannen vermoorden (wegens verraad) tijdens een landdag in Cannstatt (tegenwoordig een wijk in Stuttgart). Het verzet van de Alemannen is hiermee definitief gebroken. De hertog van Aquitanië heeft gebruikgemaakt van de verwikkelingen in Allemanië door Neustrië aan te vallen. Hij wordt op zijn beurt ook door de broers verslagen.
747: Carloman treedt, vermoedelijk onder dwang, in een klooster. Hij benoemt zijn zoon Drogo tot zijn opvolger en beveelt hem aan in de bescherming van Pepijn, maar Drogo wordt al snel door Pepijn terzijde geschoven. Pepijn is nu alleen hofmeier (dux et princeps Francorum). Grifo ontsnapt naar Beieren, waar zijn moeder, Swanahilde, de tweede vrouw van Karel Martel, vandaan komt, Pepijn dwingt hertog Odilo van Beieren om zijn gezag te erkennen.
748: Odilo van Beieren sterft en Grifo probeert in Beieren de macht te grijpen. Pepijn valt Beieren binnen en installeert de minderjarige Tassilo III als hertog. Hij benoemt Grifo tot markgraaf van de Bretonse mark.

In 743 zijn op voorstel van Bonifatius in Austrasië hervormingen doorgevoerd in de kerk. Deze zijn gericht op handhaving van het celibaat en het opgeven van de onmatige manier van leven van de geestelijkheid. In 744 roept Pepijn een concilie bijeen te Soissons om de hervormingen ook in Neustrië door te voeren. Pepijn paaide de ontstemde geestelijkheid door eerder door zijn vader in beslag genomen kerkbezittingen weer terug te geven.

Naast zijn actie in Beieren in 748 is van de eerste jaren van de regering van Pepijn als enige hofmeier alleen bekend dat hij in 749 bezittingen schenkt aan het klooster van Prüm.

In 751 sluit Pepijn een overeenkomst met paus Zacharias. De paus is ernstig in het nauw gebracht door de Longobarden die van de interne problemen in het Byzantijnse Rijk gebruik maakten door eerst Ravenna te veroveren en vervolgens Rome te bedreigen. Als wederdienst steunde de paus Pepijn in zijn streven om zelf koning te worden. Volgens de overlevering vroeg Pepijn aan de paus wie koning moest zijn: diegene die de titel droeg of hij die de eigenlijke macht uitoefende. Tijdens een landdag in Soissons werd Childerik III afgezet en gedwongen in te treden in het klooster St Bertinus in St Omer, en werd Pepijn tot koning gekozen.

In 752 zendt Pepijn Chrodegang naar Rome als gezant naar de nieuwe paus Stefanus II (III). Voordat Pepijn tegen de Longobarden kan optrekken, moet hij eerst nog enkele andere zaken afwikkelen. In 753 verslaat hij de Saksen en in datzelfde jaar wordt zijn halfbroer Grifo bij Maurienne gedood, wanneer hij de Alpen wilt oversteken om zich bij de Longobarden aan te sluiten.

In 754 reist paus Stefanus II naar Pepijn om het bondgenootschap tegen de Longobarden te bevestigen en zalft Pippijn en zijn zoons opnieuw. De Frankische edelen zweren op straffe van excommunicatie om alleen nakomelingen van Pepijn als koning te kiezen. Pepijn belooft op zijn beurt aan de paus een eigen staat rond Rome, onder zijn bescherming. Deze gift van land staat bekend als de Donatie van Pepijn. Carloman komt uit zijn klooster in Italië en trekt als onderhandelaar namens de Longobarden naar zijn broer, hij verblijft bij zijn schoonzuster Bertrada. Zijn missie blijft zonder succes, maar is vermoedelijk wel de aanleiding dat zijn zoon Drogo gedwongen wordt om in een klooster te treden. Carloman sterft korte tijd later in Vienne.

In 755 belegert Pepijn de Longobarden in hun hoofdstad Pavia en sluit een vredesovereenkomst met hun koning Aistulf. In 756 verbreekt Aistulf de bepalingen van het verdrag en belegert de paus in Rome. Pepijn trekt opnieuw naar Italië en dwingt de Longobarden om het exarchaat van Ravenna af te staan, dat hij vervolgens aan paus Stephanus II schenkt. Dit leidt tot spanningen met de Byzantijnen, omdat Ravenna voor de verovering door de Longobarden Byzantijns was. Pippijn wordt door de paus tot Patricius van Rome benoemd.

Terug in eigen land voert hij een monetaire hervorming door waarbij de zilveren denarius als eenheidsmunt wordt ingevoerd. In 757 voert hij oorlog tegen de Saksen en dwingt hij Tassilo III van Beieren een eed van trouw aan hem af te leggen. In 758 volgt nog een campagne tegen de Longobarden en in 759 verdrijft hij de Arabieren uit Septimanië.

In 760 begint Pepijn een campagne tegen hertog Waifar van Aquitanië. Hij slaagt erin zijn macht over dit hertogdom systematisch van noord naar zuid uit te breiden. In 761 verwoest hij de stad Clermont-Ferrand en schenkt, onder bedreiging van excommunicatie, grote sommen voor herbouw van de kerk. Gedwongen door een hongersnood moet hij zijn campagnes in 764 opschorten maar na het overlijden van Waifar weet hij zijn macht over Aquitanië definitief te vestigen.

De bijnaam "de Korte" die veel wordt gebruikt lijkt geen enkele historische grond te hebben maar door middeleeuwse geschiedschrijvers te zijn geïntroduceerd. Pepijn zet het binnenlandse beleid van zijn vader voort (ontwikkeling naar feodale structuren, opbouw zware cavalerie) en legt het huwelijks- (en scheidings-) recht vast. Ook stelt hij een hofkapel en een kanselarij in, en bereidt een hervorming van de liturgie voor.

Pepijn sterft in Saint-Denis in 768, en ligt daar nog altijd begraven naast zijn vrouw Bertrada van Laon. Volgens zijn eigen wens is hij begraven met zijn gezicht naar beneden, als boetedoening. Zijn rijk wordt verdeeld door zijn zonen Karel en Carloman.

In zijn eerste huwelijk was Pepijn getrouwd met een prinses uit het Donaugebied. Hij verstoot haar voor Bertrada van Laon. Door te nauwe verwantschap zijn er jaren nodig voordat de kerk het huwelijk met Bertrada erkent. In 762 wil Pepijn haar verstoten maar dat mislukt door verzet van de paus. Pepijn en Bertrada hadden de volgende kinderen:

Karel de Grote
Carloman I
Gisela, 757 - Chelles, 30 juli 810). In 765 verloofd met de latere keizer Leo IV van Byzantium maar de verloving werd verbroken. In 788 tot abdis van Chelles benoemd.
Pepijn (759-761)
Chrotais, jong overleden, begraven in de abdij van St Arnulf in Metz.
Adelais, jong overleden, begraven in de abdij van St Arnulf in Metz.
mogelijk nog twee onbekende dochters, waarvan er een door Maximinus van Trier zou zijn genezen van een ernstige ziekte.

Bron: Wikipedia

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Pepijn de Korte?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Pepijn de Korte

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder