Kwartierstaat De Jong, Koelé » Rienck Bockes Bockema (± 1350-1436)

Persoonlijke gegevens Rienck Bockes Bockema 

• Hij is geboren rond 1350 in Sneek, FR.
• Feit: Algemeen.

  Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
  Ga naar: navigatie, zoeken Bockema, Renick (of Rewenich), heerschap te Sneek, (* ca 1350 - † Thabor 29.2.1436).
  Bockema beheerste Sneek van zijn huis Rodenburch uit. Hij vocht tegen Turken en Litouwers, werd ridder en pelgrimeerde naar Jeruzalem. Albrecht van Beieren verhief hem in 1398 tot baljuw over een groot gebied, maar van 1399-1402 was hijballing in Holland. Stichtte 1406 klooster Thabor, trad hier 1410 zelf in. Zijn schoonzoon Agge Harinxma volgde hem op als hoofdeling.
  [bewerken] Bronnen, noten en/of referenties
  Vermelding:
  Wapen SneekWapen Sneek
  De officiële omschrijving van het wapen van Sneek door de Hoge Raad van Adel luidt sinds 25 maart 1818:
  'Een schild in de lengte doorsneden, de regterhelft van goud beladen met een halve zwarte arend, de linkerhelft beladen met drie gouden kronen paalsgewijze geplaatst. Het schild gedekt met een gouden kroon en vastgehouden ter regterzijdedoor een wildeman en ter linkerzijde door een klimmende leeuw'.
  Download
  U kunt het wapen onder Downloads aanklikken in een groot formaat.
  Herkomst onzeker
  Het wapen komt voor het eerst voor op het stadszegel, onder een oorkonde van 1422.
  Over de herkomst bestaat geen zekerheid. Er zijn verschillende verklaringen.
  Wapen van Rienck Bockema?
  Oudere historici meenden dat het is ontleend aan het wapen van Rienck Bockema, in het eind van de 14de eeuw hoofdeling te Sneek en stichter van het klooster Thabor. Deze veronderstelling is echter onhoudbaar gebleken.
  Karelsprivilege?
  De halve adelaar van zwart op goud in de rechterhelft is een kenmerkende figuur in veel Friese familiewapens. Volgens de gebruikelijke verklaring symboliseert de adelaar het recht op de bekleding van het rechtersambt. Men beschouwde dit alseen keizerlijk ambt. De adelaar duidde daarmee tevens op rijksonmiddellijkheid van de Duitse keizer.
  Deze rijksonmiddellijkheid werd teruggevoerd op het beroemde privilege dat de Friezen van Karel de Grote zouden hebben gekregen voor hun aandeel in de verovering van Rome. In werkelijkheid is dit in het Latijn geschreven stuk een vervalsinguit de 13de eeuw. Van dit stuk circuleerden in de Friese kuststreken verscheidene afschriften, zowel in Friese als Nederduitse vertalingen.
  De verklaring van Karel de Grote werd in Sneek bewaard, maar is volgens Worp Tjaarda, de prior van het klooster Thabor, op 14 april 1457 bij een grote stadsbrand verloren gegaan.
  Opnieuw Bockema?
  Hoe het ook zij, door de aanwezigheid van het Karelsprivilige in Sneek zouden de drie kronen in het wapen zijn opgenomen.
  Het Karelsprivilege stond de Friezen toe hun schilden tot teken van hun vrijheid te beschilderen met de keizerlijke kroon.
  Door de drie kronen in het wapen op te nemen kon het stadsbestuur van Sneek de betekenis van het Karelsprivilege in Sneek tot uitdrukking brengen.
  Een andere verklaring luidt dat de Sneker hoofdeling Rienck Bockema, drie keer tot ridder zou zijn geslagen. Voor elke ridderslag zou hij een kroon in zijn wapen hebben opgenomen.
  De drie kronen zijn overigens, in tegenstelling tot de adelaar, een uitzonderlijk motief in de heraldiek.
  Bijzondere schildhouders
  Voor de wildeman bestaat ook een onzekere verklaring. Hij zou Rienck Bockema's strijd tegen de 'heidense' Litouwers uitbeelden.
  De leeuw zou de Leeuw van Juda symboliseren en toegevoegd zijn als symbool voor de reis van Rienck Bockema naar het heilige land. Met dit merkwaardige tweetal schildbewakers neemt het Sneker wapen een bijzondere plaats in. Op oude zegelsvan de staduit de 15e eeuw komen de schildhouders al voor.
  Het wapen wordt, zoals gebruikelijk, gedekt door een gouden kroon.
  Dit helmteken werd tot diep in de 18de eeuw aangevuld door een uit de kroon oprijzende eik. Dit is misschien een oud rechtssymbool, de rechtseik
  
  BOKKEMA (Rienk), een Fries van geboorte en zoon van Bokke Doedinga, was een man van groot aanzien en beroemd, wegens zijnen moed in den krijg. Met den Koning van Engeland de Turken beoorloogd hebbende, werd hij, wegens betoonde dapperheid, tot Ridder geslagen. Na den dood van zijne echtgenoote Bot Sikkinga, dochter van Fekke Sikkinga van Dongjum, reisde hij den 3den Februarij 1387 naar Jeruzalem en kwam den 14den December van daar terug. In 1390 hielp hij Hertog Willem van Gelder den wederspannigen Hertog van Lithauwen beteugelen, ten behoeve der Duitsche Ridders in Pruissen. Hij was tegenwoordig bij de belegering van het slot Gaerde. In 1393 stelde hem Hertog Aalbrecht van Beijeren aan tot Baljuw van Wymbritseradeel, toen Wagenbruggerdeel genaamd, Gaasterland en Doniawarstal Daar hij echter, in deze waardigheid, de zijde der Landzaten, die men Hollandersgezinden noemde, scheen toegedaan, verloor hij, door bewerking der andersgezinde partij, deze hediening en moest zelfs in 1399 het land ruimen; terwijl zijn burgt, staande in de Burgtstraat te Sneek, geheelenal vernield werd. Toen de Hertog in 1401, een bestand met de Friezen getroffen had, kwam hij in Friesland terug, landde te Stavoren, waar hij zich gedurende een jaar onthield, doch hij werd, op Lichtmisdag van het jaar 1402, van daar door de Sneekers afgehaald, en naar hunne stad gevoerd.
  Hij was, naar het begrip van die tijden, een vroom en godsdienstig man, zoodat hij voornam een klooster te stichten, van Reguliere Kanunniken, naar den regel van den II. Augustinus. Hiertoe verwierf hij hulp van goede vroome menschen, en stichtte in 1406 het klooster Thabor, op zijn eigen erf en goederen, een kwartier uurs ten Z.O. van Tirns. De plaats was eerst genoemd Aborth, waarvan de Bisschop, bij de wijding van het klooster, door letterverzetting, Thabor maakte. In 1410 werd hij aldaar monnik en ofschoon hij niet tot Priester kon gewijd worden, omdat hij, in den oorlog te veel bloed vergoten had, droeg bij evenwel 26 jaren het kleed van die orde en overleed in hoogen ouderdom in 1436.
  
  Zie Schotanus, Geschied. van Friesl., bl. 223 en 229; v(an) H(eussen) en v(an) R(hijn), Kerk. Outh., D. V. St. I. bl. 159 en 160; Tegenw. Staat der Vereen. Nederl., D. XIII. bl. 571-572; Kok, Vaderl. Woordenb.; de Chalmot, Biogr. Woordenb.; Aardr. Woordenb. der Nederl., D. XI. bl. 114.

• Hij is overleden op 29 februari 1436 in Sneek, FR.
• Een kind van Bocke Doedinga en Reyncke Heres Reweneyck
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 15 augustus 2023.

Gezin van Rienck Bockes Bockema

Hij had een relatie met Both Feickesdr. Siccama.

De relatie startte.

Kind(eren):

1. Sjoerd Riencks Buckama  ± 1380-???? 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Rienck Bockes Bockema?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Rienck Bockes Bockema

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen