De familie Hengeveld en haar voorzaten » Petrus Dominicus Regout (1801-1878)

Persoonlijke gegevens Petrus Dominicus Regout 

• Hij is geboren op 23 augustus 1801 in Maastricht, Limburg, Nederland.
• Hij is overleden op 18 februari 1878 in Meerssen, Limburg, Nederland, hij was toen 76 jaar oud.
• Hij is begraven in Meerssen, Limburg, Nederland.
• Een kind van Petrus Leonardus Dominicus Regout en Maria Gertrudis Nijsten (Niesten)
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 18 januari 2015.

Gezin van Petrus Dominicus Regout

Hij is getrouwd met Maria Aldegonda Hoeberechts.

Zij zijn getrouwd

Kind(eren):

1. Petrus Alexander Hubertus Regout  1828-1897 

Notities over Petrus Dominicus Regout

Va. Petrus Dominicus Regout, zn. van Petrus Leonardus Dominicus Regout (IV) (Kristal-, glas, porcelein koopman) en Maria Gertrudis Nijsten, geb. te Maastricht op 23-08-1801 akte 294, Groot industrieel, ovl. (76 jaar oud) te Meerssen, Kasteel Vaeshartelt op 18-02-1878 akte 18, begr. te Meerssen, tr. (resp. 23 en 26 jaar oud) te Maastricht op 17-06-1825 met Maria Aldegonda Hoeberechts, dr. van Johannes Franciscus Hoeberechts (Fabrikant van hoeden) en Maria Joanna Margaretha Botti, geb. te Maastricht op 19-09-1798, ovl. (80 jaar oud) te Meerssen op 14-11-1878 BS Meerssen akte 81. Lid der 1ste Kamer. Stichter (1835) van de Glas en Aardewerkfabrieken N.V. "De Sphinx". Lid van de Gemeenteraad van Maastricht. Wikipedia: Petrus Regout werkte vanaf zijn dertiende in de glas- en aardewerkwinkel van zijn moeder. Oorspronkelijk begaf Regout zich vooral in de groothandel. Daarbij betrok hij producten uit Luik en omgeving, waar de industriële revolutie als eerste op het Europese continent al op gang was gekomen. In 1825 trouwde hij met Maria Aldegonda Hoeberechts, die voortkwam uit een rijke familie van hoedenmakers. Zij bracht een aanzienlijke bruidsschat mee, die in het bedrijf werd geïnvesteerd. Gedwongen door het economische isolement, waarin Maastricht na de Belgische Opstand was terechtgekomen, ontwikkelde Petrus Regout in korte tijd een industrieel imperium. Dit was noodzakelijk geworden omdat de Nederlandse regering een importverbod op Belgische producten instelde. Daarom werd Regout noodgedwongen een industrieel. In 1834 kocht hij een stoommachine en hij ronselde eveneens een aantal slijpers uit Wallonië en Frankrijk. Aldus begon hij aan de Boschstraat in Maastricht een kristalslijperij (stoomglasfabriek). In 1834 begon hij eveneens een spijkerfabriek en in 1836 een aardewerkfabriek. In 1838 werd een glasblazerij geopend, in 1840 een geweerfabriek en in 1847 een gasfabriek. Zo werd hij de eerste grootindustrieel van Nederland en werd Maastricht de eerste Nederlandse stad waarin de industriële revolutie zich voltrok. Omstreeks 1847 was er een recessie, maar Regout liet zijn fabrieken produceren en bouwde aldus een voorraad op, want hij dacht dat de recessie snel voorbij zou zijn. Dit bleek inderdaad het geval en Regout kon zijn voorraden tegen een hoge prijs verkopen. Hij vergaarde een geweldige rijkdom. In 1849 werd Regout lid van de Eerste Kamer. In 1851 kocht hij Kasteel Vaeshartelt, tegenwoordig in gebruik als hotel en congrescentrum, dat hij omtoverde tot een ware lusthof. Ondertussen werkten er duizenden arbeiders in zijn fabrieken, waarvan de leiding in handen kwam van zijn vijf zoons. Petrus Regout legde zich meer en meer toe op het verkennen van nieuwe markten. Zijn zoon Louis Regout zou later ook Eerste-Kamerlid worden. Na zijn overlijden in 1878 werd Petrus' lichaam bijgezet in het, door hem zelf ontworpen, familiegraf naast de Basiliek van het H. Sacrament in Meerssen. Aardewerken kan uit de 19e eeuw. Aan de onderkant heeft de kan het Regout stempel.De aardewerkfabriek, die later De Sphinx ging heten, werd een van de grootste producenten van aardewerk ter wereld. Maastrichts aardewerk van Regout en de Sphinx zijn gewilde verzamelobjecten. Na de Tweede Wereldoorlog legde de Sphinx zich toe op de fabricage van sanitair. Petrus Regout was als ondernemer zeer voortvarend. Hij was een pionier op het gebied van industrialisatie. Daar tegenover staat zijn harde paternalistische sociale beleid dat ook in die tijd al als verouderd en zelfs onmenselijk werd gezien. Hij en zijn familie leefden op grote voet, terwijl de arbeiders het met een overvolle en zeer onhygiënische Cité Ouvrière, ofwel een huurkazerne, moesten doen. Kinderarbeid onder erbarmelijke omstandigheden, waarbij regelmatig de nacht werd doorgewerkt, was heel gewoon. Voor Regout stond bestaansrecht gelijk aan werken, en zonder werk was er ook geen bestaansrecht. Tegenover werk stond onderdak, voedsel en loon. In 1858 publiceerde hij zijn tractaat Pauperisme en Industrie, waarin hij de industrie voorstelde als een instrument om verpaupering te bestrijden. Onderwijs en gezondheidszorg kwamen echter in dit geschrift niet voor. Natuurlijk werd de beeldvorming ook wel overdreven, want Regout had vele vijanden die polemieken met en over hem voerden en aldus een karikaturaal beeld neerzetten. Terwijl Petrus Regout streefde naar erkenning moest de oude adel niets van hem hebben, en de liberale nieuwe bovenlaag vond hem een reactionair, aangezien hij van emancipatie van de arbeiders niets wilde weten: dezen hadden zich maar in hun lot te schikken. Die afkeer was overigens geheel wederzijds zodat er heel wat afgescholden werd in de liberale krant Le Courrier de la Meuse en Regout's tegenhanger: l'Ami du Limbourg. Regout liet zich graag afbeelden in vorstelijke poses, maar spottend werd hij door zijn vijanden de pottenkeuning genoemd, naar het product waaraan hij zijn rijkdom te danken had. Wel was hij bevriend met Koning Willem II, maar in de adelstand werd hij nimmer verheven, hoewel de koning dit recht gegund heeft aan een aantal katholieke fabrikantenfamilies zoals Smits van Eckart. Michael Ubachs, een socialistisch politicus, schreef in 1934 een boek dat zeer ten nadele van Regout werkte. Maar de ergste bijdrage aan de beeldvorming omtrent Regout werd geleverd door zijnzoons, die in 1878 door een parlementaire enquêtecommissie werden gehoord. Hun geringschattende antwoorden omtrent het welzijn van de arbeiders werden gepubliceerd en oogstten alom verontwaardiging, niet in de laatste plaats bij de katholieke en socialistische vakbonden die niet lang daarna op begonnen te komen. Uiteraard trachtte het bedrijf het inktzwarte beeld bij te stellen. In 1959 werd, in opdracht van De Sphinx, een proefschrift geschreven door A. Maenen. Hierin kwam Regout naar voren als iemand die zich juist hard zou hebben gemaakt voor sociale wetgeving. Zo zou hij hebben meegewerkt aan het Kinderwetje van Van Houten, en zou hij hebben gepleit voor de leerplichtwet. Daarnaast zouden de Maastrichtse arbeiders 25 tot 30 procent meer betaald hebben gekregen dan bijvoorbeeld hun collega's in Noord-Limburgse aardewerkbedrijven, waar het levensonderhoud echter ook goedkoper was dan in Maastricht. Dit alles heeft van Petrus Regout een controversiële figuur gemaakt, wat ook tot uiting kwam in de strijdom het al dan niet plaatsen van zijn standbeeld, in 1965. Bovendien werd dit beeld, in de navolgende jaren, nog regelmatig beklad. In 2007 vertrok De Sphinx uit de Boschstraat. Wat bleef was een industrieel monument dat toegankelijk is via de Penitentenpoort. Dit is een overblijfsel van het klooster der Zusters Penitenten dat hier lag voordat de fabriek werd gebouwd. Bij dit complex staat sinds 1965 het bewuste, door Wim van Hoorn vervaardigde, standbeeld van Regout. Tot 30 juni 2007 speelde Theatergroep "Het Vervolg" een voorstelling over het leven van Petrus Regout, met acteur Hans van Leipsig in de titelrol. Uit dit huwelijk 11 kinderen: 1. Maria Gertrudis Hubertina Regout, geb. te Limmel-Meerssen op 23-10-1826, ovl. (71 jaar oud) te Limmel-Meerssen op 04-09-1898, volgt VIa. 2. Petrus Alexander Hubertus Regout, geb. te Maastricht op 24-02-1828, ovl. (68 jaar oud) te St.Pieter, Villa Canne op 11-02-1897, volgt VIb. 3. Hubertus Edouard Thomas Regout, geb. te Maastricht op 24-10-1829, ovl. (49 jaar oud) te Maastricht op 06-11-1878, volgt VIc. 4. Eugenius Bernard Hubertus Regout, geb. te Maastricht op 20-04-1831, ovl. (77 jaar oud) te Meerssen op 02-05-1908, volgt VId. 5. Hubertus Gerardus Louis Regout, geb. te Maastricht op 16-12-1832, ovl. (72 jaar oud) te Maastricht op 06-01-1905, volgt VIe. 6. Anna Emilia Maria Hubertina Regout, geb. te Luik [België] op 12-08-1834, ovl. (52 jaar oud) te Mechelen-Wittem op 24-11-1886, volgt VIf. 7. Hubert Francois Victor, geb. te Maastricht op 25-11-1835, akte 657. 8. Josephine Hubertine Pauline Regout, geb. te Maastricht op 04-10-1837, akte 539 ovl. (26 jaar oud) te Roermond op 30-03-1864, volgt VIg. 9. Johan Hubert Gustaaf Regout, geb. te Maastricht op 04-11-1839, ovl. (83 jaar oud) te Meerssen op 08-02-1923, volgt VIh. 10. Wilhelmina Aldegonda Hubertina, geb. te Maastricht op 26-08-1841, akte 481 ovl. (27 jaar oud) te Gent [België] op 05-11-1868.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Petrus Dominicus Regout?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Petrus Dominicus Regout

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen