Hij is getrouwd met Regina Helena van Saksen Meiningen.Bron 3
Wijziging: 20 Juli 1996
Zij zijn getrouwd op 10 mei 1951 te Nancy, hij was toen 38 jaar oud.
Kind(eren):
Franz Josef Otto Robert Maria Anton Karl Max Heinrich Sixtus Xavier Felix René Ludwig Gaetano Pius Ignatius von Habsburg-Lotharingen (Villa Wartholz bij Reichenau an der Rax, 20 november 1912 - Pöcking, Beieren, 4 juli 2011) was tot 1918 de laatste kroonprins van Oostenrijk, tot 1921 kroonprins van het koninkrijk Hongarije. Hij was de zoon van de laatste Oostenrijkse keizer, de zalige Karel I, en keizerin Zita. Als zodanig was hij van 1916 tot 1918 troonopvolger.
Van 1979 tot 1999 was hij voor de Beierse CSU lid van het Europese Parlement, waaronder tweemaal als nestor, voorzitter van de openingszitting. Als organisator van de Pan-Europese picknick op 19 augustus 1989 leverde hij een bijdrage aan de val van het IJzeren Gordijn en het communistische Oostblok. Otto van Habsburg-Lotharingen was actief in de Pan-Europa-Unie, die zich voor de Europese eenwording inzette. Gedurende zijn leven streed Otto van Habsburg-Lotharingen tegen extreem nationalisme, nationaalsocialisme, communisme alsook tegen verschillende vormen van relativisme.
Tussen 1918 en 1921 woonde hij met zijn familie in ballingschap in Zwitserland, daarna voornamelijk in Spanje en België, waar hij woonde in het kasteel ter Ham en aan de Katholieke Universiteit van Leuven in 1935 als keizer in ballingschap het licentiaat en doctoraat politicologie behaalde. In de jaren dertig verzette hij zich heftig tegen de aansluiting van Oostenrijk bij het Duitse Rijk; hij ondersteunde het verzet van de Heimwehr onder Engelbert Dollfuss en Kurt von Schuschnigg tegen de nationaalsocialisten (die in 1934 bij een coup bondskanselier Dollfuss vermoordden). De jonge keizerlijke kroonprins Otto was vanwege zijn verzet tegen de Anschluss van Oostenrijk vanaf 1938 een doelwit van de Duitse geheime diensten en als „ontaarde spruit van de Habsburgers”, tevens van de nazi-pers.[1] Otto voelde wel vanaf het begin veel voor de Europese eenwording als middel voor blijvende vrede. Hij werd actief lid van talloze Europese organisaties, en leidde jarenlang de Pan-Europa-Unie. Na de Tweede Wereldoorlog, die hij voor een groot deel als vluchteling in de Verenigde Staten doorbracht, leefde hij achtereenvolgens in Frankrijk, Spanje en Duitsland.
Franz Jozeph Otto von Habsburg-Lothringen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
1951 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Regina Helena van Saksen Meiningen |