Hij is getrouwd met Johanna (Jeanette) de Renialme.
Zij zijn getrouwd op 21 december 1659 te Loosduinen, Zuid-Holland, Nederland, hij was toen 20 jaar oud.
Kind(eren):
ding: 0px;">Van Solt en Cornelis Trompcing: normal; font: 12px/15px 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; white-space: normal; color: #898f9c; word-spacing: 0px; -webkit-text-stroke-width: 0px;">Door Georgette En Percy op zaterdag 8 juni 2013 om 0:13or: #ffffff; margin-top: 16px; text-indent: 0px; letter-spacing: normal; zoom: 1; font: 14px/20px 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; word-wrap: break-word; white-space: normal; color: #333333; word-spacing: 0px; -webkit-text-stroke-width: 0px;"> is Nederduits-Gereformeerd gedoopt op zondag 21 augustus 1639 in Amsterdam in de Nieuwe Kerk. Jan is overleden op vrijdag 16 juni 1673 in Rotterdam, 33 jaar oud, tijdens de tweede slag bij Schooneveld op 14-6-1673 raakte hij gewond en bij aankomst te Rotterdam is hij overleden. Hij is begraven op woensdag 21 juni 1673 in Amsterdam in de Oude Kerk. Jan trouwde, 20 jaar oud, op zondag 21 december 1659 in Loosduinen met Johanna (Jeanette) de Renialme, nadat zij op woensdag 17 september 1659 in Aken {Duitsland} in ondertrouw zijn gegaan. Jeanette is geboren in Loosduinen. Jeanette is overleden na 1691.Op de „Lijste van de Officieren" van het Admiraalschip van Cornelis Tromp "De Gouden Leeuw" in 1673 staan opperkapitein Tomas Tobias en de twee onder-kapiteins Jan van Hardenbroeck en Jan van Solt.
Volgens de familieoverlevering bezat Johan van Solt een stenen wapenschild van de familie van Solt. Dit wapenschild is waarschijnlijk afkomstig van zijn vader, daar er in 1659 drie wapenschilden in de inventaris van zijn boedel worden vermeld. Alle her en der in de familie aanwezige schilderijen van dit familiewapen vertonen in het 1e en 4e kwartier een zwart molenijzer [anille] op zilver en in het 2e en 3e kwartier 5 rode dwarsbalken op zilver. [bron: Centraal Bureau voor Genealogie, collectie Muschaert nr. 16 F] Het helmteken is een molenijzer uit de kwartieren 1 en 3, de dekkleden zijn rood, gevoerd zilver.
Slag bij Schooneveld
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog waren Engeland en de Republiek bondgenoten tegen de gemeenschappelijke vijand: de Habsburgers. Na de Vrede van Münster in 1648 verloor Spanje zijn sterke politieke positie. De Spaanse koloniale bezittingen lagen voor het grijpen, wat de twee vroegere bondgenoten tegen elkaar opzette. Om de Engelse positie in Noord-Amerika te beschermen keurde het Engelse Parlement de Acte van Navigatie in oktober 1651 onder leiding van Oliver Cromwell goed, waardoor goederen uit Noord-Amerika enkel nog maar door Engelse schepen mochten worden getransporteerd. Het was een reactie op het falen van Cromwell de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden te overtuigen zich bij het Engelse Gemenebest aan te sluiten om zo een puriteins machtsblok te vormen. Dit was de aanleiding voor de drie Engels-Nederlandse Oorlogen in de 17e eeuw.
Derde Engels-Nederlandse Oorlog (1672-1674)
Het rampjaar 1672 was het gevolg van de aansluiting van Engeland bij een bondgenootschap, het verdrag van Dover in 1670, tussen Frankrijk, Münster en Keulen. Ironisch genoeg werd die oorlog gevoerd tegen de latere koning van Engeland, Willem III. De lord high admiral van Engeland in de tweede en derde oorlog was niemand minder dan James II, broer en uiteindelijke opvolger van Charles II. Op 6 april verklaarden deze landen de Republiek de oorlog. Nederland werd ter land en ter zee aangevallen. Michiel de Ruyter wist de Engels-Franse vloot een aantal zware slagen toe te brengen en kon een invasie vanuit zee afwenden. Op het land gingen de zaken minder voorspoedig. Een Frans leger, 120.000 man sterk, rukte op naar Keulen en trok via de Rijn de Republiek binnen. Tegelijkertijd overschreed de bisschop van Münster met zijn troepen de grens in Overijssel. ‘Het volk was redeloos, de regering radeloos, en het land reddeloos:’ met deze kernachtige omschrijving is deze periode in de Nederlandse geschiedenisboekjes terecht gekomen.
Er waren vier belangrijke zeeslagen in de derde Engels-Nederlandse oorlog. In alle vier bewees de Ruyter zijn vaardigheden en wist de Republiek te redden van de invasie. De Slag bij Solebay (7 juni 1672) was de eerste zeeslag. Een vloot van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, onder het bevel van admiraal Michiel de Ruyter, verraste een Engels-Franse vloot in de Solebay aan de kust van Suffolk [Engelse oostkust]. De verliezen aan manschappen waren enorm aan de Britse zijde: ongeveer 2500 man. De Nederlanders telden slechts enkele honderden doden. Daar stond tegenover dat de Nederlanders meer schepen verloren. Beide partijen zagen zichzelf als overwinnaars. Het was in ieder geval een strategische overwinning voor de Republiek: de blokkade was mislukt en de Republiek was beter in staat de schade te herstellen. De Eerste Slag bij het Schooneveld was één van de twee zeeslagen voor de Zeeuwse kust en werd gehouden op 7 juni 1673. De Frans-Engelse vloot onder leiding van Ruprecht van de Palts werd in de twee slagen door luitenant-admiraal-generaal Michiel de Ruyter verslagen. De Tweede Slag bij het Schooneveld was op 14 juni 1673, precies een week na de Eerste Slag bij het Schooneveld. De Frans-Engelse vloot onder leiding van Ruprecht van de Palts werd ook dit keer door Michiel de Ruyter verslagen. De Nederlandse vloot wist een landing van Engelsen en Fransen op de Nederlandse kust definitief te voorkomen.
De Vrede van Westminster is getekend op 19 februari 1674 en maakte een einde aan de Derde Engelse Oorlog. Er veranderde weinig aan de situatie van voor de oorlog, maar Willem III was erin geslaagd om de voor Nederland zo gevaarlijke Frans-Britse alliantie te verbreken. Een uitzondering was dat de Republiek Engeland twee miljoen gulden betaalde, puur ter afkoop van verdere agressie. Ook werd het recht van de Engelse oorlogsschepen om als eerste door Nederlandse oorlogsschepen begroet te worden, nogmaals bevestigd. Een onderdeel van dit verdrag was dat de kolonie Nieuw-Nederland (waarin Nieuw-Amsterdam lag) officieel onder Engels gezag kwam. Nederland deed nu formeel afstand en werd de kolonie Nieu Nederlandt ook juridisch overgedragen aan de Engelsen, terwijl tegelijker tijd de kolonie Suriname formeel aan de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden werd toegewezen.
Johannes van Soldt | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
1659 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Johanna (Jeanette) de Renialme |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.