Zij is getrouwd met Willem van ORANJE NASSAU.
Zij zijn getrouwd op 21 februari 1816 te Sint Petersburg, zij was toen 21 jaar oud.
Kind(eren):
Grootvorstin Anna heeft vier broers en vier zusters, doch groeit vooral op met haar twee jongere
broers Nicolaas en Michael, met wie zij een hecht stel vormt: als kind richt zij met hen een
geheim genootschap 'Triopathie' op. . . In 1797 wordt haar vader tot tsaar Paul I gekroond en het
gezin woont voortaan in het Winterpaleis in St.-Petersburg en Tsarskoje Selo. Het steeds
grilliger en vreemder worden gedrag van de tsaar leidt tot een complot om hem af te zetten en in
1801 wordt hij vermoord. Door haar broer Alexander, de nieuwe tsaar, en haar moeder wordt Anna
verder opgevoed. Zij leert vloeiend Frans, Duits en Russisch, krijgt schilder- en muzieklessen en
wordt onderwezen in wiskunde en natuurwetenschappen. . . In 1809 laat keizer Napoleon blijken
met Anna te willen trouwen, maar zijn aanzoek wordt afgewezen na vooral verzet van haar moeder.
In 1814 ontmoet tsaar Alexander kroonprins Willem, voor wie hij sympathie opvat. Een verbintenis
van zijn zuster met de toekomstige vorst lijkt hem nuttig en er wordt een huwelijksovereenkomst
gesloten. Bepaald wordt dat Anna als bruidsschat één miljoen roebel ontvangt, waarover de
Nederlandse koning vijf procent rente betaald. . . In 1816 wordt de bruiloft met onvoorstelbare
pracht en weelde in st.-Petersburg gevierd. Nog zes maanden blijft het jonge paar in Rusland,
waar het deelneemt aan een schier eindeloze reeks festiviteiten: sledetochten, galadiners met
duizend couverts, Illuminaties en oogverblindende feesten. De aankomst van hare Keizerlijke en
Koninklijke Hoogheid Grootvorstin Anna Paulowna (zoals zij wordt aangeduid) te 's-Gravenhage is
indrukwekkend door haar 'allervorstelijksten en onbeschrijfelijke rijken tooi'. Het paar betrekt
hier eerst het paleis Lange Voorhout, later het paleis aan de Kneuterdijk. Anna raakt vooral zeer
gehecht aan dit laatste paleis, dat met zijn diverse tuinen, boomgaarden, rozenperken, vijvers
met sierlijke watervogels, serres en terrassen een waar paradijs vormt. Zij leidt hier een
gelukkig gezinsleven. De contacten met haar geliefde Russusche verwanten onderhoudt zij door een
uitvoerige briefwisseling. Anna borduurt zeer veel, vooral historische tafrelen en bloemstukken
op stoelen, kamer- en haardschermen. Terwijl haar man Willem als in een legerkamp op een ijzeren
veldbed slaapt, zijn Anna's vertrekken met talloze kostbaarheden ingericht. Zo maakt zij gebruikt
van toiletgerei van zuiver goud.. . In 1829 wordt Anna's kostbare juwelencollectie uit het
Brusselse paleis gestolen; eerst enige jaren later wordt de dief gevonden en berecht. De
grootvorstin blijft haar orthodoxe geloof trouw en laat hiertoe in haar paleizen kapellen
inrichten en met ikonen volhangen. Binnenskamers en in haar brieven uit zij zich regelmatig over
politieke aangelegenheden, maar naar buiten toe distantieert zij zich van de politiek, ofschoon
de toenemende volksinvloed haar onwelgevallig is. Haar man Willem, in wie zij zich soms
teleurgesteld toont, verdedigt en steunt zij loyaal. Op haar oudste zoon Willem heeft zij veel
kritiek. Haar relatie met diens echtge Sophie, die in tegenstelling tot Anna duidelijk pro-Frans
is, is slecht. De in zelfbeheersing getrainde tsarendochter gedraagt zich kil tegenover deze
schoondochter - van wie zij tevens de tante is - en dit leidt soms tot emotionele uitbarstingen.
In 1849 spreekt Anna over de 'inventieve doortraptheid van Sophie, met haar karakter de troon
onwaardig". Met haar schoondochter Amalia kan zij het daarentegen uitstekend vinden. Na 1840
treedt zij als koningin meer op de voorgrond, maar zij blijft de waardig optredende Russische
grootvorstin, zeer gehecht aan vormelijkheid en etiquette en met grote afstand tot de mensen in
haar omgeving. Zich bewust van haar afkomst zegt zij in 1845: 'Het is een eer voor het land een
Grootvorstin tot Koningin te hebben. De koning was gevleid dat hij mij kon krijgen.' De dood in
1848 van de 29-jarige prins Alexander, Anna's tweede zoon, treft de gehele Oranjefamilie diep,
maar Anna in het bijzonder. Een jaar later overlijdt haar man koning Willem II. Na deze
verpletterende slag trekt zij zich terug uit het openbare leven. Voortaan woont zij voornamelijk
op paleis Soestdijk en op Buitenrust aan de Scheveningseweg te 's-Gravenhage. De nagelaten
schulden van Willem II blijken zo groot (viereneenhalf miljoen), dat al zijn bezittingen verkocht
moeten worden. Anna smeekt haar broer tsaar Nicolaas I Willems schilderijencollectie te kopen:
'Je zou er de eer van de familie mee redden!' De tsaar zoekt een aantal bijzonder fraaie oude
meesters uit, die aldus naar St.-Petersburg verdwijnen. Nog altijd zijn ze aldaar in de Hermitage
te zien
Genealogie van het Vorstenhuis Nassau
referentie: 36
onderwerp multimedia: JPEG C:\bk6\karel\Picture\AnnaPaulona1795.jpg
onderwerp multimedia: JPEG C:\BK6\karel\Picture\ON61W.JPG
Anna Paulowna Romanov van RUSLAND | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1816 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Willem van ORANJE NASSAU |