's-Heerenberg - Maria van Nassau 1539-1599 » Sophie Frederika Mathilda van Wurtemberg (1818-1877)

Persoonlijke gegevens Sophie Frederika Mathilda van Wurtemberg 

• Zij is geboren op 17 juni 1818 in slot Ludwigsburg.
• Zij is overleden op 3 juni 1877 in Wassenaar, zij was toen 58 jaar oud.
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 12 februari 2021.

Gezin van Sophie Frederika Mathilda van Wurtemberg

Zij is getrouwd met Willem III van Oranje-Nassau.

Zij zijn getrouwd op 18 juni 1839 te Stuttgart, zij was toen 21 jaar oud.

Kind(eren):

1. Willem van Oranje-Nassau  1840-1879
2. Maurits van Oranje-Nassau  1843-1850
3. Alexander van Oranje-Nassau  1851-1884

Notities over Sophie Frederika Mathilda van Wurtemberg

Sophia Frederika Mathilda, Prinses van Wurtemberg, geboren als Sophie Frederike Mathilde von Württemberg (Slot Ludwigsburg, 17 juni 1818 — Wassenaar, 3 juni 1877), was als eerste echtgenote van koning Willem III van 17 maart 1849 tot haar overlijden koningin der Nederlanden en groothertogin van Luxemburg. Haar roepnaam was Sophie. Als koningin stond ze bij leven bekend als Sophia.

Prinses Sophie werd geboren in Stuttgart als dochter van koning Willem I van Württemberg en grootvorstin Catharina Paulowna van Rusland, een dochter van tsaar Paul I. Sophie en haar latere echtgenoot Willem (zoon van de zuster van Catharina, Anna Paulowna) waren dus volle neef en nicht. Zeven maanden na de geboorte van Sophie overleed haar moeder, waarna ze grotendeels door haar stiefmoeder, de tweede echtgenote van haar vader, Pauline van Württemberg, werd opgevoed. Sophie was ook een volle nicht van de Russische tsaren Nicolaas I en Alexander I.

Sophie trad op 18 juni (Waterloodag) 1839 in haar woonplaats Stuttgart in het huwelijk. Het paar vestigde zich in Den Haag op het Paleis aan het Plein. Het werd een slecht huwelijk, mede door Willems nauwelijks verholen buitenechtelijke affaires, andere seksuele uitspattingen en zijn grillige karakter. Sophie op haar beurt had last van hysterische toevallen, waarvoor ze meerdere keren genezing zocht in het kuuroord Bad Ems.

Op 4 september 1840 werd hun eerste kind geboren, een zoon.
Al in 1842 wilde Sophie gescheiden van haar echtgenoot gaan wonen. In een brief aan haar schoonvader, geschreven in de nazomer of herfst van dat jaar, hield ze hem voor dat ze door haar echtgenoot bedreigd en mishandeld werd. Hij zou haar dwingen tot "schandalige handelingen die de zeden en de waardigheid kwetsen van iedere vrouw". Ze zou bij haar man blijven wonen en nog twee keer zwanger van hem worden, de eerste keer al begin 1843.

Het huwelijk werd er niet beter door. In de zomermaanden van 1846 stormde Willem haar slaapkamer binnen en begon met zijn vingernagels haar hals, keel en armen te krabben, volgens Sophie zonder aanleiding. Ze zag zich genoodzaakt lange handschoenen te dragen om anderen het zicht te ontnemen op de krassen op haar armen. Op 17 maart 1849 stierf haar schoonvader koning Willem II, waardoor haar man koning der Nederlanden, groothertog van Luxemburg en hertog van Limburg werd en haar maakte tot koningin, groothertogin en hertogin. Ze verhuisde met haar man naar Paleis Noordeinde in Den Haag, wat haar duidelijk beter beviel dan het Paleis aan het Plein. Op 4 juni 1850 stierf haar tweede zoon en kind, vermoedelijk aan een hersenvliesontsteking. Het brak haar hart.

Sophie beviel op 25 augustus 1851 van haar derde kind, opnieuw een zoon. Ook deze bracht geen huwelijksgeluk, want ze wilde scheiden van haar echtgenoot. Op 17 september dat jaar gaf Willem de opdracht om daarvoor de mogelijkheden uit te zoeken. Uiteindelijk leidde dit op 25 december 1855 tot het ondertekenen van een schriftelijke overeenkomst waarbij – zonder tussenkomst van een rechter – overgegaan werd tot een scheiding van tafel en bed.
Willem III heeft tijdens zijn huwelijksleven met Sophie meerdere maîtresses gehad. Over Sophie is niet met zekerheid te zeggen of ook zij een of meer minnaars heeft gehad.

Sophie kreeg met Willem drie zonen:
Willem (1840–1879), prins van Oranje (roepnaam Wiwill)
Maurits (1843–1850)
Alexander (1851–1884), prins van Oranje.

Koningin Sophia overleed kort voor haar 59e verjaardag op Paleis Huis ten Bosch, dat indertijd in de gemeente Wassenaar lag. Uit het sectierapport bleek dat haar longen, lever, darmen en galblaas waren aangetast. De hartwanden waren "bijna vliesachtig". Conform haar wens werd zij niet gebalsemd (als een van de weinige Oranjes) en in haar trouwjurk gehuld, omdat volgens eigen zeggen haar leven al geëindigd was op haar trouwdag. Haar stoffelijk overschot werd op 20 juni bijgezet in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Sophie Frederika Mathilda van Wurtemberg?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!