Kind: Anna Drexhage
Geslacht: Vrouw
Geboorteplaats: Oosterwijtwerd gem. 't Zandt
Geboortedatum: vrijdag 31 december 1897
Vader: Geert Drexhage
Leeftijd: 52
Beroep: dagloner
Moeder: Arendje Oosting
Gebeurtenis: Geboorte
Datum: vrijdag 31 december 1897
Gebeurtenisplaats: Oosterwijtwerd gem. 't Zandt
Documenttype: BS Geboorte
Erfgoedinstelling: Groninger Archieven
Plaats instelling: Groningen
Collectiegebied: Groningen
Aktenummer: 1
Registratiedatum: 1 januari 1898
Akteplaats: Zandt, 't
Collectie: Bron: boek, Periode: 1898
Boek: Geboorteregister 1898
Hoofdpersoon: Anna Drexhage
Vermelding: Geisterfer
Gebeurtenis: Overlijden
Datum: donderdag 1 november 1945
Gebeurtenisplaats: Amsterdam
Documenttype: Familieadvertenties
Erfgoedinstelling: Centraal Bureau voor Genealogie
Plaats instelling: Den Haag
Collectiegebied: Nederland
Registratienummer: VFADNL036530-1
Registratiedatum: 1 november 1945
Opmerking: Overlijdensadvertentie
Geisterfer-Drexhage, A.
Personalia
AchternaamGeisterfer-Drexhage
VoornamenAnna
VoorlettersA.
Beroep
Geboren te't Zandt
Geboortedatum31-12-1897
Overleden teSemarang, kamp Lampersari-Sompok
Overlijdensdatum17-08-1945
CategorieenJapans burgerkamp
Begraafplaats Nederlands ereveld Kalibanteng te Semarang (meer informatie)
GemeenteSemarang
Land Indonesie
Vak V-II
Nummer 20
DIT GRAF IS IN BEHEER EN ONDERHOUD VAN DE OORLOGSGRAVENSTICHTING
Zij is getrouwd met Johan Machiel Geisterfer.
Zij zijn getrouwd voor 1928 te Nederlands Indie.
Kind(eren):
De laatste foto van Anna
Een foto met Anna Drexhage op de veranda van een huis. Op de achterkant werd geschreven: "Anna, 1925." Gegeven aan haar beste vriendin Jantje, die hem bewaarde. In 1925 ging Anna met de trein naar Amsterdam en met een boot naar Batavia (nu Jakarta) in Nederlands Indie (het huidige Indonesie). Ze zouden contact houden maar er is nooit meer iets van Anna vernomen.
In 1952 verhuisde de foto met Jantje mee naar Edmonton, Alberta. Eerst in 1983 werd duidelijk wat er was gebeurd. Dit is het verhaal: Anna vertrok naar Batavia om een Nederlandse kolonist en weduwnaar te ontmoeten. De reis werd door hem betaald en zo nodig de terugreis ook. Toen Anna landde in Semarang, maakte ze kennis met een lange en stevige man van iets meer dan 30 jaar, met blonde snor, ronde bril en blauwe intense maar verdrietige ogen. Anna viel voor hem. Dat was Anna: een praktische vrouw met een groot hart. Ze trouwde Johannes, een rijke man, die behoorde bij de Nederlandse elite die de Indonesische archipel bijna 300 jaar heeft geregeerd. Hij was eigenaar van een aantal succesvolle bedrijven in de stad Malang, op het eiland Java; woonde in een groot landgoed met bedienden, tuinmannen en koks, en werd alom gerespecteerd.
Niet dat dit voor Anna het belangrijkste was. Wat haar trok in Johannes was de trieste voorgeschiedenis. Achter de rijkdom en het fortuin schuilde een groot geheim. Johannes was bij de geboorte te vondeling gelegd (wordt betwijfled of dit feit juist is; opmerking BZ) en was opgegroeid in een weeshuis in Amsterdam. Anna gaf hem de liefde die hij niet of nauwelijks had gekend en zorgde voor het huishouden en gezin. Ze kregen zes kinderen (een dochter en vijf zonen).
In 1942 viel Japan Nederlands Indie binnen. Alle mensen van Europese afkomst werden gearresteerd en opgesloten in concentratiekampen. Anna en Johannes werden als landeigenaren een paar dagen in Malang gevangen gezet in een overvolle gevangenis. Uiteindelijk werden mannen en vrouwen gescheiden weggevoerd naar verschillende kampen. Johannes en Anna verdwenen en hebben elkaar nooit meer gesproken of gezien.
Anna werd naar een groot veld aan de kust gebracht in de buurt van Semarang, samen met haar dochter en haar twee jongste zonen, terwijl de drie grootste jongens werden overgebracht naar een kamp voor mannen op vijf mijl afstand. Anna Drexhage raakte uitgehongerd in het gebied van Semarang en stierf in augustus 1945, een paar dagen voor het geallieerde leger de Japanse concentratiekampen bevrijdde. Zij had besloten haar rantsoen van rijst en water op te offeren aan het leven van haar jonge kinderen.
En inderdaad, al de kinderen werden gered, maar een was bijna dood. Het was de vierde, Aren, een magere, ruig kind dat van kindsaf ziekelijk is geweest. Hij leed aan astma-aanvallen, zo vaak, dat iedereen dacht dat hij de eerste zou zijn om te sterven. Maar hij leefde. Toen de oorlog eindigde werden de kinderen van Anna gedeporteerd naar een kamp in Ceylon. Vanaf Ceylon werden ze per schip verzonden naar Nederland.
Onder de Nederlanders, nog steeds bezig met hun eigen problemen, waren er weinig bereid om het lijden van een handvol weeskinderen uit Indonesie aan te horen. "Daar was je in ieder geval warm," werd er gezegd, "Hier in Amsterdam bevroren de mensen." De kinderen van Anna hebben snel geleerd niet te praten over het verleden. Je moest een manier vinden om de kost in dit vreemde land te verdienen. Aren besloot om fotograaf te worden.
In 1952, moe van Nederland, vertrok Aren naar Halifax, Canada en vandaar met de trein naar Edmonton, waar hij opgenomen werd in een kolonie van Nederlandse immigranten. Hij woonde daar de Nederlandse kerkdiensten bij en zat op de achterste rij. Daar leerde hij een kleine vrouw met lang glanzend haar getrokken in een knot kennen. Ze had zes huwbare kinderen. De jongste dochter Amelia trouwde met hem drie jaar later. Na een jaar werd zijn eerste kind geboren, de eerste van acht. Ik (Michael) was de derde.
Eerst in 1983 bladerde Aren voor het eerst in het fotoalbum en zag de enigszins vervaagde foto van de jonge vrouw op de veranda en zei: Wat doet mijn moeder hier?. Schoonmoeder Jantje vertelde dat het haar vriendin Anna was die in 1925 naar Nederlands Indie is vertrokken. Wonderlijke speling van het lot, de zoon van de verdwenen Anna genaamd Aren was nu haar schoonzoon in het verre Canada!
..........................
¤Touching Stories¤
As I was trying to find something interesting to do this morning, I saw the latest Reader's Digest. [Interesting ker?Erk]My father subscribes it every month and gave to me instead to read . So with tremendous nothing to do, I flipped through it. An article that had caught my eyes was of a picture of a girl, a very old fashioned picture titled Anna's photograph. The story was written by Michael Geisterfer, about his grandmother-Oma Jantje who had a best friend name Anna Drexhage. One day, Anna gave Oma a picture of hers telling that she's going away to Batavia in the Dutch East Indies, long before it became known as Indonesia. She promised to write to Oma, but she never did. Oma then pasted the picture into her photo album.
Anna was greeted by a handsome rich man called Johannes which soon later be her husband upon reaching Indonesia. Johannes was part of the Dutch elite who had ruled the Indonesian archipelago for nearly 300 years. They lived happily with 6 children. Then the Japanese invaded Indonesia and all the Dutch residents were rounded up and interned in concentration camps. The men were separated with the women. In the confusion of separation, Johannes disappeared and Anna never saw nor heard of him again. Later, Anna died of starvation but her children survived, although one just barely. His name was Aren, the third youngest, a thin scraggly boy who had asthma attacks almost felled him that everyone assumed he would be among the first to die,but he lived.
After the war, the orphans were sent to Holland. Aren made his living as a freelance photographer. Being a photographer, he travelled a lot when finally he settled at Edmonton. There he began attending their Sunday morning Dutch-language church services, sitting in the back row, letting the vestiges of familiarity wash over him. It was there that one of the church matriachs, a small, thin woman with long, luctrous hair tied up in a bun, first laid eyes on him. She did not know who he was, only that he was a photographer. With 6 children approaching marriage age, she would probably be requiring his services. "Why don't you invite him over for coffee?"she prodded her eldest daughter. But the daughter was not interested in this reclusive orphan whose hollow eyes and diffident nature kept most people at a distance.
Her younger sister Amelia, though was intrigued by Aren and extended an invitation. Later they began dating and soon get married. Of all many times Aren drank coffee in the dark salon of Amelia's parental home, he never noticed the photo album sitting on the bookshelf above the tea cabinet. Never, that is until 1983 when he pulled it down and began leafing through it. That's when he came across the faded photograph of the young woman on the veranda.
"Hey,"he said. "That's my mother!" "No, it isn't," Amelia's mother laughed. "That's my friend Anna, who went to Indonesia in 1925. I never heard from her again. Look," she said, pulling the photograph off the page and turning it over. Sure enough, there in still-legible handwriting were the words "Anna 1925". "That's my mother," he repeated. "Anna Drexhage."
Oma Jantje stared at him, unable to comprehend this incredible twist of fate. Then tears welled in her eyes. She had always wondered what had become of her dear friend, and now she knew the awful truth. Her sorrow was tempered by sense of wonder: Anna's orphan was now Jantje's son-in-law, a fact that was no longer just dictated by law, but also by the mysterious winds of destiny.
A very touching story. Seems that the world is very small indeed yet I haven't discover it all.
-------------------------
Dit bericht is door Jan van Hoek gestuurd aan B. Zwanepol, de auteur van Genealogie Zwanepol <https://www.genealogieonline.nl/genealogie-zwanepol/>. Van (XXXXX@XXXX.XXX)
Ik heb aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Anna Drexhage <https://www.genealogieonline.nl/genealogie-zwanepol/I51226.php>.
Geacht heer of mevrouw B. Zwanepol.
Het aangrijpende verhaal van Anna Drexhage is volgens mij niet geheel juist. Als Johannes dezelfde persoon is als Johan Machiel Geisterfer (wat uit uw publicatie blijkt), is hij niet te vondeling gelegd. Op 10 februari 1896 is Johan Machiel Geisterfer geboren uit Maria Clasina Christina Grevelt en aangegeven door Hendrik Fredrik David Geisterfer. Gaarne uw reactie.
Met vriendelijke groeten
Jan
--------------------------
Anna Drexhage | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
< 1928 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Johan Machiel Geisterfer | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.