Hans Strik » Karel de Grote (748-814)

Données personnelles Karel de Grote 

• Il est né le 2 avril 748 dans bij Aix-la-Chapelle.Source 1
• Titre: Keizer van het WestenSource 2
• Titre: Koning der FrankenSource 3
• Il est décédé le 28 janvier 814 dans Aken, il avait 65 ans.Source 1
• Un enfant de Pepijn de Korte et Bertrada met de Grote Voet van Laon
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 11 août 2014.

Famille de Karel de Grote

Il est marié avec Hildegard.

Ils se sont mariés en l'an 771 à Aix-la-Chapelle, il avait 22 ans.Source 1

Enfant(s):

1. Pepijn van Italië  777-810 
2. Lodewijk I de Vrome  778-840 

Notes par Karel de Grote

CHARLES, son of PEPIN "le Bref" King of the Franks & his wife Bertrada [Berta] "au Grand Pied" (near Aix-la-Chapelle 2 Apr 748-Aix-la-Chapelle 28 Jan 814, bur Aix-la-Chapelle, Chapelle Sainte-Marie). He is named first son of King Pépin and Bertrada in the Cartulaire of Saint-Bertin[56]. At the coronation of his father in 754, Charles was also anointed by Pope Stephen III [II][57]. On the death of his father, he received the larger part of Austrasia, Neustria and western Aquitaine, succeeding as CHARLES I joint King of the Franks, jointly with his brother Carloman, and was crowned 9 Oct 768 at Noyon. He suppressed the revolt of Hunald in Aquitaine in 769, over which he quarrelled with his brother Carloman[58]. On the death of his brother in 771, he set aside the rights of his nephew and became sole king of the Franks. He defended the Pope against the Lombards, conquering their kingdom in 773. He is recorded in charters as having used the title "rex Francorum et Langobardorum" from 5 Jun 774, adding "atque patricius Romanorum" from 16 Jul 774[59]. He accepted the submission of Saxony at Paderborn in 777. During his campaign in Spain in 778, he captured Pamplona, while Zaragoza, Huesca, Barcelona and Girona swore allegiance to him. He had his sons crowned king of the Lombards and king of the Aquitainians by Pope Adrian I at Rome 15 Apr 781. He incorporated Bavaria and Carinthia into his kingdom in 787, followed by Thuringia, Hessen and Alemannia, by 797. He re-established Pope Leo III after the latter was ambushed by the Romans in 799, and was crowned CHARLES I “Charlemagne” Emperor of the Romans in St Peter's Rome 25 Dec 800, which the Pope justified technically on the basis of an alleged vacancy of the imperial throne, which could not be occupied by a woman, during the reign at Constantinople of Empress Eirene. At the assembly of Thionville 6 Feb 806, Emperor Charles decided the division of territories between his sons. Byzantine ambassadors from Emperor Mikhael I finally recognised Charlemagne as emperor (although not "Roman Emperor") at Aix-la-Chapelle in 812[60]. After the death of his two older sons, he crowned his son Louis as associate emperor at Aix-la-Chapelle 11 Sep 813. The necrology of Prüm records the death "814 V Kal Feb" of "Karolus imperator"[61]. The Annales Fuldenses record the death "814 V Kal Feb" of "Karolus imperator" at Aachen at the age of about 71[62].

m firstly (769, repudiated [770/early 771]) --- of the Lombards, daughter of DESIDERIUS King of the Lombards & his wife Ansa ---. Einhard calls King Charles's first wife "filiam Desiderii regis Langobardorum"[63]. The Annales Fuldenses record that "Berhta regina" brought "filiam Desiderii regis Langobardorum" back from Italy as the wife for "Karolo filio suo"[64]. Her husband sent her back to her father after repudiating her.

m secondly (Aix-la-Chapelle 771 before 30 Apr) HILDEGARD, daughter of GEROLD Graf im Kraichgau [Udalrichinger] & his wife Imma (758-Thionville, Moselle 30 Apr 783[65], bur Metz, église abbatiale de Saint-Arnoul[66]). Einhard refers to Hildegard as "de gente Suavorum"[67]. Thegan's Vita Hludowici Imperatoris names her "Hildigardam quæ erat de cognatione Gotefridi ducis Alamannorum" and specifies that she was the daughter of Imma[68]. The Annales Laurissenses record the death "783 pridie Kal Mai" of "Hildegardis regina" and her burial "iuxta urbem Mettensem in basilica apostolorum et beati Arnulfi"[69]. She died from the after effects of childbirth, according to the epitaph of her daughter Hildegard[70]. Paulus Diaconus wrote an epitaph to "Hildegardis regina"[71].

m thirdly (Worms Oct 783[72]) FASTRADA, daughter of RADULF Graf & his wife --- (-Frankfurt-am-Main 10 Oct 794, bur Mainz, St Alban[73]). The Annales Laurissenses record the marriage in 783 at Worms of King Charles and "domne Fastradæ regina"[74]. Einhard's Annals record the king's marriage in 783 to "filiam Radolfi comitis natione Francam, nomine Fastradam"[75]. Fastrada, wife of King Charles, is referred to as "de Orientalium Francorum, Germanorum videlicet" by Einhard[76]. Her cruelty triggered the revolt of her husband's illegitimate son Pépin "le Bossu" in 792[77]. The Annales Xantenses record the death in Frankfurt in 794 of "Fastrada regina"[78]. Einhard records the death in 794 of "Fastrada regina" at Frankfurt and her burial "Mogontiaci apud sanctum Albanum"[79]. Theodulf wrote the epitaph of "Fastradæ reginæ"[80].

m fourthly ([794/autumn 796]) LIUTGARD, daughter of --- (-Tours 4 Jun 800, bur Tours, église Saint-Martin[81]). Einhard names "Liudgardam Alamannam" as King Charles's fourth wife, specifying that she died childless[82]. Angilbert's poem Ad Pippinum Italiæ regum names "Liutgardis" as the wife of King Charles[83]. The Annales Laurissenses Continuatio records the death "II Non Iun 800" at Tours of "domnæ Liutgardæ coniugis" and her burial at Tours[84].

Mistress (1): HIMILTRUD, daughter of ---. "Himiltrude nobili puella" is named mother of "Pippinum" in the Gesta Mettensium[85].

Mistress (2): ---. Einhard refers to "Ruodhaidem" as the daughter of King Charles and an unnamed concubine[86].

Mistress (3): [MADELGARD] , daughter of ---. Settipani names Madelgardis as the mistress of King Charles, and mother of Rothildis abbess of Faremoutiers[87]. However, he cites no primary source on which this is based, apart from a reference to an early 9th century list of nuns at Faremoutiers which includes the name. No reference has been found to her in any of the sources so far consulted.

Mistress (4): GERSWINDA, daughter of ---. Einhard names King Charles's concubine "Gersuindam Saxonici generis", and her daughter Adaltrud[88].

Mistress (5): REGINA, daughter of ---. 800. Einhard names King Charles's concubine "Reginam", and her sons "Drogonem et Hugum"[89].

Mistress (6): ADELINDIS, daughter of ---. 806. Einhard names King Charles's concubine "Adallindem", and her son "Theodricum"[90].

[57] Saint-Bertin, p. 56.
[58] RFA 754, p. 40.
[59] RFA 769, p. 47.
[60] DD Kar I 80 and 81, pp. 114-16.
[61] Ostrogorsky, G. (1952) Geschichte des byzantinischen Staates, French translation (1977) Histoire de l'Etat Byzantin (Payot), pp. 227-8.
[62] Annales Necrologici Prumienses, MGH SS XIII, p. 219.
[63] Annales Fuldenses 814 MGH SS I, p. 356.
[64] Longnon ‘Obituaire de l’abbaye de Saint-Germain des Prés’, p. 23.
[65] Einhard 18, p. 453.
[66] Annales Fuldenses 770, MGH SS I, p. 348.
[67] RFA 783, p. 61.
[68] Pauli Gesta Episcop. Mettensium, MGH SS II, p. 265. Her epitaph is quoted on p. 266.
[69] Einhard 18, p. 453.
[70] Thegani Vita Hludowici Imperatoris 2, MGH SS II, pp. 590-1.
[71] Annales Laurissenses 783, MGH SS I, p. 164.
[72] Pauli Gesta Episcop. Mettensium, MGH SS II, p. 267.
[73] Pauli Diaconi Carmina, XXII Epitaphium Hildegardis reginæ, MGH Poetæ Latini ævi Carolini I, p. 58.
[74] RFA 783, p. 61.
[75] RFA 794, p. 73.
[76] Annales Laurissenses 783, MGH SS I, p. 164.
[77] Einhardi Annales 783, MGH SS I, p. 165.
[78] Einhardi Vita Karoli Imperator 18, MGH SS II, p. 453.
[79] RFA 792, p. 71.
[80] Annales Xantenses 794, MGH SS II, p. 222.
[81] Einhardi Annales 794, MGH SS I, p. 181.
[82] Theodulfi Carmina, XXIV Epitaphium Fastradæ reginæ, MGH Poetæ Latini ævi Carolini I, p. 483.
[83] RFA 800, p. 80.
[84] Einhardi Vita Karoli Imperator 18, MGH SS II, p. 453.
[85] Angilberti (Homeri) Carmina, I, MGH Poetæ Latini ævi Carolini I, p. 360.
[86] Annales Laurissenses Continuatio usque ad a. 829 Auctore Einhardo 800, MGH SS I, p. 186.
[87] Pauli Gesta Episcop. Mettensium, MGH SS II, p. 265.
[88] Einhardi Vita Karoli Imperator 18, MGH SS II, p. 453.
[89] Settipani (1993), p. 200.
[90] Einhardi Vita Karoli Imperator 18, MGH SS II, p. 453.
[91] Einhardi Vita Karoli Imperator 18, MGH SS II, p. 453.
[92] Einhardi Vita Karoli Imperator 18, MGH SS II, p. 453.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAROLINGIANS.htm#CharlemagneB

Karel de Grote (Duits: Karl der Große; Frans en Engels: Charlemagne; Latijn: Carolus Magnus of Karolus Magnus) (vermoedelijk Herstal, waarschijnlijk 2 april 747 of 748 - Aken, 28 januari 814), afkomstig uit het geslacht der Karolingen, was vanaf 9 oktober 768 koning der Franken en vanaf 25 december 800 keizer van het Westen.

Deze kleinzoon van Karel Martel kreeg reeds tijdens zijn leven de bijnaam "de Grote" en geldt sinds de middeleeuwen als een van de belangrijkste heersers van het Westen. Het Frankische Rijk kende onder hem haar grootste omvang. Met zijn kroning door paus Leo III op eerste kerstdag 800 in Rome, werd het keizerschap in West-Europa in ere hersteld.
Karel was de oudste zoon van de latere koning Pepijn de Korte en Bertrada van Laon, bijgenaamd "Bertrada met de grote voet". Zijn geboortejaar is omstreden, zijn geboorteplaats is niet gekend, temeer omdat meerdere plaatsen in aanmerking komen.
Karel werd in 754 samen met zijn broer Carloman door Paus Stefanus II (III) gezalfd in de kathedraal van Saint-Denis bij Parijs.

Na de dood van zijn vader in 768 werd diens koninkrijk verdeeld onder Karel en Carloman. Op 9 oktober 768, het feest van Dionysius van Parijs, werd Karel in Noyon gekroond en Carloman in het nabijgelegen Soissons. Karel kreeg de gebieden langs de westelijke en noordelijke kusten: het westen van Aquitanië, de grootste delen van Neustrië en Austrasië, en Thüringen. Carloman kreeg Bourgondië, Alemannië, de resterende delen van Aquitanië, Neustrië en Austrasië, de Provence, en het indirecte gezag over Beieren.
Op 4 december 771 overlijdt Carloman echter te Samoussy, nabij Laon. Karel trok daarop naar Corbeny, waar de groten van Carlomans rijk hem hulde kwamen brengen en hem accepteerden als hun vorst ten nadele van Carlomans zoontjes.

Op de Eerste Kerstdag van 800 werd Karel door Paus Leo III in de Oude Sint-Pietersbasiliek tot keizer gekroond. Deze titel was sinds de afzetting van Romulus Augustulus in 476 in West-Europa niet meer gevoerd, hoewel de opeenvolgende Oost-Romeinse/Byzantijnse keizers aanvankelijk ook in het westen erkend werden. Karels volledige titel luidde vanaf 800: Karolus serenissimus Augustus a Deo coronatus magnus pacificus imperator Romanum gubernans imperium, qui et per misericordiam dei rex Francorum atque Langobardorum (vrij vertaald: „Karel, doorluchtige Augustus, door God gekroond, grote vrede stichtende keizer, het Romeinse Rijk regerend, bij Gods genade ook koning van de Franken en Langobarden“). Een (belangrijke) reden voor de kroning was de afzetting van de (vorige) Byzantijnse keizer door Irene van Byzantium (het Byzantijnse Rijk was de staatsrechtelijke opvolger van het Romeinse Rijk). Daar volgens het Romeinse recht een vrouw geen keizer(in) kon zijn, beschouwden enkele bronnen volgens Paus Leo III de Romeinse keizerstroon als vacant (hoewel eerder machtspolitieke redenen een rol speelden).

Als patronus et advocatus van de kerk had Karel nu de Byzantijnse keizer vervangen - zoals tevoren reeds de Langobard Desiderius. De patriarch van Jeruzalem stuurde de sleutel van het Heilig Graf naar Karel als symbolische erkenning van Karels beschermheerschap over de christenheid. De kroning tot keizer betekende bijgevolg een provocatie voor het Byzantijnse keizerschap (Basileus), waartegenover Karel zich nu als gelijkwaardig opstelde - zo niet zelf meer dan gelijkwaardig.

Karel zag zichzelf als Augustus Imperator Renovati Imperii Romani (Augustus Keizer van het Hernieuwde Romeinse Rijk) en aldus als directe opvolger van de Romeinse keizer. Zijn Frankische Rijk was daarmee volgens de opvatting van menig geleerde de opvolger van het Romeinse keizerrijk (weliswaar slechts ideëel, niet staatsrechtelijk, daar het Oost-Romeinse/Byzantijnse Rijk in het oosten verder was blijven bestaan. De eenheid van kerk en rijk was nu officiële staatsdoctrine. Als beschermheer van de paus en het christelijk geloof lette Karel de Grote er erg op, dat in zijn rijk iedereen het Pater Noster (Onzevader) kende. Tijdelijk stond op het belasteren van priesters of van het christendom en zijn symbolen zelfs de doodstraf.

Naar oud Frankisch gebruik regelde Karel in 806 zijn opvolging door een rijksdelingsplan, de zogenaamde Divisio Regnorum. Nadat zijn beide oudere zonen echter vroeg gestorven waren, verhief Karel in 813 zijn – naar toenmalige begrippen – enige legitieme erfgenaam Lodewijk de Vrome tot medekeizer. In 814 volgde hij zijn vader op op de troon.

Na een 47-jarige heerschappij stierf Karel de Grote op 28 januari 814 in Aken en werd in de paltskapel, de zogenaamde Mariakerk, bijgezet. De doodsoorzaak (geïnfecteerd met borstvliesontsteking?) is niet met absolute zekerheid uitgeklaard. Einhard vermeldt dat hij nadat hij hevige koorts had gehad, waarbij de dokters hem hadden aangeraden te vasten, een ontsteking in de zij hebben opgelopen, waarna de verzwakte Karel na een zevendaags ziektebed is heengegaan.

Reeds vroeg zag Karel zich als de enige rechtgelovige verdediger en bewaarder van de christenheid, en daarom werd hij op zijn grafschrift geroemd als imperator orthodoxus, die het regnum Francorum (het Frankenrijk) grootmoedig (nobiliter) heeft uitgebreid.

Echtgenotes

Himiltrude (omstreeks 768)[67]
In 769 huwde hij een dochter van de Langobardenkoning Desiderius, die hij in 770, ten laatste begin 771 verstootte. Zij wordt meestal onder de naam Desiderata vermeld (vermoedelijk heette ze in werkelijkheid Gerperga).
In 771 huwde hij voor 30 april Hildegard (de gente Suaborum, 758 - 30 april 783), dochter van graaf Gerold en Imma, een dochter van de Alemaanse dux Hnabi
Rond oktober 783 huwde hij met Fastrade (- 10 augustus 794, Frankfurt am Main), dochter van (de vermoedelijk Thürings-Mainfrankische) graaf Radulf
In 794 of de herfst van 796 huwde hij met Luitgarde (- 4 juni 800), een Alemaanse prinses

Gekende bijvrouwen van Karel de Grote waren:

Madelgarde
Gerswinde
Regina (800)
Addelinde (806)

Afstammelingen

uit zijn verbintenis met Himiltrude:
Pepijn de Gebochelde (770 - 811)

uit zijn huwelijk met Hildegarde:
Karel de Jongere (772/773 - 811), vanaf 788 koning in Neustrië
Adalhaid/Adalais (september 773/juni 774 - juli/augustus 774, Zuid-Gallië)
Rotrudis (ca. 775 - 6 juni 810)
Karloman (777 - 8 juli 810), als Pepijn koning van Italië
Hludowic/Lodewijk de Vrome (778 - 840)
Lotharius (juni/augustus 778, Chasseneuil bij Poitiers - 779)
Bertha (779/780 - na 14 januari 828), in 814 van het Hof verwezen
Bertha had een verhouding met Karels hofgeestelijke Angilbert, waaruit de kinderen Nithard (790 - 844/45) en Hartnid (813) voortkwamen. Bertha's liaison was de inspiratie voor de sage van Eginhard und Emma (Wilhelm Busch).
Gisela (voor mei 781 - na 800)
Hildegard (na 8 juni 782 - tussen 1 en 8 juni 783)

uit zijn huwelijk met Fastrada:
Theodrada (ca. 785 - 9 januari 844/853, klooster Schwarzach am Main), voor 814 abdis van Argenteuil
Hiltrude (ca. 787 - na 800)

van een onbekende vrouw:
Hruodhaid (ca. 787 - na 800)

uit zijn verbintenis met Madelgarde:
Ruothild (- 24 maart 852), abdis van Faremoutiers

uit zijn verbintenis met Gerswinde:
Adalthrude

uit zijn verbintenis met Regina:
Drogo (17 juni 801 - 8 december 855), vanaf 818 geestelijke, in 820 Abt van Luxeuil, vanaf 823 bisschop van Metz, vanaf 834 aartsbisschop en aartskapellaan
Hugo (802/806 - 14 juni 844), vanaf 818 geestelijk, monnik in de abdij van Charroux, vanaf 822/823 abt van Saint- Quentin, vanaf 836 Abt van Saint-Bertin, vanaf 834 tot 840 aartskanselier van Lodewijk de Vrome

uit zijn verbintenis met Addelinde:
Theoderich (807 - na 818), in 818 geestelijke geworden

Bron: Wikipedia

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Karel de Grote?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Karel de Grote

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants