Stamboom Eijsermans » Pepijn II van Herstal (± 635-714)

Persoonlijke gegevens Pepijn II van Herstal 

• Hij is geboren rond 635.
• Hij is overleden op 16 december 714.
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 26 augustus 2023.

Gezin van Pepijn II van Herstal

Hij is getrouwd met Alpaida Friedelehe.

Zij zijn getrouwd rond 689.

Kind(eren):

1. Karel (De Hmer) de Martel  ± 686-741 

Notities over Pepijn II van Herstal

Pepijn van Herstal

Artikel
Spreken
Lezen
Bewerken
Geschiedenis bekijken

Gereedschap
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
"Pepin II" verwijst hier door. Voor de koning van Aquitanië, zie Pepijn II van Aquitanië.

Dit artikel heeft aanvullende citaten nodig ter verificatie. Help dit artikel te verbeteren door citaten toe te voegen aan betrouwbare bronnen. Niet-bebrond materiaal kan worden aangevochten en verwijderd.
Vind bronnen: "Pepijn van Herstal" – nieuws · kranten · boeken · geleerde · JSTOR (Oktober 2017) (Meer informatie over hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert)
Pepijn ΙΙ
Hertog en Prins van de Franken
Bewind687 – 714
OpvolgerKarel Martel
Burgemeester van het Paleis van Austrasië
Bewind680 – 714
VoorgangerWulfoald
OpvolgerTheudoald
Burgemeester van het Paleis van Neustrië
Bewind687 – 695
VoorgangerBerchar
OpvolgerGrimoald
Burgemeester van het Paleis van Bourgondië
Bewind687 – 695
VoorgangerPositie hersteld
OpvolgerDrogo
Geboren635
Gestorven16 december 714
Jupille, Oostenrijk
BegrafenisBasilique Notre-Dame de Chèvremont, Luik
EchtgenootPlectrude
Alpaida (meesteres)

Pepijn II (ca. 635 - 16 december 714), beter bekend als Pepijn van Herstal, was een Frankisch staatsman en militair leider die francia de facto regeerde als hofmeier van 680 tot aan zijn dood. Hij nam de titel hertog en prins van de Franken aan bij zijn verovering van alle Frankische rijken.

Pepijn, de zoon van de machtige Frankische staatsman Ansegisel, werkte aan de oprichting van zijn familie, de Pippiniden, als de sterkste in Francië. In 680 werd hij hofmeier in Austrasië. Pepijn begon vervolgens verschillende oorlogen om zijn macht uit te breiden. Hij verenigde alle Frankische rijken door de veroveringen van Neustrië en Bourgondië in 687. In buitenlandse conflicten vergrootte Pepijn de macht van de Franken door zijn onderwerping van de Alemannen, de Friezen en de Franken. Hij begon ook met het evangelisatieproces in Duitsland.

Pepijns staatsmanschap was opmerkelijk vanwege de verdere vermindering van het Merovingische koninklijke gezag en vanwege de aanvaarding van het onbetwiste recht om voor zijn familie te regeren. Daarom kon Pepijn zijn kleinzoon Theudold als erfgenaam benoemen. Maar dit werd niet geaccepteerd door zijn machtige zoon Karel Martel, wat leidde tot een burgeroorlog na zijn dood waarin de laatste als overwinnaar uit de strijd kwam.

Achtergrond
Pepijn, soms Pepijn II en Pepijn de Middelste genoemd, was de kleinzoon en naamgenoot van Pepijn I de Oudere door het huwelijk van Pepijn I's dochter Begga met Ansegisel. [1] Hij was ook de grootvader van Pepijn de Korte en overgrootvader van Karel de Grote. Dat huwelijk verenigde de twee huizen van de Pippiniden en de Arnulfings die de Karolingische dynastie creëerden. Pepijn II werd waarschijnlijk geboren in Herstal (Héristal), het huidige België (waar zijn machtscentrum lag), vanwaar zijn bijnaam (soms "van Heristal").

Aan de macht komen
Als burgemeester van Austrasië vochten Pepijn en Martinus, de hertog van Laon, tegen de Neustrische burgemeester Ebroin, die plannen had voor heel Francië. Ebroin versloeg de Austrasiërs in de Slag bij Lucofao en kwam dicht bij het verenigen van alle Franken onder zijn heerschappij; Hij werd echter vermoord in 681, het slachtoffer van een gecombineerde aanval door zijn talrijke vijanden[2] Pepijn sloot onmiddellijk vrede met zijn opvolger, Waratton.

Warattons opvolger, Berchar, en de Neustrische koning Theuderik III, die sinds 679 nominaal koning van alle Franken was, voerden echter oorlog tegen Austrasië. De koning en zijn burgemeester werden beslissend verslagen in de Slag bij Tertry (Textrice) in de Vermandois in 687. Berchar en Theuderik trokken zich terug in Parijs, waar Pepijn hen volgde en hen uiteindelijk een vredesverdrag opdrong met de voorwaarde dat Berchar zijn ambt zou verlaten. Pepijn werd burgemeester in alle drie de Frankische koninkrijken (Austrasië, Neustrië en Bourgondië) en begon zichzelf hertog en prins van de Franken (dux et princeps Francorum) te noemen. [3] In de daaropvolgende ruzies doodde Berchar zijn schoonmoeder Ansfled en vluchtte. Zijn vrouw Anstrude trouwde met Pepijns oudste zoon Drogo, hertog van Champagne, en Pepijns plaats in Neustrië werd veiliggesteld.

Hertog en Prins van de Franken
De Neustriërs tolereerden nauwelijks een Austrasische opperheer, maar Pepijn gaf er de voorkeur aan deze lokale weerstanden opzij te zetten om met Duitsland af te rekenen. In de daaropvolgende jaren onderwierp Pepijn de Alemannen, Friezen en Franken en bracht hen binnen de Frankische invloedssfeer. Tussen 690 en 692 viel Utrecht. Dit gaf de Franken controle over belangrijke handelsroutes op de Rijn naar de Noordzee. Ook steunde hij het zendingswerk van Willibrord. [4] In 695 plaatste hij Drogo in het Bourgondische burgemeesterschap en zijn andere zoon, Grimoald, in het Neustrië.

Rond 670 was Pepijn getrouwd met Plectrude, die aanzienlijke landgoederen in de Moezelstreek had geërfd. Zij was de moeder van Drogo van Champagne en Grimoald II, die beiden voor hun vader stierven. Pepijn had echter ook een maîtresse (of mogelijk een tweede vrouw) genaamd Alpaida (of Chalpaida) die hem nog twee zonen schonk: Karel Martel en Childebrand.

Overlijden en erfopvolging
Vlak voor Pepijns dood overtuigde Plectrude hem om de zonen die hij met zijn maîtresse Alpaida had te onterven ten gunste van zijn kleinzoon, Theudoald (de zoon van Pepijn en Plectrude's zoon Grimoald), die nog een jong kind was (en vatbaar voor Plectrude's controle). Pepijn overleed plotseling op 79-jarige leeftijd op 16 december 714 te Jupille (in het huidige België). Zijn kleinkinderen beweerden via Plectrude dat ze Pepijns ware opvolgers waren en probeerden met de hulp van Plectrude na Pepijns dood de positie van hofmeier te behouden. Karel (zoon van Pepijn en Alpaida) had echter de gunst van de Austrasiërs verworven, voornamelijk vanwege zijn militaire bekwaamheid en vermogen om hen goed te voorzien van buit van zijn veroveringen. Ondanks de inspanningen van Plectrude om de rivaal van haar kind het zwijgen op te leggen door hem gevangen te zetten, werd hij de enige burgemeester van het paleis - en de facto heerser van Francië - na een burgeroorlog die meer dan drie jaar duurde na de dood van Pepijn.

Cultureel gebruik
In 2018 bracht het Nederlandse productiehuis Farmhouse de film Redbad (film) uit, gebaseerd op het historische Redbad en geregisseerd door Roel Reiné. Jonathan Banks speelde Pepijn van Herstal, die de belangrijkste schurk is in deze film. [5]

Referenties
"Vita Sanctae Geretrudis (Het leven van de heilige Geretrud) en het Additamentum Nivialense de Fuilano (het Nijvelsupplement bij de Vita Fursei betreffende Foillan)". Laat-Merovingisch Frankrijk: geschiedenis en hagiografie, 640-720. Manchester middeleeuwse bronnen serie. Paul Fouracre, Richard A. Gerberding (red.). Manchester: Manchester University Press. 1996. blz. 311. DOI:10.7765/MMSO.47909.8.301. ISBN 978-0719047909.
Een of meer van de voorgaande zinnen bevatten tekst uit een publicatie die nu in het publieke domein is: Pfister, Christian (1911). "Ebroïn". In Chisholm, Hugh (red.). Encyclopædia Britannica. Vol. 8 (11e ed.). Cambridge University Press, p. 844.
"Pépin de Herstal (687 à 714)", Histoire-fr.com
Butler, Alban. "Willibrord", Butler's Lives of the Saints, Volume 11, Liturgical Press, 1995, ISBN 9780814623879
"'Breaking Bad'-ster Jonathan Banks gaat aan boord van het Nederlandse epos '754 A.D. Redbad'". ScreenDaily. 12 oktober 2017.
Bronnen
Oman, Charles. De donkere middeleeuwen 476-918. Londen: Rivingtons, 1914.
Wallace-Hadrill, J. M., vertaler. Het vierde boek van de Kroniek van Fredegar met zijn voortzettingen. Connecticut: Greenwood Press, 1960.
Bachrach, Bernard S., vertaler. Liber Historiae Francorum. 1973.

Bron: Wikepedia

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Pepijn II van Herstal?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!