Stamboom Eijsermans » Gerardus Henricus de Vet (1917-1967)

Persoonlijke gegevens Gerardus Henricus de Vet 

• Hij is geboren op 15 november 1917 in Gilze en Rijen.

  Inschrijving Gerardus Henricus de Vet Gilze en Rijen
  
  GemeenteGilze en Rijen
  Brontypeboek
  Archiefnummer2860
  ArchiefnaamBevolkingsregister Gilze en Rijen
  Deelnummer038
  Bronnaambevolkingsregister
  RegisternaamInv. nr. 38 1921-1925 Letters V-Z
  CodeGZRI_BR_2860_038
  Periode register1921-1925
  Pagina58
  Diversendeel 7
  
  GeregistreerdeGerardus Henricus de Vet
  GeboorteplaatsGilze en Rijen
  Geboortedatum15-11-1917

• Hij is overleden op 27 maart 1967 in Breda, hij was toen 49 jaar oud.

  Bidprentje Gerardus Henricus de Vet 01-04-1967 Tilburg
  
  GemeenteTilburg
  RegisternaamBidprentjes - Letter V
  PlaatsBreda
  Datum01-04-1967
  DiversenFoto op bidprentje, Bisschop van Breda begraven in bisschopsgraf op Zuylen
  
  OverledeneGerardus Henricus de Vet
  GeboorteplaatsGilze en Rijen
  Geboortedatum15-11-1917
  Datum overlijden27-03-1967
  Geslachtm
  
  Relatie

• Een kind van Cornelis Simon de Vet en Joanna Maria van den Broek
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 3 april 2013.

Gezin van Gerardus Henricus de Vet

Notities over Gerardus Henricus de Vet

Gerardus Henricus de Vet, bisschop van Breda (Gilze en Rijen 15-11-1917 - Breda 27-3-1967). Zoon van Cornelis Simon de Vet, lederfabrikant, en Joanna Maria van den Broek. Na zijn studie aan de beide seminaries van het bisdom Breda ontving hij op 19-6-1943 de priesterwijding. In augustus 1943 werd hij aangesteld tot kapelaan te Westdorpe, in september 1947 tot kapelaan aan de kathedraal te Breda. In oktober 1951 volgde zijn benoeming tot bedrijfsaalmoezenier, eerst alleen voor de stad Breda, later voor het gehele bisdom. Tevens was hij aalmoezenier voor het maatschappelijk werk (1953-1961) en directeur van de Katholieke Actie (1953-1956). Op 22-3-1962 werd hij benoemd tot bisschop van Breda; de bisschopswijding ontving hij op 13-5-1962. Hij nam deel aan de vier zittingen van het Tweede Vatikaans Concilie. Sinds 1962 maakte hij deel uit van de concilie-commissie voor het leken-apostolaat, sinds 1964 was hij lid van het secretariaat voor de niet-gelovigen. In eigen land was hij vanaf 1964 voorzitter van het Pastoraal Instituut voor de Nederlandse Kerk-provincie. De Vet heeft een belangrijk aandeel gehad in de vernieuwingsbeweging van de katholieke kerk in Nederland. Zijn ervaringen in het bedrijfsapostolaat, waar hij kennis maakte met de vaak afwijzende houding van de arbeidende bevolking ten opzichte van de kerk, hadden al spoedig zijn ogen geopend voor de tekorten van de gebruikelijke pastorale benadering. Zijn kritische inzichten werden versterkt door een grondige bestudering van de nieuwere pastoraal-theologische litteratuur, vooral uit Frankrijk. Ook de geschriften van de filosofe Simone Weil hebben hem be?nvloed. Door dit alles groeide in hem de overtuiging dat de kerk te zeer geneigd was een burgerlijk levenspatroon op te dringen, met name aan de arbeider. Dit kon naar zijn mening slechts worden voorkomen als de zielzorg werd gekenmerkt door een uitnodigende goedheid, ingegeven door gevoelens van oprechte solidariteit. Goedheid, uitnodiging en nabijheid zouden de sleutelwoorden blijven van zijn pastorale program, dat feitelijk reeds vanaf 1953 in grote lijnen vaststond. Als bisschop kreeg hij de gelegenheid aan dit program op ruime schaal gestalte te geven. In een aantal pastorale brieven, vaak gericht aan afzonderlijke groepen van zijn diocesanen, zette hij zijn denkbeelden uiteen. De kerkelijke financiering, die hij op allerlei wijzen met burgerlijke elementen besmet achtte (bankenpacht, tarieven bij rouw- en trouwdiensten), onderging een radicale hervorming. De inspraak van priesters en leken ten aanzien van het kerkelijk beleid werd geregeld in een Diocesaan Pastoraal Beraad. Om de communicatie met de buitenwereld te kunnen verzorgen kreeg het bisdom als eerste in Nederland een vakkundige perschef. Ook voor de communicatie met andere diocesen in en buiten Nederland had De Vet bijzondere aandacht. In Nederland diende daartoe o.a. het Pastoraal Instituut voor de Nederlandse Kerkprovincie, dat onder zijn leiding de plannen ontwierp voor het Nederlands Pastoraal Concilie, waarvan hij de eerste bijeenkomst zelf niet meer beleven zou. Voor het contact op internationaal terrein streefde De Vet naar de totstandkoming van een Europese bisschoppenconferentie; tijdens de laatste zitting van het Tweede Vaticaans Concilie trachtte hij daarvoor belangstelling te wekken. Reeds toen openbaarden zich onverwachte moeilijkheden; de verwerkelijking van het plan is dan ook in een eerste aanzet blijven steken. In het algemeen kan men zeggen dat veel van wat De Vet beoogde niet de gewenste voltooiing heeft gekregen tengevolge van zijn vroegtijdig overlijden. Zijn emotionele natuur kon moeilijk de matiging opbrengen die zijn zwakke gezondheid hem oplegde. Nog geen vijftig jaar oud werd hij op het paasfeest door een plotselinge dood getroffen.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Gerardus Henricus de Vet?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Gerardus Henricus de Vet

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen