Stamboom Bas » Koenraad "de Rode" van Lotharingen (922-955)

Persoonlijke gegevens Koenraad "de Rode" van Lotharingen 

• Hij is geboren in het jaar 922.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Koenraad de Rode (ca. 922 - bij Augsburg, 10 augustus 955) was een belangrijke hoveling van Otto I de Grote en hertog van Lotharingen. Zijn bijnaam werd hem gegeven omdat hij een opvallend rood gezicht had.
  
  Koenraad volgde in 941 zijn vader Werner op als graaf van de Nahegouw, Spiersgouw en de Wormsgouw. Ook werd hij dat jaar benoemd tot graaf van de Niddagau. Koenraad had persoonlijke bezittingen bij Waiblingen en Bad Dürkheim (stad). Direct al in 941 had Koenraad een vooraanstaande rol in het onderdrukken van de opstand van Hendrik I van Beieren. In 942 was hij een van de bemiddelaars van de vrede van Visé, waarbij het conflict tussen Otto en Lodewijk IV van Frankrijk werd beëindigd. Dat jaar werd hij ook benoemd tot graaf van Franken, als waarnemer voor de overleden hertog Everhard III van Franken. In 944 volgde zijn benoeming tot hertog van Lotharingen, en gaf hij zijn functie als graaf van Franken op.
  
  Hoewel Koenraad persoonlijk geen grote machtspositie in Lotharingen had, wist hij dit onrustige hertogdom toch redelijk onder controle te krijgen hoewel machtige edelen als Reinier III van Henegouwen weerspannig bleven. Hij schonk in 946 bezittingen aan de kerk in Speyer en trouwde in 947 met Liutgard van Saksen, dochter van Otto. Hij sloeg in deze periode eigen munten in Speyer, Bingen en Worms.
  
  In 951 volgde Koenraad Otto naar Italië en werd in 952 benoemd tot diens stadhouder in Pavia. In die functie onderhandelde hij een regeling met Berengarius II van Italië waardoor die koning van Italië kon blijven onder het oppergezag van Otto. Toen Otto vervolgens aanvullende voorwaarden aan Berengarius oplegde, was Koenraad diep beledigd over de inbreuk die Otto op zijn bevoegdheden had gemaakt. Dit was voor Koenraad reden om in 953 de opstand van Liudolf van Zwaben, de broer van zijn vrouw te steunen. De opstand verliep niet gunstig en Liudolf zocht steun bij de Hongaren. De Hongaren waren echter geen reguliere bondgenoten maar maakten gebruik van de staat van burgeroorlog door op grote schaal te gaan plunderen. Voor veel van de opstandelingen was dit een reden om zich met Otto te verzoenen. Ook Koenraad koos in 954 weer de kant van Otto. Hij moest zijn functie als hertog opgeven maar kon al zijn graafschappen en persoonlijke bezittingen behouden.
  
  Nog in 954 leidde Koenraad een veldtocht tegen de Slavische stammen die de opstand hadden gesteund en in 955 was hij aanvoerder van het contigent uit Franken tijdens de slag op het Lechveld. Volgens de kronieken van Corvey heeft Koenraad in een rustig moment van de slag zijn wapenrusting losgemaakt om wat koelte te krijgen (het was hoogzomer) waarna hij prompt door een pijl in de keel werd geraakt en stierf. Omdat Koenraad sneuvelde op de dag van de heilige Laurentius van Rome, zijn in de omgeving van Speyer in zijn nagedachtenis een groot aantal kerken aan Laurentius gewijd. Koenraad is begraven in de dom van Worms.
  
  Koenraad was een zoon van graaf Werner en een onbekende dochter van Koenraad de Oudere, en dus neef van koning Koenraad I van Franken. Hij was gehuwd met Liutgard van Saksen (Magdeburg, 931 - 18 november 953), dochter van koning Otto en Editha van Wessex. Liutgard ligt begraven in het Sint-Albanusklooster in Mainz. Koenraad en Liutgard kregen een zoon: Otto I van Karinthië (-1004).

• (Levens event) .Bron 2

  Conrad the Red (German: Konrad der Rote) (c. 922 – 10 August 955) was a Duke of Lorraine from the Salian dynasty.
  
  He was the son of Werner V, Count of the Nahegau, Speyergau, and Wormsgau. His mother Cunigunde was a daugther of Conrad I of Germany. In 941, he succeeded his father in his counties and obtained an additional territory, the Niddagau. In 944 or 945, he was also invested with Lorraine by King Otto I.
  
  In 947, he married Liutgarde, daughter of Otto and Edith, daughter of Edward the Elder, King of England. He and Liutgard had one son, Otto of Worms, later duke of Swabia and Carinthia.
  
  In 953, Conrad joined his brother-in-law, Liudolf, Duke of Swabia, in rebellion against Otto, who bitterly complained about Conrad's ingratitude. The rebellion was quashed and Conrad was deprived of Lorraine, which was instead granted to Otto's brother, Bruno I, Archbishop of Cologne. Eventually Conrad and Otto were reconciled.
  
  In 954 Conrad participated in a successful campaign against the Ukrani of the Uckerland. In 955, Conrad was killed in the Battle of Lechfeld while fighting alongside Otto against the Magyars. According to the chronicler Widukind of Corvey:
  
  Duke Conrad, the foremost of all in combat, suffering from battle fatigue caused by an unusually hot sun, loosened the straps of his armor to catch his breath when an arrow pierced his throat and killed him instantly.
  
  Conrad's body was carried in state to Worms, where he was given a lavish funeral and buried at Worms Cathedral by his son Otto. Conrad was the great-grandfather of Conrad II, Holy Roman Emperor.

• Hij is overleden op 10 augustus 955 in Augsburg, hij was toen 33 jaar oud.
• Een kind van Werner V van Worms en Speyergau en Hicha van Zwaben
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 14 januari 2013.

Gezin van Koenraad "de Rode" van Lotharingen

Hij is getrouwd met Liutgard van Saksen-Ludolf.

Zij zijn getrouwdBron 1

Kind(eren):

1. Otto I van Karinthië  948-1004 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Koenraad "de Rode" van Lotharingen?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Koenraad "de Rode" van Lotharingen

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen