Let op: Was jonger dan 16 jaar (1) toen kind (Charibert II) werd geboren (??-??-585).
Hij werd geboren in het voorjaar van 584 en was drie maanden oud toen zijn vader werd vermoord. Hierdoor was hij bijna zijn gehele leven een Frankische koning, gedurende zijn minderjarigheid met zijn moeder als regentes.
Zijn heerschappij werd vrijwel meteen bedreigd door de koning van Austrasië Childebert II. Fredegonde vluchtte met Chlotarius en de koninklijke schat naar Parijs en was daar veilig onder de bescherming van Chlotarius' oom Gunthram (koning van Bourgondië). In 587 sloten de andere koningen een verdrag waarbij een groot deel van het koninkrijk van Chlotarius' vader werd verdeeld en voor hem slechts een restant overbleef. Toen Gunthram in 592 overleed, werd Chlotarius' positie onzeker. In 593 was er een Austrasische inval maar die werd afgeslagen, Chlotarius (9 jaar oud) was toen bij zijn leger aanwezig. In 596 plunderde Chlotarius zelf de streken rondom Parijs. In het jaar 600 werd hij verslagen door de zonen van Childebert II: Theuderik II (koning van Bourgondië) en Theudebert II (koning van Austrasië) in een veldslag bij de rivier de Orvanne bij Dormelles. Hij moest nu ook het gebied ten zuiden van de Seine, afstaan.
In 605 valt hij Bourgondië aan maar zonder succes. In 608 neemt hij deel aan een bondgenootschap tegen Theuderik II met de Visigoten, de Longobarden en Austrasië, maar dat blijft zonder resultaten. In 611 wijzigt hij zijn politiek en sluit hij een bondgenootschap met Theuderik II tegen Theudebert II. Daardoor krijgt hij in 612 zijn oorspronkelijke koninkrijk weer geheel in bezit. Theudebert II is dan overleden en Theuderik II maakt zich op voor een gevecht om de macht met Chlotarius, maar overlijdt tijdens de voorbereidingen van zijn veldtocht.
Plotseling is er een geheel nieuwe situatie ontstaan. De oude koningin Brunhilde van Austrasië probeert de macht in Austrasië en Bourgondië te consolideren voor haar minderjarige achterkleinzoon Sigebert II. De aristocratie voelt zich hierdoor bedreigd en de Austrasische edelen Pepijn van Landen en Arnulf van Metz en de Bourgondische hofmeier Warchenar, sluiten een overeenkomst met Chlotarius: zij zullen hem helpen om koning te worden van het gehele Frankische rijk en hij zal hun positie en autonomie waarborgen. Bij de rivier de Aisne weten ze de troepen van Sigebert en Brunhilde te verslaan. Chlotarius geeft opdracht voor de moord op Brunhilde en haar achterkleinzoons. De jongens worden onthoofd en Brunhilde zou drie dagen zijn gemarteld en daarna zijn vastgebonden aan een wild paard en zijn voortgesleept tot ze was overleden.
Na de overwinning onderhandelde Chlotarius in Andernach met de Austrasische adel over de nieuwe staatsinrichting. Als resultaat daarvan vaardigde hij 18 oktober 614 te Parijs, het Edictum Chlotharii uit. Hierbij werd een systeem gecreëerd met autonome deelkoninkrijken waar het hoogste gezag bij de hofmeier lag. Ook de verdere positie van de adel werd versterkt door de bepaling dat functies moesten worden vervuld door adel uit de betreffende regio, waardoor de grote families de gelegenheid kregen om een sterke lokale machtsbasis op te bouwen. Joden werden uitgesloten van overheidsdienst.
In 617 maakte hij de functie van hofmeier tot een positie voor het leven. Ook kocht hij in dat jaar de Austrasische schatting aan de Longobarden af. In 623 gaf hij in de persoon van zijn minderjarige zoon Dagobert I, Austrasië een eigen deelkoning, die onder voogdij van Arnulf van Metz werd geplaatst. Al snel liepen de spanningen tussen Dagobert en Chlotarius op maar door bemiddeling van Arnulf van Metz werd er in 625 een verdrag gesloten waarin hun verhouding werd geregeld.
Chlotarius bevorderde het werk van Ierse zendelingen.
koning der franken 613-629, in 593 moest zijn leger de eerste aanval afslaan van de graaf van Champagne Wintrion, iets later, in 596 viel hij in gezelschap van zijn moeder, Parijs met zijn omgeving aan dat hij snel veroverde, hetgeen echter van korte duur was toen drie jaar later in 600 twee neven van Clotaire, de koningen Thierry en Théodebert, zich verenigden en hem volledig in de pan hakte bij Dormelle, hij wist zelf nauwelijks te ontsnappen en moest een beschamende vrede sluiten, waarbij hem slechts Rouen en diens directe omgeving bleef, wist na enkele mislukte pogingen de juiste allianties te kiezen en werd uiteindelijk vorst over geheel Francië, overleefde diverse complotten maar moest in 623 toestaan dat zijn zoon Dagobert I koning van Austrasië werd maar hij behield o.a. Auvergne en la Provence, Dagobert verzette zich maar wist niet meer te veroveren dan de Champagne, in 626 moest hij weer een gevaar keren door Godin, hofmeier van Bourgondië, zoon van Garnier II en ongetwijfeld zijn schoonzoon, te vermoorden die de erfenis van zijn vader probeerde te veroveren, hij behoorde tot de laatste sterke merovingers die zijn zoon in staat stelde een krachtig rijk met bekwame hand te regeren.
De overgang van de kleine vorst in Rouen tot het uiteindelijk resultaat verliep met veel bloedige oorlogen, in 604 werd hij voorzichtig wat agressiever met een slechte afloop, weliswaar kwam één van zijn grootste vijanden Bertoald om het leven maar hij verloor eveneens zijn eerstgeboren zoon Mérovée; in 607 zocht hij toenadering tot Thierry en werd zelfs peetoom van diens zoon Mérovée, einde dat jaar vielen de visigothen Thierrys rijk binnen en Clotaire was er snel bij een coalitie te vormen tegen de visigothen die ook Theodobert en Agon, koning van Lombardië, omvatte, de coalitie hield niet lang stand en de gehele affaire ging als een nachtkaars uit, de spanning tussen de twee broers bleef echter oplopen en in 611 is het Thierry die Clotaire overhaalde gezamenlijk Théodebert aan te vallen, hem het noorden van Neustrië belovend bij een overwinning, in twee bloedige veldslagen wist Thierry zijn broer vernietigend te verslaan en hem met zijn gehele familie te executeren (612), Thierry was echter niet zo gelukkig met zijn gedane belofte en stond op het punt Clotaire aan te vallen toen hij onverwachts stierf in Metz aan de dysenterie, zijn troepen losten zich op; nu is het Brunhilde die zich sterk maakte voor de Neustrische troon voor haar achterkleinzoon Sigebert II, zij had zich echter de haat van vele bisschoppen en edelen op de hals gehaald door haar autocratisch optreden en vertegenwoordigers van de adel, o.a. Pepijn en Arnulf in Austrasië en Garnier II voor Bourgondië vroegen aan Clotaire om zo snel mogelijk tegen Brunhilde op te trekken, hij trok snel Austrasië binnen, vervolgens Champagne en Bourgondië waar hij Brunhilde en haar drie achterkleinkinderen gevangen nam, de vierde, Childebert, had kunnen vluchten, doodde behalve zijn petekind Mérovée alle kinderen van Thierry en bracht de bijna zeventig jarige Brunhilde barbaars om na drie dagen martelen, met haar stierf één van de meest markante figuren van de VIe eeuw, Clotaire kon zich nu met recht koning der franken noemen.
(1) Hij heeft/had een relatie met Bertrude van Bourgondië.
De relatie startteBron 2
Kind(eren):
(2) Hij is getrouwd met Adaltrudis.
Zij zijn getrouwd
(3) Hij is getrouwd met Sichildis van Ardennen.
Zij zijn getrouwd
Kind(eren):
grootouders
ouders
broers/zussen
kinderen
Clotaire II | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bertrude van Bourgondië | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Adaltrudis | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(3) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||