Stamboom Bas » Fulco III "de Zwarte" van Anjou (972-1040)

Persoonlijke gegevens Fulco III "de Zwarte" van Anjou 

• Hij is geboren in het jaar 972.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Fulco III van Anjou (972 - Metz, 21 juni 1040), na zijn dood ook wel Nerra[1] genoemd om hij een donker uiterlijk zou hebben gehad), was vanaf 21 juli 987 tot zijn dood meer dan vijftig jaar later Graaf van Anjou.
  
  Fulco III was de grondlegger voor de Angevijnse macht. Hij was pas vijftien toen hij zijn vader opvolgde. Hij had een gewelddadig, maar ook vroom karakter. Hij was in staat om daden van grote wreedheid te begaan, maar kon daar ook berouw voor tonen.
  
  Zijn meest beruchte daad beging hij in het jaar 1000 toen hij zijn eerste vrouw (en nicht) Elisabeth van Vendôme in haar trouwjurk in Angers op de brandstapel zette, nadat hij haar van overspel met een geitenhoeder had beschuldigd. In 999 had hij al tevergeefs van haar proberen te scheiden omdat ze hem geen mannelijke nakomelingen had gebaard, en nu was hij vrij om een andere vrouw te huwen. Een paar dagen na de dood van Elisabeth werd Angers door vuur verwoest, wat door de bevolking en door Fulco zelf als een straf van God werd gezien. Als boetedoening maakte hij in 1002 een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Hij zou dit met nieuwe redenen herhalen in 1007, 1008 en 1038, ook bouwde hij de abdij van Beaulieu-lès-Loches. Als een resultaat wordt in de geschiedenisboeken het onderstaande over hem gezegd:
  Aanhalingsteken openen
  
  Fulco van Anjou, plunderaar, moordenaar, rover, en zweerder van valse eden, een werkelijk angstaanjagend karakter van duivelse wreedheid, stichtte niet een, maar twee belangrijke abdijen. Deze Fulco werd gedreven door een tomeloze passie, met een karakter dat twee kanten op kon gaan. Wanneer hij ook maar het minste geschil met een buurman had, wierp hij zich op diens land, verwoestte, plunderde, verkrachtte en doodde hij; niets kon hem tegenhouden, nog wel het minst de geboden van God.[2] . . . Een van de meest strijdlustige vechters van de middeleeuwen.[3]
  
  In 990, drie jaar nadat hij zijn vader had opgevolgd, kwam Fulco in conflict met zijn buren. Conan I van Bretagne veroverde Nantes en in reactie daarop stichtte Fulco het Kasteel van Langeais, een van de eerste stenen kastelen. Ook hield Fulco plundertochten in de gebieden van Odo I van Blois maar werd verdreven door diens vazal Gelduin van Saumur. Op 27 juni 992 wist hij in de Slag bij Conquereuil Conan I van Bretagne te verslaan. Conan had het het slagveld goed voorbereid met grachten en valkuilen en wist de aanvallen van Fulco aanvankelijk gemakkelijk af te slaan, maar moest zich overgeven toen hij dodelijk gewond was geraakt. Fulco won hiermee de stad Nantes terug. Odo van Blois belegerde in 995 Langeais maar kon met hulp van koning Hugo Capet worden verdreven. Na de dood van Odo in 996 viel Fulco de Touraine binnen maar moest zich terugtrekken na ingrijpen door Robert II van Frankrijk, die met Odo's weduwe was getrouwd. Na de dood van Elisabeth ging Fulco als boetedoening op een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Gelduin van Saumur profiteerde van zijn afwezigheid en plunderde de Anjou en bouwde midden in Fulco's gebieden het kasteel van Pontlevoy.
  
  Fulco veroverde in de volgende jaren de Maugues op Poitou. In 1007 stichtte hij de abdij van Beaulieu-lès-Loches. In diezelfde tijd vermoordde Fulco de paltsgraaf Hugo van Beauvais, een vazal van de jonge Odo II van Blois, tijdens een koninklijke jachtpartij. Als boetedoening vertrok Fulco in 1008 weer op een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Odo gebruikte zijn afwezigheid om een aantal kastelen te veroveren. Op de terugreis kwam het schip van Fulco in een zware storm terecht en na zijn behouden thuiskomt stichtte hij een abdij gewijd aan Nicolaas van Myra, de beschermheilige van de zeevaarders.
  
  Fulco sloot een bondgenootschap met koning Robert om samen de steeds toenemende macht van Odo van Blois te weerstaan. Op 6 juli 1017 versloeg hij Odo in de Slag om Pontlevoy, en liet alle gevangen ter dood brengen. In 1025 voerde hij een verrassingsaanval uit op het kasteel en de stad Saumur, en liet de stad afbranden. Toen de kerk met de relikwieën van de heilige Florentius ook in brand vloog zou hij hebben uitgeroepen: "Sint Florentius, laat U zelf toch verbranden. Ik zal voor U in Angers een beter tehuis bouwen.". Toen het vervoer van de relikwieën van de heilige naar Angers echter moeilijk bleek, verklaarde Fulco dat Florentius een landelijke boerenpummel was die ongeschikt was voor het stadsleven, en zond hij de relikwieën terug naar Saumur. Fulco steunde vanaf 1031 koning Hendrik I van Frankrijk in het conflict met zijn broer en zijn moeder.
  
  In 1034 droeg Fulco het bestuur over aan zijn zoon Godfried II van Anjou en trok opnieuw naar het Heilige Land, samen met Robert van Normandië. Robert overleed tijdens deze tocht maar Fulco kwam heelhuids weer thuis en moest Godfried met geweld dwingen om het bestuur aan hem terug te geven. Vervolgens veroverde Fulco het kasteel van Saint-Aignan (Loir-et-Cher) op Blois.
  
  Fulco gaf opdracht tot de bouw van bijna honderd gebouwen, kastelen, donjons, en abdijen, waaronder Château-Gontier, Loches (in steen gebouwd), en Montbazon. Hiermee probeerde hij de bescherming van zijn gebied, daar zich uitstrekte van de Vendôme naar Angers en van daar naar Montrichard, zeker te stellen. Fulco III overleed in 1040 te Metz, op de terugreis van zijn vierde bedevaart naar het Heilige Land. Hij ligt begraven in de kapel van zijn klooster bij Beaulieu.

• (Levens event) .Bron 2

  Fulk III (972 – 21 June 1040), called Nerra (that is, le Noir, "the Black") after his death, was Count of Anjou from 21 July 987 to his death.
  Contents
  Life
  
  He was the son of Geoffrey Greymantle and Adele of Meaux.[1] He was less than seventeen years old when his father died and Fulk came to power.[2]
  
  Fulk had a violent but also pious temperament, was partial to acts of extreme cruelty as well as penitence. In his most notorious act, he allegedly had his first wife, Elisabeth of Vendôme (c.970 - 999), burned at the stake in her wedding dress, after he discovered her in adultery with a farmer in December 999. On the other hand, he made four pilgrimages to the Holy Land in 1002, 1008, and 1038 and, in 1007, built the great abbey at Beaulieu-lès-Loches. As a result, historiography has this to say about him:
  
  Fulk of Anjou, plunderer, murderer, robber, and swearer of false oaths, a truly terrifying character of fiendish cruelty, founded not one but two large abbeys. This Fulk was filled with unbridled passion, a temper directed to extremes. Whenever he had the slightest difference with a neighbor he rushed upon his lands, ravaging, pillaging, raping, and killing; nothing could stop him, least of all the commandments of God.[3]
  
  Fulk fought against the claims of the counts of Rennes, defeating and killing Conan I of Rennes at the Battle of Conquereuil on 27 June 992. He then extended his power over the Counties of Maine and Touraine.
  
  Fulk's enterprises came up against the no less determined and violent ambitions of Odo II of Blois, against whom he made an alliance with the Capetians. On 6 July 1016, he defeated Odo at the Battle of Pontlevoy. In 1025, after capturing and burning the city of Saumur, Fulk reportedly cried, "Saint Florentius, let yourself be burned. I will build you a better home in Angers." However, when the transportation of the saint's relics to Angers proved difficult, Fulk declared that Florentius was a rustic lout unfit for the city, and sent the relics back to Saumur.
  
  Fulk also commissioned many buildings, primarily for defensive purposes. While fighting against the Bretons and Blesevins, protecting his territory from Vendôme to Angers and from there to Montrichard, he had more than a hundred castles, donjons, and abbeys constructed, including those at Château-Gontier, Loches (a stone keep), and Montbazon. He built the donjon at Langeais (990), one of the first stone castles. These numerous pious foundations, however, followed many acts of violence against the church.
  
  Fulk died in Metz while returning from his last pilgrimage. He is buried in the chapel of his monastery at Beaulieu.

• Hij is overleden op 21 juni 1040 in Metz, hij was toen 68 jaar oud.
• Een kind van Godfried I "grisegonelle" (grauwhemd) van Anjou en Adelheid van Vermandois
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 24 januari 2013.

Gezin van Fulco III "de Zwarte" van Anjou

(1) Hij is getrouwd met Elisabeth van Vendome.

Zij zijn getrouwd voor 1000.Bron 1

Kind(eren):

1. Adelheid van Vendome  990-1032

(2) Hij is getrouwd met Hildegard van Bretagne.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1000, hij was toen 28 jaar oud.Bron 3

Kind(eren):

1. Godfried II "Martel" van Anjou  ????-1060
2. Ermengarde van Anjou  1018-1076 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Fulco III "de Zwarte" van Anjou?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Fulco III "de Zwarte" van Anjou

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen